William Harvey

William Harvey
Vida
Nacimientu	Folkestone[1], 1 d'abril de 1578[2]
Nacionalidá	Reinu d'Inglaterra
Muerte	Roehampton (es) , 3 de xunu de 1657[2] (79 años)
Familia
Padre	Thomas Harvey
Madre	Joan Halke
Casáu con	Elizabeth Browne (en)
Estudios
Estudios	Barts and The London School of Medicine and Dentistry (en) The King's School Canterbury (en) Gonville and Caius College (1593 - 1597) Grau n'Artes Universidá de Padua (1599 - 25 abril 1602) doctor en medicina
Direutor de tesis	Girolamo Fabrizi d'Acquapendente (es)
Llingües falaes	llatín[2] inglés
Alumnu de	Cesara Cremonini Girolamo Fabrizi d'Acquapendente (es)
Profesor de	Francis Glisson
Oficiu
Oficiu	biólogu, médicu, anatomista, fisiólogu
Emplegadores	Universidá d'Oxford
Creencies
Relixón	anglicanismu

William Harvey (1 d'abril de 1578, Folkestone – 3 de xunu de 1657, Roehampton ^(es) ) foi un médicu inglés a quien se-y atribúi describir correutamente, per primer vegada, la circulación y les propiedaes de la sangre al ser distribuyida por tol cuerpu al traviés del bombéu del corazón.^[3][4] Esti descubrimientu confirmó les idees de René Descartes, que nel so llibru Descripción del cuerpu humanu dixera que les arteries y les venes yeren tubos que tresporten nutrientes alredor del cuerpu.

Harvey nació en Folkestone, Kent, Inglaterra el 1 d'abril de 1578, y foi fíu de Thomas Harvey, un prósperu comerciante. En primer llugar estudió en The King's School de Canterbury, una prestixosa grammar school. A los quince años ingresó nel Gonville and Caius College de Cambridge, institución d'atmósfera italianizante por cuenta de la formación en Padua del so direutor, John Caius, quien incorporó al college les direutrices de la educación paduana. En 1597 recibe'l so grau de Bachelor of Arts y parte camín d'Italia pa ingresar un añu más tarde a la Universidá de Padua, onde estudió col maestru Hyeronimus Fabricius, graduándose como médicu en 1602. De regresu a Inglaterra, revalidó'l so títulu italianu na Universidá de Cambridge. En 1604 casóse con Elizabeth Browne ensin tener descendencia.

Ye probable que pa los sos descubrimientos alrodiu de la circulación del sangre Harvey inspirárase nes obres de René Descartes y Miguel Servet o na medicina musulmana antigua, especialmente na obra d'Ibn Nafis, quien realizó trabayos sobre les arteries nel sieglu XIII. Ensin perxuiciu d'ello, lo cierto ye que la principal influencia pal desenvolvimientu de les sos meyores fueron los autores y profesores de la Escuela de Padua: Hyeronimus Mercurialis (1530-1606), traductor de Hipócrates; Mateo Realdo Colombo (1516-1559), Gabriel Falopio (1523-1562), Andreas Vesalio (1514-1574), creador de l'anatomía moderna, y principalmente el so maestru direutu, Hyeronimus Fabricius (1533-1619), quien afayara ciertes plegues membranoses nel interior de la venes, a los que llamó "válvules", y que describió nel so llibru De venarum ostiolis (Sobre les válvules venoses, 1603). Fabricius introdució a Harvey na fisioloxía dende la visión moderna del movimientu desenvueltu en Padua mientres el sieglu XVI, según a la investigación embriolóxica y del desenvolvimientu del fetu, temes tamién encetaes na obra de Harvey.

Amás de la so esperiencia en Padua, influyó en Harvey pal posterior desenvolvimientu de les sos idees el so llabor nel Colexu de Médicos de Londres, onde se-y encamentó faese cargu de les Lumleian Lectures, dende 1616 hasta 1656. Dos leición selmanales mientres l'añu y una diseición o anatomía pública al añu yeren les xeres a desempeñar. En 1616 escribe los sos Praelectiones Anatomicae (Lleiciones previes d'anatomía), coles que preparaba les sos clases.

Harvey desenvuelvo los sos estudios sobre la circulación del sangre en 1616, publicando les sos resultancies en 1628, nel so llibru Exercitatio Anatomica de Motu Cordis et Sanguinis in Animalibus (Un estudiu anatómicu sobre los movimientos del corazón y el sangre de los animales), onde utilizando'l métodu científicu argumentó la so hipótesis de que'l sangre yera bombiada alredor del cuerpu pol corazón nel sistema circulatoriu. Esta hipótesis basar na observación (observaciones anatómiques) y esperimentación (viviseición).

El descubrimientu de Harvey destruyó l'antiguu modelu de Claudio Galeno qu'identificaba'l sangre venoso ( de color coloráu escuru) y l'arterial (más fluyida y brillosa), caúna con una función distinta. El sangre venoso yera producida nel fégadu y l'arterial nel corazón. Estes sangres esvalixar pol cuerpu y yeren consumíes por él. Harvey determinó que'l fégadu precisaría producir 540 llibres (unos 250 llitros) de sangre per hora por que'l cuerpu funcionara; daqué esaxeráu, polo que concluyó que'l sangre va reciclándose.

El reputáu anatomista francés Jean Riolan, nel so llibru Opuscula anatomica (1649), cuestionó les idees de Harvey, lo qu'impulsó a este a defendese nel so tratáu Exercitationes anatomicae prima et alteria de circulatione sanguinis ad Joannem Riolanum filium (Exercitaciones anatómiques primer y segunda sobre la circulación del sangre pa Jean Riolan fíu, 1649), nel qu'argumentaba que la posición de Riolan yera totalmente contraria a la observación evidente.

• 1628: Exercitatio Anatomica de Motu Cordis et Sanguinis in Animalibus
• 1649: Exercitationes anatomicae prima et alteria de circulatione sanguinis ad Joannem Riolanum filium
• 1651: Exercitationes de generatione animalium, quibus accedunt quaedam de partu, de membranis ac humoribus uteri, et de conceptione

• El cráter llunar Harvey lleva esti nome na so memoria.

• Miguel Servet
• Cardioloxía

• Jole Shackelford (2003). William Harvey and the Mechanics of the Heart. Oxford University Press. ISBN 9780195120493.

 Varios autores (1910-1911), « », en Chisholm, Hugh (n'inglés), Encyclopædia Britannica. A Dictionary of Arts, Sciences, Literature, and General information (11.ª edición), Encyclopædia Britannica, Inc.; anguaño en dominiu públicu  Harvey, William

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre William Harvey.
• Rare Medicine Book by Harvey