Catedral d'Ely
La catedral d'Ely o Ilesia Catedral de la Santa y Indivisa Trinidá d'Ely ye la ilesia principal d'Ely en Cambridgeshire, Inglaterra, y la sede del obispáu de Ely. Conózse-y llocalmente como «la nave de los Fens» por cuenta de la so forma prominente que s'alza sobre'l paisaxe llano y aguaciento circundante. HistoriaEdificios previosLa primera ilesia cristiana nel llugar foi fundada por Santa Æteldreda, fía del rei anglosaxón Anna de Anglia Oriental, quien nació en 630 en Exning, cerca de Newmarket, Suffolk. Eteldreda adquiriría tierres en Ely pol so primer maríu Tondberto, descritu por Beda como un "príncipe de los Gyrwas".[1] Tres el fin del so segundu matrimoniu con Egfrido, un príncipe de Northumbria, estableció y gobernó un monesteriu en Ely en 673 y, cuando finó, construyóse un sepulcru na so memoria. Créese que'l monesteriu foi destruyíu mientres les invasiones daneses de fines del sieglu IX, xuntu colo que ye anguaño la ciudá de Ely; sicasí, mientres l'asentamientu llaicu de la dómina sería menor, ye posible qu'una ilesia sobreviviera ellí hasta la so refundación nel sieglu X.[2] En 970, Athelwoldo, obispu de Winchester, construyó y dotó nel llugar un nuevu monesteriu benedictín, nuna fola de refundaciones monástiques qu'incluyeron llocalmente a Peterborough y Ramsey.[3] Esti monesteriu convertir en catedral en 1109, dempués de que fuera creada una nueva diócesis de Ely con tierres tomaes de la diócesis de Lincoln. L'edificiu actual![]() La construcción de la catedral actual foi empecipiada pol abá Simeón (1082-1094, hermanu de Walkelin, l'entós obispu de Winchester) mientres el reináu de Guillermu I d'Inglaterra en 1083. La edificación siguió col socesor de Simeón, l'abá Richard (1100-1107). La ilesia anglosaxona foi baltada, pero dalgunes de les sos reliquies, como los restos de los sos benefactores, fueron treslladaes a la catedral. Los transeptos principales fueron construyíos en dómina tan temprana, travesando la nave per debaxo d'una torre central, y conformen la parte más antigua de la catedral. La catedral foi llevantada con piedres traíes de Barnack en Northamptonshire (mercaes a la Catedral de Peterborough, que les sos tierres incluyíen les canteres), y elementos en mármol de Purbeck. La planta del edificiu tien forma de cruz, col altar nel estremu oriental. El llargor total de la ilesia ye de 163,7 m,[4] con una nave de 75 m de llargor, que ye la más llarga de Gran Bretaña. Estructures
![]()
Historia posterior![]() En 1539, mientres la disolución de los monesterios llevada a cabu por Enrique VIII d'Inglaterra, la catedral sufrió solu daños menores, pero'l sepulcru de Santa Etheldreda foi destruyíu. La catedral foi refundada en 1541, anque munches de les estatues resultaron estropiaes. L'obispu de Ely a mediaos del sieglu XVII foi Matthew Wren, que'l so sobrín Christopher Wren foi responsable de la construcción d'un pórticu góticu que data de los años 1650, nel frente norte de la catedral. L'edificiu de la catedral foi oxetu de dellos proyeutos de restauración importantes:
Anguaño, l'edificiu atopar n'usu activu y alluga una coleición de vitrales que daten dende'l sieglu XIII hasta'l presente, que son d'importancia nacional. Coles mesmes inclúi obres d'artistes contemporáneos notables, como Ervin Bossanyi, ente otros. MúsicaEl compositor Christopher Tye trabayó na catedral de Ely ente 1543 y 1561, primero como maestru de coru y a partir de 1543 tamién como organista. Na cultura popular
Galería d'imáxenes
Ver tamiénReferencies
Enllaces esternos
|