Вярблюджая воўна ў вузкім сэнсе адносіцца да футра вярблюда, але ў больш агульным сэнсе адносіцца да валакна (і тканін), якое можа быць выраблена альбо з чыстай вярблюджай воўны, альбо з сумесі вярблюджай воўны і іншага валакна.

Вярблюджая поўсць складаецца з двух кампанентаў: восцевага воласу  (укр.) (бел. і падшэрстку. Восцевы волас — гэта вонкавы ахоўны мех, грубы і нягнуткі, яго можна ўплесці ў валасяную  (англ.) (бел. тканіну. (Восцевыя валасы можна зрабіць больш мяккімі і раскошнымі, змяшаўшы іх з іншым валакном, асабліва з воўнай.) Падшэрстак карацейшы і танчэйшы за восцевы волас, менш ахоўны, але больш ізалявальны. Ён вельмі мяккі і часта выкарыстоўваецца ў вытворчасці тэкстылю для паліто.

Вярблюджую поўсць збіраюць з двухгорбага вярблюда, які сустракаецца ў Азіі ад усходняй Турцыі да Кітая і Сібіры^[1]. Буйнымі краінамі-пастаўшчыкамі вярблюджай воўны з’яўляюцца Манголія, Тыбет, Афганістан, Іран, Расія, Кітай, Новая Зеландыя і Аўстралія^[2].

Настрыг поўсці ў дарослых асобін бактрыянаў за год — ад 8 да 15 кг, ён залежыць ад узросту і полу. Вярблюджую поўсць можна збіраць шляхам стрыжкі  (фр.) (бел., расчэсвання або збору ўручную валокнаў, якія выпадаюць натуральным чынам на працягу шасці-васьмітыднёвага сезона лінькі  (руск.) (бел. позняй вясной.

Пасля збору грубыя і тонкія валасы падзяляюцца. Затым валакна прамываюць  (чэшск.) (бел. для выдалення бруду і смецця перад звіваннем у пражу, прыдатную для ткацтва або вязання  (руск.) (бел.^[1].

Нашэнне адзення з вярблюджай воўны згадваецца ў Бібліі (Мацвея 3:4^[en]). Вярблюджую поўсць традыцыйна выкарыстоўвалі для вырабу намётаў, дываноў і плашчоў берберы і іншыя народы, якія ўтрымлівалі вярблюдаў. Яе высокія тэрмарэгулявальныя ўласцівасці забяспечваюць высокую ізаляцыю.

Адзначаецца, што чыстая вярблюджая воўна выкарыстоўвалася для пашыву заходняга адзення з XVII стагоддзя, а з XIX стагоддзя выкарыстоўваліся сумесі, якія змяшчаюць вярблюджую воўну^[3]. Першым модным брэндам, які папулярызаваў вярблюджую воўну ў вопратцы, быў Jaeger  (англ.) (бел., брытанскі вытворца, які спецыялізаваўся на выкарыстанні тонкіх ваўняных тканін для паліто і касцюмаў^[4]. Ён стаў папулярным у ЗША ў 1920-х і 1930-х гадах і быў прадстаўлены праз спартыўную гульню пола  (руск.) (бел., калі гульцы насілі паўсядзённае паліто з вярблюджай воўны паміж матчамі^[5].

Вярблюджая воўна можа быць змешана  (англ.) (бел. для стварэння тканін, падыходных для паліто, верхніх світараў і ніжняй бялізны. Доўгія больш грубыя валасы можна выкарыстоўваць у якасці асновы для дываноў^[1].

Хоць у большай частцы вярблюджай поўсці захоўваецца натуральнае адценне залацістай дубільнай кары, поўсць можна фарбаваць^[2].

	Вярблюджая воўна на Вікісховішчы