Constantín IX
Constantín IX Monómaco (1000 (greg.), Constantinopla – 11 de xineru de 1055, Constantinopla). Foi escoyíu por Zoe como home y coemperador en 1042, anque s'atopaba nel exiliu por conspirar contra'l so anterior home Miguel IV. Gobernaron conxuntamente hasta la muerte de Zoe en 1050. Primeros añosConstantín yera fíu de Teodosio Monomacos, un importante burócrata baxu Basilio II y Constantín VIII.[3] Nun momentu dau, Teodosio fuera sospechosu de combalechadura, y la carrera del so fíu resentir por ello.[4] La posición de Constantín ameyoró dempués del so segundu matrimoniu con una sobrina del emperador Romanu III.[5] En captando l'atención de la emperatriz Zoe, Constantín foi exiliáu a Mitilene, na islla de Lesbos, pol so segundu home, Miguel IV.[6] La muerte d'ésti y el derrocamientu de Miguel V en 1042 dexó que Constantín fuera llamáu dende'l so exiliu y asignáu como xuez en Grecia.[7] Sicasí, antes d'esti nomamientu, Constantín foi llamáu a Constantinopla,onde la fráxil rellación ente los socesores de Miguel V, les emperatrices Zoe y Teodora, taba viniéndose embaxo. Zoe decidió buscar otru home, quiciabes pa evitar que la so hermana aumentara la so popularidá y autoridá.[8] Entós alcordóse a Constantín, y dambos casaron el 11 de xunu de 1042, ensin la participación del patriarca Alejo I de Constantinopla, que refugó oficiar el tercer matrimoniu de Zoe.[4] ReináuEn 1043 relevó al xeneral Jorge Maniaces del so mandu militar n'Italia, y en consecuencia Maniaces declarar a sí mesmu emperador. Cuando les sos tropes taben a puntu de ganar a Constantín nuna batalla, Maniaces foi mancáu y morrió nel campu de batalla, dando fin a la crisis. Xusto tres la victoria, Constantín foi atacáu por una flota de los Rus de Kiev, que de xuru fuera contratada por Maniaces. Tamién esta flota foi derrotada gracies al usu del fueu griego. En 1046, los bizantinos tuvieron un primer contautu colos turcos selyúcides. Llucharon nuna batalla n'Armenia en 1048 y establecieron una tregua pal añu siguiente. Sicasí, en 1053 Constantín viose obligáu a llicenciar a les sos tropes armenies por razones económiques, dexando la frontera oriental del Imperiu mal defendida. En 1054 les diferencies seculares ente la Ilesia ortodoxa y la Ilesia católica dieron llugar a la so separación definitiva nel llamáu Cisma d'Oriente. Los legaos del papa Lleón IX escomulgaron al patriarca de Constantinopla Miguel Cerulario, al nun tar ésti acordies con l'adopción de ciertes práutiques eclesiales occidentales; y Cerulario retrucó escomulgando a los legaos. Esti fechu anuló les posibilidaes d'una alianza ente Constantín y el Papa contra los normandos del sur d'Italia. Constantín quixo intervenir, pero careció y morrió'l 11 de xineru del añu siguiente. Teodora, la fía mayor de Constantín VIII, que yá había reináu xunto cola so hermana Zoe, foi nomada emperatriz. Constantín foi un emperador llargamente tratáu por Miguel Psello el Mozu nel so Chronographia, onde recueye la hestoria de los emperadores que tomen dende Basilio II (976-1025) a Miguel VII Ducas (1071-1078). El nomatu de Constantín, Monómaco (el d'una sola batalla) sería heredáu pol so nietu, Vladímir II Monómaco. Enllaces esternos
Bibliografía
Referencies
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
