Скоу нарадзіўся ў 1918 годзе ў старажытным дацкім мястэчку Лемвіг у багатай сям’і леса- і вуглепрамыслоўца. Ён скончыў Капенгагенскі ўніверсітэт ў 1944 годзе і там жа абараніў дысертацыю ў 1954 годзе. З 1947 года Скоу працаваў ва Універсітэце Орхуса. У пачатку 1950-х гадоў Скоу вывучаў механізм дзеяння анестэтыкаў. Ён выявіў, што дзеянне анестэтыка звязана з яго здольнасцю растварацца ў ліпідным пласце клетачнай мембраны і перакрываць натрыевыя каналы. Скоу выказаў здагадку, што канал з’яўляецца бялковай малекулай і яго блакаванне ў нейронах прыводзіць да таго, што нервовыя клеткі губляюць здольнасць узбуджацца, што прыводзіць да анестэзіі. Скоу таксама спрабаваў вылучыць АТФазу з нерва краба, але ў яго нічога не атрымалася і ён доўгі час працягваў іншыя даследаванні анестэзіі, не ўсвядоміўшы велізарную патэнцыйную важнасць гэтага адкрыцця. У 1958 годзе на канферэнцыі ў Вене ў размове з іншым даследчыкам Постам Скоу даведаўся аб знаходцы кардыятаксічнага гліказіда ўабаіна, інгібітара натрый-каліевага насоса. Выкарыстоўваючы оуабаін, Скоу хутка даказаў сувязь паміж ферментам АТФазай і іонным каналам.
