La Universidá Estatal de San Petersburgu (rusu: Санкт-Петербургский государственный университет, Sankt-Peterburgskiy gosudárstvenny universitet) ye una institución d'educación cimerarusa, propiedá del estáu que la so sede atópase na ciudá de San Petersburgu. Ye una de les universidaes más antigües, grandes y prestixoses de Rusia, asitiada nel 251º puestu nel ranking QS de 2011[1] y ente les 351-400 meyores pola clasificación THE.[2]
Atópase conformada por venti facultaes especializaes, trece institutos d'investigación, Canada College, Facultá d'Estudios Militares, y una cátedra de Cultura Física y Deportes. Tien un cuadru docente de 4 055 profesores (2004), y unos 39 000 estudiantes. La universidá tien dos campus principales: na islla Vasílievski y en Peterhof. Mientres el periodu soviéticu, yera designada col nome de Universidá Estatal de Leningráu (Ленинградский государственный университет).
Nel periodu entendíu ente 1804 y 1819, la Universidá de San Petersburgu oficialmente nun esistía, la institución fundada por Pedro'l Grande, l'Academia de San Petersburgu, yá fuera eslleida, una y bones la nueva carta de l'Academia de Ciencies de 1803 axusta que nun tien d'haber instituciones educatives que d'ella dependan.
L'Institutu Pedagóxicu de Petersburgu camudó'l nome a Institutu Pedagóxicu Principal en 1814, establecer en 1804 y ocupó una parte del edificiu de los Doce colexos.[3] El 8 de febreru de 1819, Alexandru I de Rusia reorganizó l'Institutu Pedagóxicu Principal na Universidá de San Petersburgu, que nesi momentu consistía en tres facultaes: la Facultá de Filosofía y Derechu, la Facultá d'Historia y Filoloxía y Facultá de Física y Matemátiques.[3] L'Institutu Pedagóxicu Principal (onde estudió, ente otros, Dmitri Mendeléyev) foi restauráu nel añu 1828 como una institución independiente d'educación de la Universidá de San Petersburgu y formó maestros hasta que se cerró definitivamente en 1859.[4]
Universidá Imperial de Saint Petersburgu (1821-1918)
En 1821 la universidá foi renombrada como Universidá Imperial de Saint Petersburgu.[3] En 1823 la mayor parte de la universidá treslladar de los Doce colexos a la parte sur de la ciudá más allá de la Fontanka. En 1824 foi adoptáu como la primer carta de la Universidá Imperial de San Petersburgu una versión modificada de la Carta de la Universidá de Moscú. En 1829 había 19 profesores de tiempu completu y 169 estudiantes de tiempu completu y de tiempu parcial na universidá. En 1830 el zarNicolás devolvió tol edificiu de los Dolce Colexos de nuevu a la universidá y los cursos volver# a entamar. En 1835 aprobóse una nueva Carta de les universidaes imperiales de Rusia, que prevía la creación de la Facultá de Derechu, la Facultá d'Historia y Filoloxía y les Facultaes de Física y Matemátiques fundir na Facultá de Filosofía como los Departamentos primeros y segundos, respeutivamente.
En 1849 dempués de la Primavera de los Pueblos, el Senáu del Imperiu rusu decretó que'l rector tenía de ser nomáu pol Ministru Nacional d'Ilustración en llugar de ser escoyíu pola Asamblea de la universidá. Sicasí, Piotr Pletniov foi reelixíu rector y n'última instancia convertir nel rector de mayor antigüedá na Universidá de San Petersburgu (1840-1861). En 1855 dixebráronse los estudios orientales de la Facultá d'Historia y Filoloxía y el cuartu cuerpu docente de la Facultá de Llingües Orientales inauguróse oficialmente'l 27 d'agostu de 1855.[5]
La historia de la universidá, con especial énfasis na Facultá de Derechu, dende'l sieglu XIX hasta'l periodu de la Perestroika, ta documentada na obra:
