Кольцы Урана

Схема спадарожнікаў і кольцаў Урана

Кольцы Урана - сістэма планетных кольцаў вакол Урана. Сярод іншых сістэм кольцаў яна займае прамежкавае становішча па складанасці будовы паміж больш развітой сістэмай кольцаў Сатурна і простымі сістэмамі кольцаў Юпітэра і Нептуна. Кольцы Урана былі адкрыты 10 сакавіка 1977 года Джэймсам Эліёт, Эдвардам Данхэм і Дугласам Минком.

За 200 гадоў да гэтага Уільям Гершэль паведамляў аб назіраннях кольцаў Урана, аднак сучасныя астраномы сумняваюцца ў магчымасці такога адкрыцця, бо кольцы вельмі слабыя і цёмныя і не маглі быць выяўлены з дапамогай астранамічнага абсталявання таго часу. Два новыя кольцы сістэмы Урана былі знойдзеныя «Вояджэр-2» у 1986 годзе, яшчэ два знешнія кольцы былі выяўленыя тэлескопам «Хабл» у 2003-2005 гадах.

Спіс кольцаў

У табліцы прыведзены асноўныя характарыстыкі кальцавой сістэмы Урана.

Назва кольца Радыус (км)[T 1][1][T 2][2][T 3][3][T 4][4][T 5][5] Шырыня (км) Эквів. глыбіня (км)[T 6][3][T 7][2][T 8][3][6][T 9] Н. апт. глыбіня[T 10][7][T 11][8][T 12][5] Таўшчыня (м)[T 13][9] Эксц.[T 14][10]. [11] Нахіленне (°) Заўвагі
ζc 32 000—37 850 3500 0,6 ~ 10−4 ? ? ? Унутранае пашырэнне кольца ζ
1986U2R 37 000—39 500 2500 ? < 10−3 ? ? ? Слабое пылавое кольца
ζ 37 850—41 350 3500 1 < 10−3 ? ? ?
6 41 837 1,6—2,2 0,41 0,18—0,25 ? 1,0 × 10−3 0,062
5 42 234 1,9—4,9 0,91 0,18—0,48 ? 1,9 × 10−3 0,054
4 42 570 2,4—4,4 0,71 0,16—0,30 ? 1,1 × 10−3 0,032
α 44 718 4,8—10,0 3,39 0,3—0,7 ? 0,8 × 10−3 0,015
β 45 661 6,1—11,4 2,14 0,20—0,35 ? 0,4 × 10−3 0,005
η 47 175 1,9—2,7 0,42 0,16—0,25 ? 0 0,001
ηc 47 176 40 0,85 2 × 10−2 ? 0 0,001 Шырокі вонкавы кампанент кольца η
γ 47 627 3,6—4,7 3,3 0,7—0,9 150? 0,1 × 10−3 0,002
δc 48 300 10—12 0,3 3 × 10−2 ? 0 0,001 Унутраны шырокі кампанент кольца δ
δ 48 300 4,1—6,1 2,2 0,3—0,6 ? 0 0,001
λ 50 023 1—2 0,2 0,1—0,2 ? 0? 0? Слабое пылавое кольца
ε 51 149 19,7—96,4 47 0,5—2,5 150? 7,9 × 10−3 0 «Пасвіцца» Кардэліяй і Афеліяй
ν 66 100—69 900 3800 0,012 5,4 × 10−6 ? ? ? Паміж Порцыяй і Разаліндай
μ 86 000—103 000 17 000 0,14 8,5 × 10−6 ? ? ? Блізка ад Маб

Зноскі

  1. ↑ Larry W. Esposito.Планетныя кольцы. Reports On Progress In Physics. — 2002. — С. 1741—1783.
  2. ↑ а б Erich Karkoshka Фотаметрычнае мадэліраванне кальца эпсілон з сістэмы калец Урана // Icarus. — 2001. — С. 78—83.
  3. ↑ а б в Imke dePater, Heidi B. Hammel, Seran G. Gibbard, Mark R. Showalter (2006). "Новыя кольцы Урана: чырвонае і блакітнае". Science. 312: 92–94. doi:10.1126/science.1125110.{{cite journal}}: Папярэджанні CS1: розныя назвы: authors list (спасылка)
  4. ↑ J.B.Holberg,Nicholson, P. D.; French, R.G.; Elliot, J.L. Пакрыццё зорак кольцамі Урана і параўнанне вынікаў УФС (ультрафіалетавага спектрометра) Вояджэра і вынікаў земных баз дадзеных // The Astronomical Journal. — 1987. — С. 178—188.
  5. ↑ а б Mark R. Showalter, Jack J. Lissauer. Другасная сістэма калец і спадарожнікаў Урана: адкрыццё і дынаміка // Science. — 2006. — С. 973—977.
  6. ↑ Imke dePater, Heidi B. Hammel, Seran G. Gibbard, Mark R. Showalter. Новыя пылавыя кольцы Урана: раз кальцо, два кальцо, чырвонае кальцо, блакітнае кальцо // Science. — 2006. — С. 92—94.
  7. ↑ M.E.Ockert,Cuzzin, J.N.; Porco, C.C.; and Johnson, T.V. Фотаметрыя калец Урана: вынікі з Вояджэра-2 // J.of Geophys. Res.. — 1987. — С. 14 969—14 978.
  8. ↑ B. A. Smith, L. A. Soderblom, A. Beebe і інш. Вояджэр-2 у сістэме Урана: вынікі даследавання здымкаў // Science. — 1986. — С. 97—102.
  9. ↑ Фотаметрыя з Вояджэра-2: першыя вынікі для атмасферы Урана, спадарожнікаў і калец // Science. — 1986. — С. 65—69.
  10. ↑ E.C. Stone,Miner, E.D. Вояджэр-2 увашоў у сістэму Урана // Science. — 1986. — С. 39—43.
  11. ↑ Richard D.French,Elliot, J.L.; French, Linda M. et al. Наземныя назіранні арбіт кольцаў Урана і назіранні за пакрыццямі з Вояджэра // Icarus. — 1988. — С. 349—478.
  1. ↑ Радыусы 6,5,4, α, β, η, γ, δ, λ і ε кольцаў былі ўзяты з Esposito і іншых, 2002.
  2. ↑ Шырыня 6,5,4, α, β, η, γ, δ і ε кольцаў былі ўзяты ад Karkoshka і іншых, 2001.
  3. ↑ Радыус і шырыня ζ і 1986U2R кольцаў узята ад Pater і іншых, 2006.
  4. ↑ Шырыня кольца λ ад Holberg і іншых, 1987.
  5. ↑ Радыус і шырыня кольцаў μ і ν былі знойдзены Showalter і іншымі, 2006.
  6. ↑ Эквівалентная глыбіня (ЭГ) кольца вызначаецца як інтэграл звычайнай аптычнай глыбіні па радыусе кольца. Іншымі словамі ED=∫τdr, дзе r радыус.
  7. ↑ Эквівалентная глыбіня кольца 1986U2R гэты здабытак яго шырыні і звычайнай аптычнай глыбіні. Эквівалентная глыбіня 6,5,4, α, β, η, γ, δ і ε кольцаў былі ўзяты ад Karkoshka і іншых, 2001.
  8. ↑ Эквівалентная глыбіня кольца λ і ζ, μ і ν кольцаў атрыманы пры выкарыстанні μEW значэнняў атрыманых Pater і іншымі, 2006 і de Pater і іншымі, 2006b, адпаведна.
  9. ↑ Значэнні μEW былі памножаны на 20, што адпавядае меркаванаму альбеда часціц кольцаў 5 %.
  10. ↑ Нармальная аптычная глыбіня (τ) кольца — гэта адносіны поўнага геаметрычнага папярочнага сячэння часціц, з якога кольца складаецца да плошчы паверхні кольца. Можа прымаць значэнні ад нуля да бясконцасці. Прамень святла, які праходзіць праз кольца будзе саслаблены ў e−τ раз.
  11. ↑ Нармальныя аптычныя глыбіні ўсіх кольцаў акрамя 1986U2R, μ і ν былі вылічаны як адносіны эквівалентных глыбінь да шырынь. Нармальная аптычная глыбіня кольца 1986U2R была ўзята ад Smith і іншых, 1986.
  12. ↑ Звычайная аптычная глыбіня μ і ν кольцаў гэта максімальныя велічыні па Showalter і іншым, 2006.
  13. ↑ Ацэнкі таўшчыні кольцаў узяты з Lane і іншых, 1986.
  14. ↑ Эксцэнтрысітэт і нахіленне былі ўзяты па Stone, 1986 і French і іншым, 1989.