Con 75 partíos partíos en 40 países d'Europa, controla 10 estaos de tol continente y cuenta col mayor grupu de l'Asamblea Parllamentaria del Conseyu d'Europa, con más de 190 miembros nel Grupu del Partíu Popular Européu.[7][8]
Según la páxina web, el Partíu Popular Européu «ye la familia política del centru derecha, que les sos raigaños fundir no fondo de la hestoria y la civilización del continente européu y que foi pioneru nel proyeutu européu dende la so creación».[9]
Sicasí, munches asociaciones polítiques de centro-derecha yá esistíen aquel día y pueden ser vistes como predecesores del Partíu Popular Européu. L'exemplu más claru son los Nuevos Equipos Internacionales de 1947, tresformáu en 1965 na Unión Europea de Demócrates Cristianos, que de la mesma baxa del Secretariáu Permanente de los partíos d'inspiración social-cristiana, fundáu en 1925 pol italianuLuigi Sturzo y el francésGeorges Bidault.[11] Tamién esistía'l Grupu demócrata-cristianu nel Parllamentu Européu, qu'hasta 1979 escoyer nos distintos parllamentos de los Estaos miembru de la Comunidá Europea.[12]
Magar, los entamos nun fueron senciellos, una y bones los partíos alemanes apostaben pola apertura del PPE a conservadores y lliberales pa evitar que'l Parllamentu Européu fuera controláu polos socialista, pero atoparon la oposición de la mayoría de los partíos. Esto dio como resultáu la creación de la Unión Demócrata Europea, con partíos d'Austria, Portugal, Reinu Xuníu, Suecia o Grecia, amás de los alemanes del PPE, qu'establecieron una doble militancia europea.[10]
Nel V Congresu, celebráu en 1984 na ciudá italiana de Roma, el partíu adoptó un Programa d'aición pa les segundes eleiciones direutes al Parllamentu Européu, que se celebraron esi mesmu añu con 110 escaños de los 434 en disputa, 20 per debaxo de los llograos pol los socialistes.[14] Un añu más tarde sería escoyíu'l holandésPiet Bukman como líder del partíu.[11]
En 1987, el Partíu Popular Européu escoyó nel VII Congresu, celebráu en Luxemburgu a Jacques Santer como presidente, durando trés años nel cargu y siendo sustituyíu por Wilfried Martens en 1990 nel VIII Congresu na ciudá irlandesa de Dublín.[11] Un añu antes, el PPE llograba 121 escaños de 518 nes eleiciones de 1989, casi 60 menos que los socialistes.[17]
Unificación del centru derecha européu
Sauli Niinistö foi l'artífiz de la integración de la Unión Democrática nel Partíu Popular Européu.
La división del centru derecha caltener hasta los años 90, cuando l'apertura ideolóxica del Partíu Popular en busca de llograr mayoríes que dexaren realizar les sos idees, y tres la entrada de nuevos países na Xunión Europea, fixo perder fuercia a la Unión Europea de Demócrates Cristianos qu'acabó per ser absorbida pol PPE en 1999.[9] Yá en 2002 el políticu finés Sauli Niinistö impulsó la fusión de la Unión Demócrata, de la cual yera presidente, y el Partíu Popular, con Wilfried Martens a la cabeza, que se fixo realizái n'ochobre de 2002, nel XV Congresu del PPE na ciudá portuguesa d'Estoril.[18] Como reconocencia a los sos esfuercios, Niinistö foi nomáu presidente honorariu del Partíu Popular Européu esi mesmu añu.[19]
Antes d'esta unión formal, el 1 de mayu de 1992 los grupos del PPE y de la UDE fundiéronse formando'l Grupu del Partíu Popular Européu y de los Demócrates Europeos, que tres la resultancia de les eleiciones de 1994, onde'l Partíu Popular llogró 157 escaños de los 567 en disputa y los Demócrates 26 diputaos,,[20] llogró ganar les eleiciones de 1999 consiguiendo 233 escaños de los 626 del Parllamentu Européu, frente a los 180 del Grupu del Partíu Socialista Européu.[21]
Nesti periodu tamién se creó'l Comité de les Rexones (1994), onde'l PPE arrincó con 85 miembros y la presidencia a cargu del francés Jacques Blanc, y distintes asociaciones venceyaes al Partíu Popular Européu como la Unión Europea de Mayores en 1995 o la primer rede PYME Europa en 1996, eslleida en 2012.[22]
División pol federalismu européu
Jean-Claude Juncker nel Congresu del Partíu Popular Européu en 2014.Joseph Daul nel Congresu de Marsella del Partíu Popular Européu en 2011.
Tres les eleiciones, populares, socialistes y lliberales llegaron a un alcuerdu col que Juncker consiguió ser escoyíu como presidente de la Comisión y el PPE llogró una gran cuota de poder cola presidencia del Parllamentu Européu los dos últimos años y mediu de llexislatura, según otros 6 miembros de la mesa,[33][34] y 13 comisarios de la Comisión Juncker, estos tres alcuerdu del Conseyu Européu.[35][36][37]
Imaxe del XX Congresu del Partíu Popular Européu celebráu en 2012 en Bucuresti.Imaxe del XXI Congresu del Partíu Popular Européu celebráu en 2014 en Dublín.
El Partíu Popular Européu marca les sos llinies polítiques nos Congresos de la formación. Mientres el XX Congresu celebráu en 2012 en Bucuresti, el partíu actualizó'l so programa base, dempués de 20 años tres la creación del anterior nel Congresu d'Atenes de 1992,[41] y aprobó un manifiestu políticu nel que se sintetizaron los sos principales valores y prioridaes polítiques.[42] Amás, como parte de la campaña escontra les eleiciones europees de 2014, na ciudá irlandesa de Dublín, el partíu aprobó'l postreru manifiestu eleutoral.[43]
Manifiestu
Ente los principales valores del PPE, el manifiestu destaca:[30]
La llibertá como derechu humanu fundamental, xunida a la responsabilidá.
El respetu a les tradiciones y al asociacionismo.
La solidaridá p'ayudar a los más precisaos, quien de la mesma tienen d'esforciase n'ameyorar la so situación dientro de les sos capacidaes.
La promoción de la familia y el meyoramientu de la educación y la salú.
El fortalecimientu de la una política común d'inmigración y asilu y l'integración de los inmigrantes.
La continuación de la espansión de la Xunión Europea, el desenvolvimientu de l'Asociación Oriental y de un marcu de rellación especial colos países que nun pueden o nun deseyen xuntase a la unión.
Mayor efectividá de la política de desenvolvimientu de la Unión Europea.
Semeya de familia del Partíu Popular Européu nel XVIII Congresu de Varsovia en 2009.
Estructura
La organización interna del Partíu Popular Européu componer de tres estamentos estatutarios, la Presidencia, l'Asamblea Política y los Congresos, y de trés non reglamentados, que son los Cumes, les Xuntes ministeriales y los Grupos de Trabayu.[45]
Vicepresidente ex officio: Manfred Weber ( Alemaña - CSU) - Actual presidente del grupu y futuru presidente del Parllamentu.
Vicepresidente ex officio: Paulo Rangel ( Portugal - PSD) - Actual vicepresidente y futuru presidente del grupu.
Presidente honorariu: Sauli Niinistö ( Finlandia - KOK).
Presidente honorariu: Leo Tindemans ( Bélxica - CD&V).
Asamblea Política
L'Asamblea Política ye'l máximu órganu de decisión ente Congresos, definiendo les posiciones polítiques del partíu, decidiendo sobre solicitúes d'incorporación, llinies xenerales de política y presupuestu y aprobando los documentos de los grupos de trabayu. Axuntar ente trés y cinco veces al añu.[45]
Formen parte de l'Asamblea Política:
Los miembros de la presidencia del partíu, incluyíos los vicepresidentes ex officio.
Los presidentes de los partíos miembru y asociaos, lo mesmo que de les asociaciones miembru (o representante nel so nome).
Los presidentes de les delegaciones nacionales del Grupu Políticu nel Parllamentu Européu.
Los presidentes de los grupos del PPE nel Comité de les Rexones y n'otres asamblees parllamentaries.
Congresu
El Congresu ye l'órganu máximu de decisión, onde s'aprueben los principales documentos políticos, los programes eleutorales y escueye a los líderes del partíu. L'estamentu conformar los delegaos de los partíos y asociaciones miembro, tanto plenos, como acomuñaos o observadores, los líderes del partíu a nivel estatal y européu, los miembros del partíu nel Conseyu Européu, según persones individuales, yá sían ex officio, al ser escoyíos nuna llista del Partíu Popular Européu, o les que se-yos conceda esi estatus por alcuerdu de l'Asamblea Política.[46]
El Congresu tien de ser convocáu cada trés años, onde s'escueyen los cargos de la Presidencia, pero fíxose habitual que se convoque cuando se celebren eleiciones al Parllamentu Européu. Tamién puede ser convocáu de manera estraordinaria pola Presidencia o l'Asamblea Política del partíu.
El Partíu Popular Européu convocó 22 congresos dende'l fundacional, celebráu 1978 en Bruxeles. Este ye'l llistáu y lo más destacao de los mesmos:[45]
I Congresu en Bruxeles (1978): Fundación del Partíu Popular Européu y aprobación del programa políticu.
II Congresu en Bruxeles (1879): Aprobación del programa eleutoral pa les primeres eleiciones direutes al Parllamentu Européu.
III Congresu en Colonia (1980): Alderique sol lema «La democracia cristiana nos años 80; asegurar la llibertá y paz pa completar Europa».
IV Congresu en París (1982): Alderique sol lema «Caltener la paz; crear paz; xunir Europa».
V Congresu en Roma (1984): Aprobación del Programa d'Aición del Partíu Popular Européu.
VI Congresu en L'Haya (1986): Alderique sobre'l desenvolvimientu económicu y los problemes ambientales.
VII Congresu en Luxemburgu (1988): Aprobación del documentu eleutoral «Al llau de los ciudadanos».
VIII Congresu en Dublín (1990): Aprobación del documentu «Una Constitución federal pa la Unión Europea».
IX Congresu n'Atenes (1992): Aprobación del Programa Básicu del Partíu Popular Européu.
X Congresu en Bruxeles (1993): Aprobación del documentu eleutoral «Europa 2000: Unidá na diversidá».
XI Congresu en Madrid (1995): Alderique sol lema «PPE: La fuercia de la unión».
XII Congresu en Toulouse (1997): Aprobación del documentu «Toos somos parte d'un mundu».
XIII Congresu en Bruxeles (1999): La Unión Europea de Demócrates Cristianos fundióse definitivamente col PPE y se apobó el documentu eleutoral «Nel camín al Sieglu XXI».
XIV Congresu en Berlín (1999): Aprobación del documentu «Una unión de valores».
XV Congresu en Estoril (2002): La Unión Demócrata fundir col Partíu Popular Européu y se alderique sol lema «Una Constitución pa una Europa fuerte».
XVI Congresu en Bruxeles (2004): Aprobación del documentu eleutoral «Programa d'Aición 2004-2009».
XVII Congresu en Roma (2006): Aprobación del «Manifiestu de Roma».
XXIII Congresu en Madrid (2015): Aprobación d'una resolución d'emerxencia sobre la migración.
Cume
Cume del Partíu Popular Européu en Bruxeles en 2004.
Dese 1980, de manera previa a les xuntes del Conseyu Européu, los líderes del Partíu Popular Européu (incluyíos vice primer ministros en gobiernos de coalición o líderes de la oposición onde'l PPE nun gobierne) axúntense con cuenta d'esaminar l'orde del día y coordinar les posiciones nes distintes temes a tratar.[47]
Amás, asisten a les xuntes la presidencia del partíu, los cargos más relevantes del Partíu Popular Européu nes instituciones, como son el Presidente de la Comisión Europea o del Conseyu Européu, y líderes de partíos miembru de países non comuñales.[48]
Xuntes ministeriales
Dende 2007, el Partíu Popular Européu entama de manera regular, xuntes ministeriales antes de les xuntes del Conseyu de la Unión Europea. Diches xuntes tienen los mesmos oxetivos del cume: l'analís del orde del día y la coordinación de posiciones a tratar.
Estes xuntes, a les qu'allega un representante de cada país miembru na caña a aldericar, xeneralmente un Ministru o un Secretariu d'Estáu, según miembros especializaos del Grupu del Partíu Popular Européu, estremar en 10 árees de trabayu configuraes de la siguiente manera:[49][48]
Los grupos de trabayu, magar nun tán nos estatutos del partíu,[46] son la columna vertebral del llabor políticu de Partíu Popular Européu. Nellos, los representantes de los partíos miembru pueden desenvolver les posiciones estratéxiques comunes sobre determinaos aspeutos políticos y presentar encamientos p'aprobar na Asamblea Política.
Estos grupos tamién tienen mandatos específicos de trabayu pa la preparación de cumes y congresos del PPE, y son los responsables de la organización de conferencies, meses redondes o otros eventos que sían interesantes pa la organización.[45]
Anguaño esisten los siguientes grupos:
Política Europea: Cropresidido por Joseph Daul y David McAllister, tien la xera de preparar los documentos políticos.
Política económica y social: Copresidido por Dara Murphy y Corien Wortmann-Kool, centrar na crisis económico y financiero, temes de demografía y la investigación y el desenvolvimientu.
Afiliación: Presidíu por Paulo Rangel, ye'l grupu encargáu de promover y facilitar la entrada de nuevos miembros al partíu.
Semeya de familia del Partíu Popular Européu nel cume de 2011 celebrada na ciudá de Marsiglia.
Tres esta eleición, que naz d'un alcuerdu del PPE con socialistes y lliberales,[33][34] Juncker presentó un llistáu con 14 miembros del Partíu Popular Européu, de los 28 comisarios que tien la comisión.[35][36][37]
El Partíu Popular Européu tamién tien grupu políticu na Asamblea Parllamentaria del Comité de les Rexones, siendo'l mayor con 129 miembros plenos y 128 suplentes, qu'inclúin presidentes de gobiernos rexonales, alcaldes y miembros de conseyos municipales de los 27 estado miembro.[54][55] El PPE, que tien como voceru al alemánMichael Schneider,[56] controla tamién la presidencia del comité col finlandésMarkku Markkula.[57]
El Grupu del Partíu Popular Européu na Asamblea Parllamentaria del Conseyu d'Europa defende la llibertá d'espresión ya información, la llibertá de movimientu d'idees y la tolerancia relixosa, y promueve los principios de subsidiaridad y autonomía llocal, según la defensa de les minoríes nacional y social.[58][59]
Esta cooperación incluyó sofitos esplícitos del PPE a candidatos del Partíu Republicanu como John McCain, que recibió'l sofitu de Wilfried Martens na campaña de 2008. Dambos políticos realizaron declaraciones conxuntes espresando la so esmolición sobre la situación de la democracia n'Ucraína, col xuiciu políticu» a Yuliya Tymoshenko.[66]
El Partíu Popular Européu, tres la revisión de la Regulación de la Unión Europea sobre partíos políticos, que dexó la creación de fundaciones venceyaes a los partíos, tien cuatro entidaes financiaes direutamente pol PPE.[69]
Centru d'Estudios Europeos Wilfried Martens
Wilfried Martens nel llanzamientu de la publicación «Europa: esforcio, supero del Centru d'Estudios Europeos en 2009.
El Centru d'Estudios Europeos Wilfried Martens (que debe'l so nome al fundador del PPE, el belgaWilfried Martens) naz en 2007 como think tank oficial del Partíu Popular Européu como marcu pa les fundaciones de los partíos miembru, arrexuntando anguaño a más de 30 fundaciones y centros d'estudiu, ente elles la Fundación Konrad Adenauer y la Fundación Hanns Seidel d'Alemaña, la Fundación pal Analís y los Estudios Sociales d'España, l'Institutu pola Democracia Constantinos Karamanlis de Grecia, la Fundación Jarl Hjalmarson de Suecia o l'Academia política del Partíu Popular Austriacu, ente otros.[70]
Esti centru tien como oxetivos «faer avanzar el pensamientu de centru derecha, lo que contribúi a la formulación de polítiques nacionales y comuñales, que sirven como marcu pa les fundaciones y académicos polítiques nacionales y aguiyar l'alderique públicu sobre la Xunión Europea». Les sos actividaes estremar en dellos grupos temáticos: «estructures de partíu ya instituciones de la XE», «polítiques económiques y sociales», «política esterior», «mediu ambiente y enerxía», «valores y relixón» y «políticos y l'opinión pública europea».[71]
El centru participa de la ellaboración de los documentos eleutorales del Partíu Popular Européu, crea campañes y aiciones como'l «tellbarroso.eu» («Di-y a Barroso»), sofitando a José Manuel Barroso pa la presidencia de la Comisión nes eleiciones de 2009, entama seminarios y formaciones polítiques sobre la Unión Europea, y produz estudios d'investigación y publicaciones delles vegaes al añu.[69]
La Rede Europea d'Idees (EIN pol so nome n'inglés European Idees Network) ye una entidá diseñao y financiao pol Grupu del Partíu Popular Européu en 2002, coles mires de promover les idees del PPE nos retos clave qu'encaren la Xunión Europea y les sos estado miembro. Anguaño cunta con más de 600 miembros, ente ellos responsables políticos, académicos, asesores, empresarios, periodistes y demás.[69]
La rede, liderada pol eurodiputáuPaulo Rangel, cuenta con diversos grupos de trabayu pa encetar les distintes cuestiones estatales, europees ya internacionales.[72] El Futuru d'Europa», «Inmigración», «Demografía», «Rellaciones transatlánticas», «Dignidá humana y bioética» y «Círculu de pequeñes y medianes empreses» son dalgunos de los grupos más destacaos.[73]
Instituto Robert Schuman
L'Institutu Robert Schuman (embrivíu de Unión del Institutu Robert Schuman pal Desenvolvimientu de la Democracia n'Europa central y oriental) ye la institución pa la formación a nivel européu del Partíu Popular, con sede en Budapest, Hungría. Foi fundada en 1995 y la so actividá principal entiende la formación político y ciudadano, especialmente nos países del este y del sureste européu.[69]
Fundación Robert Schuman
La Fundación Robert Schuman (embrivíu de Fundación Robert Schuman pa la cooperación ente los demócrates cristianos n'Europa) ye un grupu de reflexón del Partíu Popular Européu qu'actúa en favor de la construcción europea, siempres basada nos principios de Robert Schuman, unu de los «"Padres de la Xunión Europea».[74] Tamién creó un sistema de práutiques nel Parllamentu Européu para mozos del centru y este d'Europa, lo mesmo que d'América Llatina o Rusia.[69]
Miembros
Nel senu del Partíu Popular Européu hai partíos políticos, asociaciones y, de manera escepcional, persones a títulu individual o entidaes como simpatizantes.[46][75]
Per otra parte, esiste la categoría de miembru observador, tantu con partíos d'Estaos miembros como de fora de la XE. Estos partíos políticos pueden participar en toles actividaes del partíu y asistir a los Congresos y les Asamblees Polítiques, pero nun tienen derechu de votu.[46][75]
Les asociaciones miembru del Partíu Popular Européu son organizaciones específiques que s'enfoquen n'asuntos puntuales y que munches vegaes entamen, por sigo mesmes, seminarios, conferencies y otros eventos. Anguaño son 6 entidaes les que tienen esti estatus.[76]
Según el Reglamentu Internu del partíu, les asociaciones miembru «tendrán de dexar claramente patente na so denominación el so venceyu col PPE» y «dexar l'ingresu de les asociaciones nacionales correspondientes de los Partíos Miembros ordinarios y acomuñaos».[75]
Estudiantes Demócrates Europeos
Estudiantes Demócrates Europeos nel XXI Congresu del Partíu Popular Européu en Bucuresti.
Estudiantes Demócrates Europeos (EDS poles sos sigles n'inglés), ye la organización estudiantil del partíu. Dende la so fundación en 1958, l'asociación axunta a mozos estudiantes y líderes políticos pa promover intercambios políticos pro-europeos, valores xenerales como la llibertá, la democracia y los derechos humanos, y trabayar en pro de la educación, como ye'l casu del Procesu de Bolonia.[77]
La entidá, liderada pol xipriota Georgios Chatzigeorgiou,[78] nun ye una organización centralizada, si non una organización d'organizaciones” con una estructura de rede que'l so oxetivu ye harmonizar l'aición de tolos sos miembros pa dar a los estudiantes una voz más fuerte. La entidá cunta con 40 organizaciones miembro, representando a más de 500.000 d'estudiantes en más de 30 países.[79]
Les Mocedaes del PPE, (YEPP poles sos sigles n'inglés) ye la organización oficial de moces del Partíu Popular Européu y ta liderada pol griegu Konstantinos Kyranakis. La entidá, fundada en 1997 entamar según los sos propios estatutos, y escueye a los sos propios representantes, tanto internos como nos distintos estamentos del PPE.[80]
Como'l restu d'organizaciones del Partíu Popular, los sos miembros son organizaciones de mocedá de los partíos miembru. Con 51 organizaciones, el so oxetivu ye dar a los mozos un mediu pa influyir nes sos sociedaes con idees democristianas y conservadores. Axunta a ente unu y dos millones de mozos de 39 países d'Europa, lo que la convierte na organización xuvenil más grande del continente.[81]
Muyeres del Partíu Popular Européu
Xunta de Muyeres del Partíu Popular Européu nel XXI Congresu del PPE en Bucuresti.
Les asociación Muyeres del Partíu Popular Européu (EPP Women poles sos sigles n'inglés) ye reconocida pol PPE como la so organización oficial de muyeres. Liderada pola eurodiputadaDoris Pack, y con más de 50 organizaciones miembro de toa Europa, dedicar a la promoción de la participación política de les muyeres y d'asuntos rellacionaos coles muyeres.[82]
Pyme Europa
Rueda de prensa de Pyme Europa nel XXI Congresu del Partíu Popular Européu en Bucuresti.
La rede Pyme Europa, tien como oxetivu ameyorar la política europea por que sía más abierta a los pequeños y medianos empresarios. Esta entidá tien una especial importancia pal PPE, yá que considera a les Pymes como una importante fonte de trabayu, prosperidá y crecedera.
Una de les principales prioridaes de l'asociación, dirixida pol eurodiputáu Bendt Bendtsen, propón reformar el marcu llegal de pequeñes y medianes empreses na Xunión Europea, y promover asina los sos intereses n'Europa por que sían verdaderu motor de la economía del continente.[83][84]
Unión Europea de Mayores
La Unión Europea de Persones Mayores (ESCU poles sos sigles n'inglés), foi fundada en Madrid nel añu 1995 y ta liderada por Ann Hermans del partíu belgaCristianu Demócrata y Flamencu. Ye la organización política más grande de persones mayores, con 36 organizaciones de 27 estaos, sumando más de 1.200.000 miembros.[85]
La ESCU ta dedicada a la llucha pol meyoramientu de los derechos de los mayores y la so incorporación na sociedá. Los sos oxetivos son la promoción del rol de los mayores nuna sociedá europea qu'avanza n'edá, la llucha contra la discriminación de los vieyos, el sistema de pensiones européu, rellaciones interxeneracionales y la participación.[86]
Unión Europea de Trabayadores Demócrata Cristianos
La Unión Europea de Trabayadores Demócrata Cristianos (EUCDW poles sos sigles n'inglés) ye la organización de trabayadores de lPartido Popular Européu, qu'arrexunta a 24 organizaciones de 18 países europeos, y ta liderada pol eurodiputáu alemánElmar Brok.[87]
La EUCDW busca la unificación política d'una Europa democrática, promover el desenvolvimientu del PPE sobre les bases de la enseñanza social cristiana, representar y defender los intereses de los trabayadores na política europea, trabayar polos principios de la enseñanza social cristiana y aumentar la cooperación colos trabayadores y los sos representantes pa concretar el Modelu Social Européu.[88]
↑Grupu del Partíu Popular Européu nel Comité de les Rexones. «Miembro» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-25. Consultáu'l 2 de xunu de 2016.
↑Grupu del Partíu Popular Européu nel Comité de les Rexones. «Presidente» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-25. Consultáu'l 2 de xunu de 2016.
↑Mujer del Partíu Popular Européu. «Sobre nós» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2019-03-30. Consultáu'l 1 de xunu de 2016.
↑Pymes Europa. «Sobre nós» (inglés). Consultáu'l 1 de xunu de 2016.
↑Pymes Europa. «Estructura» (inglés). Consultáu'l 1 de xunu de 2016.
↑Unión Europea de Persones Mayores. «Sobre nós» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-07-01. Consultáu'l 1 de xunu de 2016.
↑Unión Europea de Persones Mayores. «Los nuesos valores» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-07-01. Consultáu'l 1 de xunu de 2016.
↑Unión Europea de Trabayadores Demócrata Cristianos. «Organizaciones» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2010-02-08. Consultáu'l 1 de xunu de 2016.
↑Unión Europea de Trabayadores Demócrata Cristianos. «Bienvenida» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2015-08-13. Consultáu'l 1 de xunu de 2016.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_Piet_Bukman_(CPTB)_-_NL-HaNA_Anefo_930-6917_WM357.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
_(2).jpg)
.JPG)
.jpg){kind=small}
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
