Канстытуцыя Азербайджанскай Рэспублікі (азерб.: Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyası) — асноўны закон Азербайджанскай Рэспублікі. Ухвалена 12 лістапада1995 года ўсеагульным рэферэндумам. Мае вышэйшую юрыдычную сілу, прамое дзеянне і вяршэнства на ўсёй тэрыторыі Азербайджана.
Гісторыя
Першая Канстытуцыя Азербайджана (Азербайджанскай ССР) была прынята 19 мая1921 года на I Усеазербайджанскім з'ездзе Саветаў.[1]
Канстытуцыя 1921 года замацавала дыктатуру гарадскога і сельскага пралетарыяту.[2] Складзеная на ўзор Канстытуцыі РСФСР, гэтая канстытуцыя замацавала кіруючую ролю рабочага класа ў органах дзяржаўнай улады.[3] Новая рэдакцыя Канстытуцыі Азербайджана была прынятая 14 сакавіка1925 г на IV Усеазербайджанскім з'ездзе Саветаў.[1]
IX Усеазербайджанскі з'езд Саветаў, які сабраўся 10 сакавіка1937 года, абмеркаваў праект новай Канстытуцыі Азербайджанскай ССР і 14 сакавіка зацвердзіў новую Канстытуцыю рэспублікі.[3] Новая Канстытуцыя адлюстроўвала нацыянальныя, эканамічныя, палітычныя і гістарычныя асаблівасці рэспублікі. 21 красавіка1978 года Пазачарговая VII сесія Вярхоўнага Савета Азербайджанскай ССР 9-га склікання прыняла апошнюю Канстытуцыю Азербайджанскай ССР.
Пасля здабыцця Азербайджанам незалежнасці ўзнікла неабходнасць у падрыхтоўцы новай Канстытуцыі. Праз усеагульны рэферэндум 12 лістапада1995 года была прынятая першая Канстытуцыя незалежнага Азербайджана.
Канстытуцыя Азербайджана 1995
Мэты прыняцця Канстытуцыі
Народ Азербайджана, працягваючы шматвяковыя традыцыі сваёй дзяржаўнасці, кіруючыся прынцыпамі, адлюстраванымі ў Канстытуцыйным Акце «Аб Дзяржаўнай Незалежнасці Азербайджанскай Рэспублікі», жадаючы забяспечыць дабрабыт ўсіх і кожнага, зацвердзіць справядлівасць, свабоду і бяспеку, усведамляючы сваю адказнасць перад мінулым, цяперашнім і будучым пакаленнямі, выкарыстоўваючы сваё суверэнная права, урачыста заяўляе аб наступных сваіх намерах:
Абараняць незалежнасць, суверэнітэт і тэрытарыяльную цэласнасць Азербайджанскай Рэспублікі;
Гарантаваць ў рамках Канстытуцыі дэмакратычны строй;
Дасягнуць зацвярджэння грамадзянскай супольнасці;
Пабудаваць прававое, свецкая дзяржава, якая забяспечвае вяршэнства законаў як выраз волі народа;
Забяспечыць усім годны ўзровень жыцця ў адпаведнасці са справядлівым эканамічным і сацыяльным парадкам;
Захоўваючы прыхільнасць агульначалавечым каштоўнасцям, жыць ва ўмовах дружбы, міру і бяспекі з іншымі народамі і ў гэтых мэтах ажыццяўляць узаемавыгаднае супрацоўніцтва.
У імя пералічаных вышэй высокіх намераў шляхам усенароднага галасавання — рэферэндуму прымаецца сапраўдная Канстытуцыя.
↑Хрестоматия по истории отечествено государства и права: форма государственного единства в отечественой истории XX века. — Юрайт, Высшее образование, 2009. — С. 93-94. — ISBN 978-5-9916-0092-7, 978-5-9692-0523-9.