«П5: памінальныя песні палітычных пігмеяў піндастана» (руск.: «П5: прощальные песни политических пигмеев пиндостана») — зборнік апавяданняў рускага пісьменніка Віктара Пялевіна, апублікаваны ў 2008 годзе.

• Зала спяваючых карыятыдаў

Галоўная гераіня, Алена, уладкоўваецца на працу ў сакрэтны бардэль для алігархаў, дзе яна і іншыя дзяўчаты павінны пры адсутнасці кліентаў быць скульптурамі карыятыдаў. Для захавання поўнай нерухомасці на досыць працяглы перыяд ім ўводзіцца прэпарат «Манціс-Б», выраблены з багамолаў, які валодае патрабаванай уласцівасцю. Але ў выніку недаследаванага пабочнага эфекту ім таксама перадаецца і інстынкт, уласцівы самцы багамола: зжыраць самца пасля спаравання.

• Кармленне кракадзіла Хуфу

Трое людзей едуць у машыне па туманнай шашы на поўдні Францыі, маючы намер убачыць нейкага чарадзея. Яго фокусамі гледачы застаюцца незадаволеныя, тым больш, што адзін з іх услых выкрываў кожны фокус. Але запіс на аўдыёкасеце чарадзея, якую праслухалі героі, ажыццяўляе сувязь іх са Старажытным Егіптам, фараонам Хуфу і легендай пра яго кракадзіла, што нечаканым чынам адбіваецца на канцоўцы аповесці.

• Некрамент

Звычайны маскоўскі рэгуліроўшчык Крушын раптоўна становіцца генералам і намеснікам начальніка маскоўскага ДАІ. Ён абзаводзіцца шыкоўным асабняком на Рублёўцы, а праз падстаўных асоб афармляе на сябе ЗАТ «Дарожны Сэрвіс», якое займаецца вырабам «ляжачых паліцэйскіх». У ДАІ распаўсюджваецца слых пра нетрадыцыйную сексуальную арыентацыю Крушына, а таксама пра тое, што толькі адзін раз прыехаўшы ў яго асабняк на спатканне, можна атрымаць перавод у Сочы і службовую кватэру. Неўзабаве пачалося расследаванне. Не чакаючы яго заканчэння, Крушын страляецца перад камерай. Высвятляецца, што Крушын усыпляў ў сваім асабняку інспектараў ДАІ, якія прыязджалі на спатканне, а затым жыўцом крэмаваў іх. Прах сваіх ахвяр Крушын дадаваў у ляжачых паліцэйскіх.

• Прастора Фрыдмана

Прафесар-фізік Паташынскі даследуе дзіўныя эфекты, звязаныя з перамяшчэннем буйных сум грошай. Прафесар выяўляе «прастору Фрыдмана», у якую трапляюць багатыя людзі і якая змяняе час і прастору накшталт чорных дзірак так, што пабочны назіральнік не мае магчымасці назіраць падзеі, якія ў ёй адбываюцца.

• Асасін (апавяданне)

У апавяданні апісваецца гісторыя ісламскага наёмнага забойцы (асасіна) Алі, які трапляе ў крэпасць Аламут, дзе навучаецца пакоры і баявым мастацтвам асасінаў. Алі даюць шэраг заданняў-забойстваў, платай за якія будзе пападанне ў рай, які параўноўваюць з цудоўным пакоем з гашышам, дзяўчатамі і прысмакамі. Але пасля трэцяга задання Алі разумее, што гэты «рай» штучны і расчароўваецца ў сваіх жыццёвых устаноўках. Ён пераконваецца, што віной эйфарычнага настрою — гашыш. Алі збягае з крэпасці з мэтай самому знайсці шлях у рай.

Літаратурны крытык Ганна Нарынская лічыць зборнік не лепшай кнігай Пялевіна, а пяць апавяданняў, сабраныя пад адной вокладкай, — разрозненымі. НА яе думку, жарты і літаратурныя канструкцыі зборніка не з’яўляюцца прынцыпова новымі для пісьменніка, а з новаўвядзенняў прасочваецца ўвядзенне ў апавяданне вядомых сучасных рэалій і персанажаў^[1].

Назва зборніка «Памінальныя песні палітычных пігмеяў Піндастана» тлумачыцца ў першым яго апавяданні «Зала спяваючых карыятыдаў». Такімі пігмеямі інструктар па ідэалогіі называе Гары Каспарава, Эдуарда Лімонава і іх прыхільнікаў: «…эпоха палітычных пігмеяў, якія працуюць на Піндастан, прайшла назаўжды. Усе. Няхай, калі хочуць, праспяваюць на памінальную песню»^[1].

На пытанне журналіста газеты «Известия», «пры чым тут „палітычныя пігмеі Піндастана“, калі пра ЗША ў кнізе ні слова…^[2] Ці то НЛП на мяне не падзейнічала, ці то мне тэрмінова патрэбна аладка з гашышам…» Віктар Пялевін адказаў:

…Але калі вы адчуваеце сябе крыху дзіўна, значыць, НЛП на вас усё ж такі падзейнічала. Таму не здзіўляйцеся, калі адчуеце сверб у далонях і звон у вушах. Затым вам можа здацца, што ў вас з’явілася другая пара ног і вуха цемры. Паступова вы станеце прыгожым шэра-зялёным багамолам, які сядзіць на краі рэдакцыйнага стала. А далей усё будзе вельмі добра.^[3]

• Галина Юзефович. Удивительные приключения рыбы-лоцмана: 150 000 слов о литературе. — М.: АСТ, 2016. — С. 26—28. — ISBN 978-5-17-099672-8.