Пітэр Дэніс Мічэл
англ.: Peter Dennis Mitchell
Дата нараджэння	29 верасня 1920(1920-09-29)[1][2][…]
Месца нараджэння	Сурэй, Англія, Злучанае каралеўства Вялікабрытаніі і Ірландыі
Дата смерці	10 красавіка 1992(1992-04-10)[1][2][…] (71 год)
Месца смерці	Bodmin[d], Корнуал[d], Cornwall[d], Паўднёва-Заходняя Англія[d], Англія, Вялікабрытанія
Грамадзянства	Вялікабрытанія
Род дзейнасці	біяхімік, хімік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	біяхімія, Біяэнергетыка і малекулярная біялогія
Месца працы	Кембрыджскі ўніверсітэт Эдынбургскі ўніверсітэт The Glynn Research Foundation Limited[d]
Альма-матар	Кембрыджскі ўніверсітэт Каледж Ісуса[d] Queen's College[d]
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Французская акадэмія навук[3] Нацыянальная акадэмія навук ЗША Эдынбургскае каралеўскае таварыства Society of General Microbiology[d] The Japanese Biochemical Society[d] Еўрапейская арганізацыя малекулярнай біялогіі[d] American Society for Biochemistry and Molecular Biology[d]
Узнагароды	член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] Rosenstiel Award[d] (1976) Feldberg Foundation[d] (1976) медаль сэра Ханса Крэбса[d] (1978) Крунаўская лекцыя[d] (1987) медаль і прэмія Novartis[d] (1973)
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Пітэр Дэніс Мічэл (англ.: Peter Dennis Mitchell; 29 верасня 1920, Мітчэм, Сурэй — 10 красавіка 1992, Бодмін, Корнуал) — англійскі біяхімік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі 1978 года за адкрыццё хеміасматычнага механізму сінтэзу АТФ, аўтар ідэі механізму транспарту пратонаў пад назвай Q-цыкл^[4].

Член Лонданскага каралеўскага таварыства (1974), замежны член Нацыянальнай акадэміі навук ЗША (1977), Французскай акадэміі навук (1989)^[5].

Пітэр Мічэл нарадзіўся ў Мітчэме, Сурэе 29 верасня 1920 года^[6]. Бацька — Крыстафер Гібс Мічэл, дзяржаўны служачы, маці — Кейт Беатрыс Дораці (народжаная) Таплін. Пітэр Мічэл атрымаў адукацыю ў Каралеўскім каледжы (Тонтан) і каледжы Ісуса (Кембрыджскі ўніверсітэт), дзе навучаўся натуральным навуках са спецыялізацыяй ў вобласці біяхіміі.

У 1942 годзе ён пачаў даследчую працу на кафедры біяхіміі ў Кембрыджскім універсітэце. У пачатку 1951 года атрымаў ступень доктара філасофіі за вывучэнне механізму дзеяння пеніцыліна. У 1955 годзе ён быў запрошаны прафесарам Майклам Свонам для стварэння біяхімічнага даследчага падраздзялення на кафедры заалогіі Эдынбургскага ўніверсітэта, дзе ён быў прызначаны старшым лектарам у 1961 годзе. У 1963 годзе Мічэл быў вымушаны падаць у адстаўку па стане здароўя.

Навуковыя інтарэсы звязаныя з вывучэннем накіраванасці біяхімічных рэакцый у прасторы адносна пэўных унутрыклеткавых арыенціраў. Аўтар хеміасматычнай тэорыі акісляльнага фасфаралявання, якая ляжыць у аснове біяэнергетыкі.

• Медаль і прэмія Novartis (1973)
• Прэмія Разэнстыла (1976)
• Фонд Фельдберга (1976)
• Медаль сэра Ханса Крэбса (1978)
• Нобелеўская прэмія па хіміі (1978) «За ўклад у разуменне працэсу пераносу біялагічнай энергіі, зроблены дзякуючы стварэнню хеміасматычнай тэорыі»^[7]
• Медаль Коплі (1981)
• Крунаўская лекцыя (1987)

• Біяграфія Архівавана 29 снежня 2015. // Peter Mitchell (1920—1992). Obituary, Photosynthesis Research, Antony Crofts, June 29th. 1992 (англ.)
• Мічэл (Mitchell), Піцер Д. Архівавана 26 кастрычніка 2021. // Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі: Энцыклапедыя: Зав. . з англ. — М.: Прагрэс, 1992.
• Peter Dennis Mitchell, 29 September 1920 — 10 April 1992 // Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society, 1994, vol. 40, pp. 281—305, plate, by E. C. Slater (англ.)