Славутасць
Беларусь партызанская
53°51′50″ пн. ш. 27°40′06″ у. д.HGЯO
Краіна	Беларусь
Месцазнаходжанне	Мінск
Скульптар	В. Занковіч
Дата заснавання	2005
Дата пабудовы	2005 год

Беларусь Партызанская — мемарыяльны знак у Мінску. Аўтар помніка скульптар В. Занковіч.

16 ліпеня 1944 года з боку Магілёўскай шашы ў сталіцу ішлі партызанскія атрады і брыгады на знакаміты парад партызан. Адкрыты 5 мая 2005 года, напярэдадні Дня Перамогі, на скрыжаванні Партызанскага праспекта і вуліцы Енісейскай.

Дамінантай твора з’яўляецца архітэктурная форма — высокая, 21-метровая калона з дэкаратыўнымі паясамі ў выглядзе нацыянальнага геаметрычнага арнаменту. Калона, высечаная з суцэльнага граніту, прывезенага з кар’ера ў Жытомірскай вобласці Украіны^[1], размешчана на асіметрычнай базе, з аднаго боку якой — гарэльефная шматфігурная кампазіцыя, з другога — ступеньчаты п’едэстал^[2].

У гарэльефным фрызе каля падножжа ўвасоблены сюжэтна-тэматычныя сцэны з партызанскага жыцця, апавядальна-ілюстрацыйная трактоўка тэматычных сцэн вырашана ў цяжкіх надуманых формах. У эпізодах барацьбы: сыход людзей у лес, ад малога да вялікага; фарміраванне партызанскіх атрадаў^[1]. Гладкая паверхня светлага граніту калоны некалькі згладжвае гіперактыўную пластыку фрыза^[2].

Ніжняя і верхняя часткі пластычных вырашэнняў калоны аб’яднаны партызанскай тэматыкай. На скошаным завяршэнні калоны скульптурная кампазіцыя з алегарычна-дакументальных выяў^[2] партызанскай сям’і^[1]. Скульптурная пластыка герояў вырашана ў складаных ракурсах, дынаміку форм узмацняе хвалепадобная, віціеватая пластыка. Сілуэт фігуратыўнай групы, улічваючы вышыню, на якой ён размешчаны, цяжкі для прачытання, надае мемарыяльнаму знаку прыземісты характар^[2].

Па-за мастацка-эстэтычнай роляй помнік «Беларусь партызанская» арганізоўвае навакольную прастору, вакол якой разгортваецца плошча сквера з зонай адпачынку, развітой гарадской інфраструктурай. Уключаны ў сучаснае асяроддзе высотных дамоў, мемарыяльны знак канцэнтруе ў сваім мастацкім вобразе інтэнсіўнасць рытмаў праспекта^[2].

Архітэктурна-пластычная ідэя В. Занковіча набліжана да стэрэатыпнага, апрабавана-вобразнага вырашэння, манументальнай пампезнасці^[2]. Дамінуючая вертыкаль калоны ўступае ў саперніцтва з архітэктурнай прасторай, у вніыку чаго твор вылучаецца з кантэксту наваколля^[3].