Уладзімір Ільіч Вітко
Дата нараджэння	10 мая 1933(1933-05-10)
Месца нараджэння	Грэск, Грэскі сельсавет, Слуцкі раён, БССР, СССР
Дата смерці	7 красавіка 2020(2020-04-07) (86 гадоў)
Месца смерці	Гольчычы, Першамайскі сельсавет, Слуцкі раён, Мінская вобласць, Беларусь
Месца пахавання	Грэск
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	мастак
Жанр	партрэт, пейзаж, нацюрморт, тэматычная карціна
Вучоба	Мінскае мастацкае вучылішча
Вядомыя працы	«Стары Віцебск» (1988), «Беларускі пейзаж» (1978)

Уладзі́мір Ільіч Вітко́ (10 мая 1933, Грэск, Мінская вобласць — 7 красавіка 2020, в. Гольчыцы, Слуцкі раён) — беларускі мастак.

У 1960 годзе скончыў Мінскае мастацкае вучылішча, праз год пераехаў у Віцебск, дзе працаваў мастаком спачатку на фабрыцы «КІМ», затым на шаўковым камбінаце, а ў 1968 годзе перайшоў у Віцебскія мастацка-вытворчыя майстэрні. З’яўляецца пастаянным удзельнікам абласных, рэспубліканскіх і міжнародных выставак з 1963 года. Творы У. Вітко захоўваюцца ў музеях Беларусі, Польшчы, у дырэкцыі выставак Мастацкага Фонда Беларусі, а таксама ў прыватных калекцыях у Беларусі, Расіі, Польшчы, Германіі, Італіі.

Для творчасці мастака характэрна жанравая разнастайнасць. Аўтар пейзажаў, выкананых пераважна ў тэхніцы алейнага жывапісу — «Стары Віцебск» (1988), «Мой дом» (1987), адлюстраванне жыцця прыроды — «Квітнеюць лугі» (1984), «Беларускі пейзаж» (1978), нацюрмортаў — «Кветкі» (1988), партрэтаў — «Партрэт маці» (1978), займаецца сюжэтна-тэматычнай кампазіцыяй — «Спартыўны дзень» (1979). Для жывапіснай манеры мастака характэрнымі з’яўляюцца арыгінальнасць і смеласць каларыту, імкненне да абагульнення форм, дэкаратыўнай гучнасці, альбо, наадварот, наўмыснай прыглушанасці колеру.

20 студзеня 2016 года ў Віцебскай абласной бібліятэцы адбылося адкрыццё выстаўкі Уладзіміра Вітко і прэзентацыя яго кнігі «Лёс і мастацтва»^[1].