Сабачая воўна (англ.: chiengora, ням.: Hundehaar) — тэкстыльнае жывёльнае валакно  (чэшск.) (бел., вырабленае з поўсці свойскага сабакі. Яна вырабляецца шляхам прадзення расчасанай сабачай поўсці  (руск.) (бел., якой павінна быць не менш за 4 см даўжынёй^[1]. Калі поўсць вычэсваць з падшэрсткам  (руск.) (бел., у выніку атрымліваецца мяккая, цёплая воўна, пры прадзенні досыць доўгай поўсці без падшэрстка атрымліваецца больш грубая воўна з большым бляскам^[2]. Выкарыстанне стрыжанай поўсці таксама магчыма, але прадзеная воўна будзе «кусачай»^[1]. Каля 10-20 працэнтаў масы губляецца падчас часання  (руск.) (бел., адціскання і мыцця састрыжанай поўсці^[3]. Аднак сабачая воўна ў 8 разоў цяплей авечай^[2]. З сучасных парод асабліва падыходзяць даўгашэрсныя пароды з падшэрсткам, такія як нямецкая аўчарка, бельгійская аўчарка  (руск.) (бел., белая швейцарская аўчарка  (руск.) (бел., даўгашэрсны коллі  (руск.) (бел., брыяр  (руск.) (бел., бабтэйл  (руск.) (бел., барадаты коллі  (руск.) (бел., а таксама пастуховыя сабакі, такія як шарпланінская аўчарка  (руск.) (бел., польская нізінная аўчарка  (руск.) (бел., славацкі чувач, каўказская аўчарка, ньюфаўндленд, хававарт  (руск.) (бел., вялікі швейцарскі зенненхунд  (руск.) (бел., леанбергер  (руск.) (бел., залацісты рэтрывер  (руск.) (бел., шпіцы  (руск.) (бел., паўночныя пароды  (руск.) (бел., у тым ліку самаеды, чау-чау  (руск.) (бел., пудзелі, малы львіны сабака  (руск.) (бел., мальтыйская балонка  (руск.) (бел., ёркшырскі тэр'ер  (руск.) (бел. і іншыя.

У мінулым сабачая воўна выкарыстоўвалася ў Амерыцы да прыбыцця еўрапейцаў, і для гэтай мэты выводзіліся спецыяльныя пароды, якія зараз вымерлі: салішскі шарсцісты сабака  (англ.) (бел. быў шарсцістым сабакам з паўночна-заходняга краю Злучаных Штатаў і паўднёвага захаду Канады. Ён быў крыху большы за сучасных мініяцюрных шпіцаў і меў густую, пераважна белую поўсць. Шэрсць выкарыстоўвалася для вырабу адзення і коўдраў^[4]. Традыцыйна сабачая поўсць таксама выкарыстоўвалася прадстаўнікамі плямёнаў нага  (руск.) (бел. ў Індыі, дзе з воўны чорных сабак ткалі дываны^[5].

У ЗША, па паведамленнях, цікавасць да аматарскага прадзення воўны сабак значна ўзрасла ў 2-м дзесяцігоддзі. Інструкцыі па ручным прадзенні і вязанні сабачай воўны даступныя ў інтэрнэце^[6].

Прыблізна ў 2021 годзе ў Індыі ў лабараторыі была выраблена ротарная пража  (руск.) (бел. (таўшчынёй да 42 тэкс) у 16 розных сумесях з сабачай воўнай. Толькі для сумесяў з утрыманнем ніжэй за 25 % сабачай воўны фізічныя паказчыкі былі якасна супастаўныя са звычайнай змешанай пражай^[7]. Пража з розных сумесяў сабачай воўны (парода сабак лхаскі апса  (руск.) (бел.) з поліэстэрам  (чэшск.) (бел. і поліакрылам  (чэшск.) (бел. была перапрацавана ў трыкатажныя тканіны з рабрыстым перапляценнем  (чэшск.) (бел.. Чыстая сабачая воўна мае прыкладна на 38 % вышэйшыя цеплаізаляцыйныя магчымасці, чым 100 % авечая воўна, але іншыя ўласцівасці, такія як паветрапранікальнасць, скатванне  (чэшск.) (бел., парапранікальнасць, як правіла, горшыя, чым у авечай воўны. Толькі трыкатаж з сумесі 75 % поліэстэр/25 % сабачая воўна паказала больш высокую трываласць і камфорт пры нашэнні^[8].

У 2017 годзе ў Германіі была заснавана стартап-кампанія «YarnSustain», якая пастаўляе змешаную пражу машыннага прадзення для ручнога вязання  (англ.) (бел. (напрыклад, 50 г сумесі 40 % сабачай воўны/30% альпакі/30% авечай воўны каштуюць прыкладна за 20 еўра), вырабленую ў адпаведнасці з ўласнай тэхналогіяй, і тканіны са змешанай пражы з сабачай воўнай^[9].

• S.Choron/H.Choron: Planet Dog: A Doglopedia, Houghton Mifflin Harcourt 2005, ISBN 9780618517527

	Сабачая воўна на Вікісховішчы

• ceskatelevize.cz (нявызн.).