Cход рускіх фабрычна-завадскіх рабочых Санкт-Пецярбурга — прафсаюз, які дзейнічаў у 1904-1906 гадах у Санкт-Пецярбургу, адзін з першых легальных прафсаюзаў у Расійскай Імперыі, створаны ў рамках руху зубатаўшчыны з ведама ахоўнага аддзялення МУС Расійскай імперыі.

Сход быў створаны ў 1904 годзе як падкантрольная ахоўнаму аддзяленню арганізацыя, з мэтай спыніць распаўсюджванне сацыялістычных ідэй сярод пралетарыяту Санкт-Пецярбурга. Зыходзячы з гэтага, прафсаюз выстаўляў толькі эканамічныя патрабаванні, не здзяйсняючы ніякіх палітычных дзеянняў і не крытыкуючы парадкі царызму^[1]. Старшынёй арганізацыі стаў святар Георгій Гапон. У сходзе маглі ўдзельнічаць толькі праваслаўныя і рускія працоўныя. Да верасня 1904 года арганізацыя налічвала 8 тысяч членаў і 11 тэрытарыяльных аддзяленняў^[2].

У студзені 1905 года, пасля паражэння Расіі ў руска-японскай вайне, у сувязі з эканамічным становішчам, якое пагаршалась, на Пуцілаўскім заводзе пачалася забастоўка, якая поўнасцю падтрымлівалась прафсаюзам. У ходзе забастоўкі найбольш радыкальнымі прадстаўнікамі сходу была прапанавана ідэя падачы петыцыі з патрабаваннямі рабочых асабіста імператару. Шэсце працоўных да Зімовага палаца з петыцыяй прывяло да крывавага разгону дэманстрацыі^[1]. 23 студзеня 1905 года сход быў забаронены. Пасля прафсаюз аднавіў сваю дзейнасць, але самаліквідаваўся ў лютым 1906 года. Георгі Гапон быў забіты ў сакавіку гэтага ж года.