Міхась Южык, сапр.: Міхаіл Юр’евіч Сотнікаў^[1] (нар. 4 сакавіка 1969, Мінск) — беларускі пісьменнік, паэт і публіцыст^[2].

Нарадзіўся 4 сакавіка 1969 года ў Мінску^[1].

Пасля сканчэння сярэдняй школы № 6 г. Мінска, з 1987 па 1989 гады служыў у Савецкай Арміі.

У 1994 годзе скончыў факультэт камп’ютарнага праектавання Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта інфарматыкі і радыёэлектронікі. Працаваў на ВА «Гарызонт». З 1997 года — у рэдакцыі публіцыстычна-літаратурнага часопіса «Акно».

Член Саюза пісьменнікаў Беларусі^[3] з 2005 па 2015 гады. У 2015 годзе выключаны з саюза за крытыку кіраўніцтва Саюза пісьменнікаў Беларусі. Пісьменнік Анатоль Матвіенка^[4] так характарызаваў М. Южыка: «чалавек няпростага лёсу, умее быць аб’ектыўным і да сябе, і да іншых»^[5]. Член суполкі беларускіх літаратараў «Літаратурнае прадмесце»^[6].

Піша прозу і вершы. Перакладае з англійскай на беларускую мову^[7]. Вядзе літаратурны блог^[8].

Друкаваўся ў часопісах «Полымя», «Маладосць», «Крыніца», «Бярозка», «Родная прырода», газеце «Літаратура і мастацтва». Аўтар кніг прозы «Мёртвае дрэва» (2001), «Перакулены час» (2002), «Марыянеткі і лялькаводы» (2008), кніг паэзіі «АнтыРЫФМАР» (2009), «Сузор’е вокнаў» (2012).

Адчужаны ад усіх герой фантастычнай аповесці «Горад, які яны засялілі» (2007) жыве ў варожай прасторы. Як паказвае літаратуразнаўца Ігар Запрудскі, гэты герой падобны да аналагаў, створаных французскімі экзістэнцыялістамі^[9].

Выдаў кнігу філасофскіх разважанняў «Човен на Млечным Шляху» (2010). Філолаг Марыя Верціхоўская ўспрымае кнігу як прапанаванае чытачу люстэрка: «Глянеш у яго — і выразна ўбачыш прыгажосць, разумнасць свету і мярзоту чалавека»^[10].

1. «Мёртвае дрэва» (2001), проза, аповесці, апавяданні;
2. «Перакулены час» (2002), проза, раман;
3. «Марыянеткі і лялькаводы» (2008), проза, раман;
4. «АнтыРЫФМАР» (2009), паэзія;
5. «Човен на Млечным Шляху» (2010), філасофія;
6. «Сузор’е вокнаў» (2012), паэзія.

1. «Матылькі над багнай», аповесць («Маладосць», № 6, 2006);
2. «Горад, які яны засялілі», аповесць («Маладосць», № 10, 2007);
3. «Лесвіца», раман («Полымя», № 8,9,10, 2007);
4. «І падаў снег на зямлю», аповесць («Маладосць», № 7, 2009);
5. «Леапард на балконе», раман («Полымя», № 11,12, 2010);
6. «Каця», аповесць (калектыўны зборнік «Самая чароўная кветка», 2010, «Мастацкая літаратура»);
7. «Хто там за дзвярыма», аповесць («Маладосць», № 4, 2012);
8. «Калыханка», аповесць («Полымя», № 12, 2012);
9. «Людная вуліца», аповесць («Дзеяслоў», № 3, 2014).

На думку літаратурнага крытыка Валянціны Локун, Міхась Южык творыць на стыку рэалістычнага сацыяльна-псіхалагічнага пісьма і фантастыка-містычнага, з выкарыстаннем постмадэрнісцкай парадыгмы, імкнучыся перш за ўсё вызначыць духоўную сутнасць сучаснага чалавека^[11].