На працягу 2024 года ў Судане назіралася праблема моцнага недаядання і тэхнагеннага голаду, што было выклікана наступствамі ўнутранага канфлікту. Бедства закранула Дарфур, Кардафан і суседнія краіны, якія прымалі бежанцаў, асабліва Чад. Голад часткова абумоўлены тым, што бакі перакрылі шляхі паставак ежы і гуманітарнай дапамогі[1].
Ход падзей
22 лютага 2024 года Сусветная харчовая праграма апублікавала справаздачу, у якой гаварылася, што больш за 95% насельніцтва Судана маюць праблемы з забяспячэннем ежай[2].
Станам на 18 чэрвеня 25,6 млн чалавек пакутавалі ад вострага недахопу ежы. З іх 756 000 чалавек сутыкнуліся з «катастрафічным узроўнем голаду»[3]. Памер пайкоў ад Сусветнай харчовай праграмы з-за недахопу фінансавання скараціўся амаль на 20%. Як вынік, многія мірныя жыхары Судана былі вымушаныя абмяняць харчовыя пайкі на менш збалансаваную і пажыўную, але больш сытную ежу, напрыклад, белы рыс[4].
Адной з прычын гэтага было падзенне вытворчасці збожжавых у Дарфуры і Кардафане да 80% ніжэй сярэдняга ўзроўню вытворчасці ў 2023 годзе, што прывяло да значнага росту цэн, у выніку чаго ежа стала занадта дарагой для большасці людзей. Па некаторых паведамленнях, байцы Сіл аператыўнай падтрымкі спальвалі пасевы, рабавалі склады і абмяжоўвалі доступ да мяжы, што яны аднак адмаўлялі. Сітуацыя пагоршылася праз павялічэнне жыхароў лагераў для бежанцаў, якія часта не маглі пакінуць лагеры, каб знайсці працу або ежу з-за небяспекі быць схопленымі або забітымі паўстанцамі.
Недаяданне выклікала аслабленне імуннай сістэмы, што прыводзіла да большай успрымальнасці да страўнікава-кішачных захворванняў (адзёр, малярыя, халера і іншыя)[5].
Амерыканскія ўлады заявілі, што сітуацыя ў Судане стала «самым сур’ёзным гуманітарным крызісам у свеце» на 2024 год, нягледзячы на адносна невялікую ўвагу СМІ[6].
13 жніўня грамадзянскія ўлады, звязаныя з Народна-вызваленчым рухам Судана—Поўнач, абвясцілі пра голад у некаторых частках Паўднёвага Кардафана, уключаючы Нубійскія горы і штат Блакітны Ніл, ад якога пацярпела каля трох мільёнаў чалавек[7][8]. 22 жніўня яны ж паведамілі аб 109 выпадках смерці ад недаядання ў штатах Паўднёвы Кардафан і Блакітны Ніл[9].
24 снежня Інтэграваная класіфікацыя фаз харчовай бяспекі абвясціла аб стане голаду ў лагерах ўнутрана перамешчаных асоб Абу-Шук і Эль-Салам у Паўночным Дарфуры і ў некаторых частках Нубійскіх гор[10]. Урад Судана адхіліў гэтыя высновы[11].
