Дзьёрдзь I Ракацы
князь Трансільваніі[d] 1630 — 1648
Нараджэнне	8 чэрвеня 1593(1593-06-08)[1] Серэнч[d], Серэнцкі яраш[d], медзье Боршад-Абауй-Земплен[d], Венгрыя[2]
Смерць	11 кастрычніка 1648(1648-10-11)[1] (55 гадоў) Алба-Юлія, Княства Трансільванія
Месца пахавання	Сабор Святога Міхаіла
Род	Ракацы[d]
Бацька	Жыгманд Ракацы
Маці	Ганна Герэндзі[d]
Жонка	Жужанна Лорантфі[d]
Дзеці	Дзьёрдзь II Ракацы і Жыгманд Ракоцы[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Дзьёрдзь I Ра́кацы (венг.: I. Rákóczi György; 8 чэрвеня 1593, Серэнч — 11 кастрычніка 1648, Дзюлафехервар) — трансільванскі князь з венгерскага кальвінісцкага роду Ракацы (1630—1648). Сын князя Трансільваніі Жыгманда (Жыгімонта) Ракацы (1607—1608).

Пасля смерці Габара Бетлена (1629) у 1630 годзе Георгій I Ракацы быў прызначаны князем Трансільваніі. У адказ на недружалюбнасць Габсбургаў ён прадпрымаў невялікія і несістэматычныя ваенныя вылазкі ў Венгрыю. Але ў 1643 годзе, заключыўшы саюз са Швецыяй і Францыяй супраць Аўстрыі, Ракацы скарыў амаль усю Венгрыю і стаяў ля варот Прэсбурга, аднак паддаўся ціску Стамбула і пагадзіўся на перамір'е.

Ракацы падтрымала насельніцтва (асабліва сялянства, якое паднялася на барацьбу за нацыянальнае вызваленне) на поўначы Венгерскага каралеўства. Лінцкі мір, які быў заключаны ў 1645 годзе з імператарам Свяшчэннай Рымскай імперыі і венгерскім каралём Фердынандам III Габсбургам, гарантаваў у Венгрыі свабоду веравызнання і вяртанне пратэстантам усіх аднятых у іх цэркваў. Сам Ракацы атрымаў у пажыццёвае валоданне сем венгерскіх камітатаў і іншыя вялікія зямельныя ўладанні. Таксама ён атрымаў для сябе і сваіх нашчадкаў тытул імперскага князя.

У Трансільваніі Дзьёрдзь Ракацы заахвочваў развіццё горнай справы, рамёстваў, гандлю. Усталяваў дружалюбныя сувязі з Багданам Хмяльніцкім. Спадчыннікам на прастоле Трансільваніі стаў яго сын, Дзьёрдзь II Ракацы, абраны князем у 1648 годзе.

• Дзьёрдзь I Ракацы на «Радаводзе». Дрэва продкаў і нашчадкаў