Nómase cementu a un conglomerante hidráulicu que, mezcláu con agregaos pétreos (áridu gruesu o grava, más áridu finu o arena) y agua, crea una mecedura uniforme, maleable y plástica que fragua y endurézse al reaicionar col agua, adquiriendo consistencia pétrea, denomináu formigón. El so usu ta mui xeneralizáu na construcción ya inxeniería civil, siendo la so principal función la d'aglutinante.

Dende antaño, emplegáronse pastes y morteros ellaboraos con arciella, yelsu o cal pa xunir mampuestos nes edificaciones. Foi na Antigua Grecia cuando entamaron a usase tobes volcániques estraíes de la islla de Santorini, los primeros cementos naturales. Nel sieglu I e.C. entamó a usase'l cementu natural na Antigua Roma, llográu en Pozzuoli, cerca del Vesubiu. La bóveda del Panteón ye un exemplu d'ello. Nel sieglu XVIII John Smeaton construyi la cimentación d'un faru nel espeñaderu d'Edystone, na costa de Cornwall, emplegando un morteru de cal calcinada. Nel sieglu XIX, Joseph Aspdin y James Parker patentaron en 1824 el Cementu Portland, nomáu asina pol so color buxu verdosu escuru. Isaac Johnson, nel 1845, llogra'l prototipu del cementu modernu, con una mecedura de piedra caliar y magre calcinao a alta temperatura. Nel sieglu XX xurde l'auxe de la industria del cementu, debíu a los esperimentos de los químicos franceses Vicat y Le Chatelier y l'alemán Michaelis, que llogren cementu de calidá homoxénea; la invención del fornu rotatoriu pa calcinación y el molín tubular y los xeitos de tresportar formigón frescu ideados per Juergen Hinrich Magens que patenta ente 1903 y 1907.

Según les normes teunolóxiques UNE (d'España) pue facese la siguiente clasificación de los cementos.

Esisten 27 productos de la familia de cementos comunes, que s'agrupen en cinco tipos principales:

1. Cementu Portland (CEM I)
2. Cementu Portland compuestu o mistu (CEM II)
3. Cementu d'altu fornu(CEM III)
4. Cementu pozolánicu(CEM IV)
5. Cementu compuestu (CEM V)

1. Cementu resistentes a los sulfatos
2. Cementu resistentes al agua de mar
3. Cementu de baxa calor d'hidratación

El cementu d'aluminatu de calciu foi desendolcáu durante les últimes décades del sieglu XIX como alternativa al cementu de silicatu de calciu (cementu Portland), que yera oxetu de serios ataques por sulfatos. Esti tipu de cementu tamién tien otres nomes como: cementu aluminosu, cementu d'alta alúmina o cementu fundíu d'alta alúmina.

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Cementu.