Ілья Ашаровіч (1879, Панявеж, Ковенская губерня, цяпер Панявежыс, Літва — 29 лістапада 1938, Мінск, НКУС) — беларускі рэдактар, гісторык, палітычны дзеяч.

Уваходзіў у яўрэйскія партыі Паалей Цыён (1902—1904), Бунд (1904—1919). З 1919 г. у УКП(б). У гады грамадзянскай вайны быў на падпольнай рабоце ў Вільні, Гродне, Беластоку. З 1921 г. у Мінску рэдагаваў газеты на ідыш «Штэрн» і «Вэкер». Член Камісіі па нацыянальнай палітыцы ў БССР. Уваходзіў у Праўленне беларускага філіяла Таварыства гісторыкаў-марксістаў. Даследаваў гісторыю рэвалюцыйнага руху яўрэйскіх рабочых арганізацый, выступаў супраць канцэпцыі «двухкарэннасці» — узнікнення КП(б)Б з арганізацый РСДРП і Бунда. Арыштаваны 29 кастрычніка 1937 г. 29 лістапада 1938 г. расстраляны.

Рэабілітаваны ў 1957 г.

• Билявичюс Э. Человек удивительной судьбы // Коммунист (Вильнюс). 1966, № 12;
• ЭГБ, т. 1.
• Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 1. Абрамовіч—Кушаль. / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Смаленск, 2003. — 480 с. — ISBN 985-6374-04-9.