Джордж Шульц
англ.: George Pratt Shultz
11-ы United States Secretary of Labor[d] 22 студзеня 1969 — 1 ліпеня 1970
Папярэднік	W. Willard Wirtz[d]
Пераемнік	James Day Hodgson[d]
60-ы дзяржаўны сакратар ЗША 16 ліпеня 1982 — 20 студзеня 1989
Папярэднік	Walter John Stoessel[d]
Пераемнік	Michael Armacost[d]
62-і міністр фінансаў ЗША 12 чэрвеня 1972 — 8 мая 1974
Папярэднік	Джон Боуден Коналі
Пераемнік	William E. Simon[d]
Дырэктар Адміністрацыйна-бюджэтнага ўпраўлення ЗША[d] 1 ліпеня 1970 — 11 чэрвеня 1972
Папярэднік	Robert Mayo[d]
Пераемнік	Каспар Уайнбергер
Нараджэнне	13 снежня 1920(1920-12-13)[1][2][…] Нью-Ёрк, штат Нью-Ёрк, ЗША
Смерць	6 лютага 2021(2021-02-06)[3] (100 гадоў) Стэнфард, акруга Санта-Клара, Каліфорнія, ЗША
Месца пахавання	Dawes Cemetery[d]
Жонка	Шарлота Мэйліард Свіг[d]
Веравызнанне	Епіскапальная царква
Партыя	Рэспубліканская партыя ЗША
Член у	Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук таварыства «Мон Пелерын»[d]
Адукацыя	Прынстанскі ўніверсітэт Масачусецкі тэхналагічны інстытут Dwight-Englewood School[d] Школа грамадскіх і міжнародных зносін Імя Вудра Вільсана[d]
Дзейнасць	эканоміка[4], палітыка[4] і прадпрымальніцтва[4]
Месца працы	Масачусецкі тэхналагічны інстытут Стэнфардскі ўніверсітэт Чыкагскі ўніверсітэт Школа менеджменту Слоўна[d] Адміністрацыйна-бюджэтнае ўпраўленне ЗША[d] Міністэрства фінансаў ЗША Bechtel[d] United States Department of Labor[d] Дзяржаўны дэпартамент ЗША
Аўтограф
Род войскаў	Корпус марской пяхоты ЗША
Званне	міністр фінансаў[d][5]
Бітвы	Другая сусветная вайна
Узнагароды	медаль «За службу дэмакратыі»[d] Каліфарнійская зала славы[d] (2010) прэмія Румфарда[d] (2008) Sylvanus Thayer Award[d] (1992) заслужаны член Амерыканскай эканамічнай асацыяцыі[d] ганаровы доктар Універсітэта Кэё[d] член Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук ганаровы доктар Пекінскага ўніверсітэта[d] (2007) Чалавек года паводле Financial Times[d] (1982) Annenberg Award for Excellence in Diplomacy[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Джордж Прэт Шульц (англ.: George Pratt Shultz, нар. 13 снежня 1920, Нью-Ёрк) — амерыканскі дзяржаўны дзеяч.

Нарадзіўся ў Нью-Ёрку. У 1938 годзе скончыў школу Loomis Chaffee School ў Канэктыкуце, затым вучыўся ў Прынстанскім універсітэце, дзе атрымаў ступень бакалаўра эканомікі ў 1942 годзе. Пасля гэтага паступіў у Корпус марской пяхоты ЗША, дзе служыў да 1945 года і даслужыўся да капітана. У 1949 г. атрымаў ступень PhD па прамысловай эканоміцы ў Масачусецкім тэхналагічным інстытуце.

Падчас службы на Гаваях сустрэў сваю будучую жонку Алену Марыю О’Браэн (Helena Maria «Obie» O’Brien, 1915—1995). У іх было пяць дзяцей. У 1997 годзе ажаніўся з Шарлотай Мэйліярд Свіг (Charlotte Mailliard Swig) у Сан-Францыска.

Выкладаў на эканамічным факультэце і ў школе менеджменту Масачусецкага тэхналагічнага інстытута з 1948 па 1957, з перапынкам ў 1955, калі ён працаваў у Радзе эканамічных кансультантаў прэзідэнта Эйзенхаўэра. У 1957 году Шульц перайшоў у школу бізнесу Чыкагскага універсітэта, дзе стаў дэканам ў 1962 годзе.

Працаваў міністрам працы ў адміністрацыі Рычарда Ніксана з 1969 па 1970 год, пасля чаго стаў дырэктарам Адміністрацыйна-бюджэтнага кіравання Прэзідэнта ЗША. З траўня 1972 па травень 1974 года быў міністрам фінансаў. У гэты перыяд быў спынены Залаты стандарт долара і згорнутая Брэтан-Вудская сістэма.

У 1974 годзе пакінуў ўрад, каб стаць старшынёй і дырэктарам карпарацыі Bechtel.

16 ліпеня 1982 года быў прызначаны прэзідэнтам Рональдам Рэйганам Дзяржаўным сакратаром ЗША. Некаторымі лічыўся «голубам» ў знешняй палітыцы. З іншага боку Шульц быў вядучым абаронцам ўварвання ЗША ў Нікарагуа. У 1983 году сказаў у Кангрэсе што: «Мы павінны выразаць Нікарагуанскую ракавую пухліну». Ён таксама быў супраць перамоваў з урадам Даніэля Артэгі. Падчас Першай інтыфады (гл. Араба-ізраільскі канфлікт), Шульц прапанаваў міжнароднае пагадненне аб аўтаноміі для Заходняга берага ракі Ярдан і сектара Газа. Прысутнічаў разам з віцэ-прэзідэнтам ЗША Дж. Бушам-старэйшым на пахаванні Л. І. Брэжнева 15 лістапада 1982 года ў Маскве.

Шульц пакінуў ўрад 20 студзеня 1989 года, але працягвае заставацца адным з стратэгаў Рэспубліканскай партыі. Шульц здзівіў многіх, першым з буйных рэспубліканцаў заклікаўшы да легалізацыі лёгкіх наркотыкаў. Ён падпісаўся пад зваротам, апублікаваным у New York Times 8 чэрвеня 1998 года, які абвяшчае: «Мы лічым, што глабальная вайна з наркотыкамі зараз прыносіць больш шкоды, чым самі наркотыкі».

У жніўні 2003 года Шульц быў прызначаны сустаршынёй (разам з Уорэнам Бафетам) Савета па эканамічнаму аднаўленню Каліфорніі, групы дарадцаў кандыдата ў губернатары Каліфорніі Арнольда Шварцэнэгера.