Найлепшая прапанова
La migliore offerta
Жанр	драматычны фільм, крымінальны фільм[d], рамантычны фільм і псіхалагічны трылер[d]
Рэжысёр	Джузэпэ Тарнаторэ
Прадзюсар	Ізабэла Какуца Артура Палья
Сцэнарыст	Джузэпэ Тарнаторэ
У галоўных ролях	Джэфры Раш Джым Сцёрджэс Сільвія Хукс Дональд Сазэрленд
Аператар	Фабіё Цамарыён
Кампазітар	Эніа Марыконэ
Кінакампанія	Warner Bros. Paco Cinematografica
Працягласць	131 хв.
Бюджэт	13,5 млн. еўра
Краіна	Італія
Мова	англійская
Год	2013
IMDb	ID 1924396
Афіцыйны сайт

«Найле́пшая прапано́ва» (італ.: La migliore offerta) — драма кінарэжысёра Джузэпэ Тарнаторэ. Галоўныя ролі ў фільме выканалі Джэфры Раш, Джым Сцёрджэс, Сільвія Хукс і Дональд Сазэрленд. Прэм’ера фільма адбылася 1 студзеня 2013 года.

Фільм быў названы своеасаблівым пераасэнсаваннем «Галавакружэння» Альфрэда Хічкока і, нягледзячы на неадназначнае прыняцце кінастужкі прэсай, у агульным фільм атрымаў станоўчыя водгукі крытыкаў, якія асаблівым чынам адзначылі акцёрскую ігру Джэфры Раша. Стужка была ўзнагароджана мноствам пераважна італьянскіх кінапрэмій.^[1]

Пажылы аўкцыяніст, калекцыянер карцін вечна самотны Вёрджыл Олдман атрымлівае замову на ацэнку старадаўніх рэчаў ад таямнічай кліенткі Клэр, якая хварэе на агорафобію і за апошнія дванаццаць год ні разу не выходзіла са свайго асабняка. Па меры працы ў яе доме Вёрджыл не толькі раскрывае таямніцу раскіданых паўсюль дзіўных шасцярэнек і механізмаў, але і паступова ўлюбляецца ў саму гаспадыню. Заваяваць сэрца дзяўчыны яму дапамагаюць парады сяброў: маладога механіка і знаўцы жанчын Роберта і мастака Білі, саўдзельніка Олдмана ў афёрах з карцінамі. Аднак неўзабаве Вёрджылу прыйдзецца правесці пераацэнку сваіх каштоўнасцяў і па-новаму зірнуць на сваё жыццё.

Сюжэт быў задуманы Тарнаторэ за дваццаць год да выхада фільма, але стварэнне фільма было адкладзена.^[2][3] Тарнаторэ запрасіў у праект Джэфры Раша яшчэ на этапе напісання сцэнарыя, бо толькі яго ўяўляў у вобразе Вёрджыла^[3]. Рэжысёр назваў яго «сінтэзам Марлана Бранда і Марчэла Мастраяні»^[3].

Здымкі пачаліся ў красавіку 2012 года і праходзілі ў шэрагу гарадоў Італіі (у тым ліку ў Трыесце), а таксама ў Вене і Празе^[2].

Галоўная тэма фільма — роля мастацтва і выдумкі ў жыцці чалавека. «У кожнай падробцы ёсць доля сапраўднасці», — сцвярджае герой Джэфры Раша. Гэтая думка пацвярджаецца тым, што Олдман з ходам сюжэта перажывае духоўнае перараджэнне, а гэта, на думку Тарнаторэ, лепш за ўсялякі хэпі-энд^[4]. Галоўны герой да самага канца фільма застаецца ў сваім уласным свеце і да апошняга спадзяецца на шчаслівае заканчэнне гісторыі^[5]. Свету, які ўзвышае нас праз абман, супрацьпастаўляецца рэальны свет — несамавіты паб, у які час ад часу заходзіць галоўны герой, і карліца, якая сядзіць у адзіноце і падлічвае прахожых. Хаця жанчына і валодае самымі дакладнымі фактамі, якія так неабходны герою, лікі не набліжаюць яе да разумення таго, што адбываецца^[6].

Першыя тры чвэрці фільма час у ім рухаецца строга лінейна. Калі ж Олдман выяўляе знікненне карцін, сцэны яго адчаю пачынаюць перамяжоўвацца з успамінамі пра мімалётнае шчасце^[5]. Змяняецца і месца дзеяння: абагулены заходнееўрапейскі горад змяняецца ў фінале яркай самабытнай Прагай, дзе Олдман наведвае астранамічны гадзіннік (Пражскія куранты) і рэстаран, пра які яму апавядала Клэр.

Апрача шматлікіх адсылак да твораў выяўленчага мастацтва, крытыкі бачаць у «Найлепшай прапанове» няяўныя цытаты з фільмаў «Афёра», «Галавакружэння» і «Асноўны інстынкт»^[6].

• Найлепшая прапанова на сайце «Internet Movie Database» (англ.)
• Найлепшая прапанова на сайце «Rotten Tomatoes» (англ.)