Nel añu 2.016 según l'INE cuntaba con 40.270 habitantes.[3] La so estensión ye de 978,73 km², siendo la mayor de tola provincia de Sevilla.[3] Tien una densidá de 41,52 hab/km² y asítiase a una altitú media de 125 msnm.
Esisten dos festividad que destaquen: la Virxe del Valle, patrona de la ciudá, que se celebra'l 8 de setiembre; y la Feria de Setiembre, que se celebra una selmana dempués de la patrona.
Popularmente conocida como Ciudá del Sol, la Ciudá de les Torres y la Sartén d'Andalucía (poles sos elevaes temperatures, especialmente en branu), ta considerada como unu de los centros artísticos más importantes d'Andalucía.
Xentiliciu y toponimia
El xentiliciu de los sos habitantes ye «astigitano» o «astigitana», anque ye igualmente válidu «ecijano» o «ecijana». El xentiliciu de astigitano provién del antiguu nome que tuvo la ciudá antes de la ocupación romana, Astigi. Na dómina romana'l nome camudó a Colonia Augusta Firma. Mientres la dómina de la ocupación islámica, a la ciudá dióse-y el nome d'Istichcha, camudando dempués a Medina Alcoton debíu al cultivu del algodón a gran escala.
Símbolos
Bandera
Pañu de color azur. Centráu un sol figuráu mariellu.[6]
Escudu
D'azur, sol figuráu d'oru y bordura d'oru cola divisa llatina «ASTIGI. CIVITAS SOLIS VOCABITUR UNA» (traducíu al español, "Écija, namái una va ser llamada Ciudá del Sol") en sable; timbrado de corona mural d'oru, realzada de cinco torres
almenadas y cuatro garites vistes, mazonadas de sable y esclariaes d'azur; y arrodiando l'escudu, una cinta flotante colos títulos honoríficos «BIEN NOBLE», «BIEN LLEAL» y «CONSTANTE, LLEAL Y FIDELÍSIMA».[7][8]
La razón de ser simbolizáu asina l'escudu vien de delles coincidencies que fueron otros tantos motivos pa esculpilo con tales alegoríes según detállase:
La ciudá tuviera na antigüedá un templu consagráu al Sol, por ser quien vivifica colos sos ingrientes rayos a tolos seres terrestres. Non solo fixeron los astigitanos, de dichu astru'l so principal emblema, sinón que por antonomasia, llamóse más tarde a la ciudá "Civitas Solis" a semeyanza de la Heliópolis exipcia, asina conocida por venerar se tamién ellí esti astru.
La pallabra ASTIGI espresa'l nome con que la población yera denomada d'antiguu. La corona mural qu'hai nel remate indica dos époques glorioses de la historia astigitana y el derechu qu'en tou tiempu gociara la Ciudá, primero mientres yera fronteriza, y dempués por vivir llibre ya independiente de señoríu dalgunu.
Profetizáu por Isaías nel cap. XIX v.18, qu'ente les cinco ciudaes de la tierra d'Exiptu, solo una va ser llamada Ciudá del Sol "Civitas Solis Vocabitur Una", d'esta forma Astigi tamién se consideró la Ciudá del Sol ente les d'Andalucía, asemeyada a la exipcia y aplicóse les pallabres profétiques diches enantes pal lema del so escudu.
El relieve del territoriu ye unu estensu valle con bien poques rimaes yá que, d'una estensión total averada de 978 km², 480 km² tienen una rimada inferior al 3% y los restantes 498 km² tienen una rimada ente'l 3-7%.[10]
Hidrografía
La principal unidá hidrográfica que nos ocupa la forma'l ríu Genil que traviesa'l términu municipal en direición este oeste hasta llegar a Écija, onde toma direición norte. El so cursu ye abondo regular, y por nacer en Sierra Nevada alimentar mientres el branu, cuando les agües son casi nules, de los destemples de los aventexos formaos nesta sierra, polo que xeneralmente nunca llega a ensugase. Esto fai que'l so réxime sía consideráu pluvionivoso. En dómina d'agües el so caudal aumenta en gran proporción, saliendo de calce en delles ocasiones.
El ríu Genil al so pasu por Écija y antigua ponte ferroviaria.
Ente los numberosos regueros qu'esisten na pequeña cuenca hidrográfica del Genil, dientro del términu d'Écija, destaquen pela marxe derecha los del Saláu de Gilena y Cabra, esti postreru marcando la frontera del términu municipal, y pela esquierda Río Blanco.
Tocantes a limnoloxía, la naturaleza impermeable de los materiales triásicos del términu ecijano anicia la formación de numberoses llagunes, destacando la de Ruiz Sánchez37°24′00″N5°05′00″W / 37.40000°N 5.08333°O / 37.40000; -5.08333 (358,80 ha), la cuál portábase n'orixe como un güelga estacional d'agües salines, que'l so réxime hídricu sería variable según los años en función del descensu de los niveles piezométricos y la evaporación, lo que remataría na so desecación completa mientres el branu en condiciones xenerales. Na actualidá'l réxime hídricu orixinal de la güelga atópase alteriáu por aciu una rede de drenes construyida hacia l'añu 1967.[11] Sicasí, empezáronse los trabayos de recuperación por aciu la eliminación de los sistemes de drenaxe, polo que s'espera que la güelga vuelva a los sos oríxenes en curtiu.[12]
Per otru llau, cabo destacar la riqueza d'acuíferos esistentes, que garanticen l'alimentación de numberosos pozos, faciendo posible la esistencia de zones de regadío práuticamente na totalidá del términu municipal ecijano.
Clima
Écija tien un clima mediterraneu típicu. Les precipitaciones tán partíes de forma bastante irregular a lo llargo del añu, magar hai un mínimu acusáu los meses de xunu, xunetu y agostu y un máximu en seronda y primavera. Les precipitaciones añales bazcuyen ente los 400 mm y los 500 mm, anque nel añu 2010 cayeron un total de 1075,8 mm[13] causando graves hinchentes mientres tol mes d'avientu del 2010, siendo especialmente grave l'asocedida'l día 6 d'avientu.[14] La mugor relativo media a lo llargo del añu ye del 61% y la velocidá media del aire ye de 1,8 m/s.
Los branos son desaxeradamente templaos y los iviernos son moderadamente nidios con una oscilación de 20 °C de media, favoreciendo estes fuertes variaciones térmiques l'allugamientu xeográficu del conceyu. Los iviernos son, polo xeneral, nidios pel día y frescos pela nueche, son húmedos con mínimes menores que 5 °C. Estes condiciones ambientales producen frecuentes xelaes, al atopase la ciudá nun valle, polo que l'aire frío, que pesa más que'l caliente, baxa y concéntrase na ciudá, siempres que'l vientu nun esvalixe l'aire. Los branos son, polo xeneral, bien calorosos y secos, con máximes en redol a los 37 °C de media mientres los meses de xunetu y agostu, onde son habituales los díes con máximes percima de los 40 °C, por cuenta de que s'atopa nel Valle del Genil.
Una de les mayores temperatures alcanzaes mientres el branu tuvo llugar nel mes de xunetu de 1966 cuando se rexistraron 48 °C a la solombra.[16] Según coméntase nun artículu del diariu ABC de fecha 10 de xunetu de 1959, que de la mesma se basa nun artículu del diariu francés Le Figaro el 9 de xunetu de 1959 algamáronse los 49 °C a la solombra.[17]
Pela cueta una de les menores temperatures rexistraes mientres el iviernu tuvo llugar el 28 de xineru del 2005 cuando s'algamar los 9,1 °C baxo cero.[13][18]
Valores climatolóxicos normales na estación meteorolóxica d'Écija.[13]
2001-2010
Ene
Feb
Mar
Abr
May
Jun
Jul
Ago
Sep
Oct
Nov
Dic
MEDIA
Temperatura medio (°C)
9,2
10,6
13,1
15,5
19,3
24,7
27,6
27,9
24,1
19,1
13
10
17,9
Media de temperatures máximes diaries (°C)
14,9
16,5
19,7
22,7
27,0
33,4
36,9
36,6
31,3
25,4
19,0
15,2
25,0
Media de temperatures mínimes diaries (°C)
3,6
4,7
6,6
8,4
11,5
16,0
18,3
19,2
16,8
12,8
6,9
4,8
10,9
Precipitaciones medies (mm)
49,7
74,0
63,9
45,2
43,0
5,1
0,2
5,6
28,2
75,0
52,9
96,4
539,2
Flora y fauna
La flora del términu municipal d'Écija atópase marcada pola intervención de la mano del home, que modificó de manera definitiva'l paisaxe, creando estensos plantíos cerealísticas y olivareres. Asina tenemos especies como olivares de cultivu, trigu, maíz, avena, oleaxinoses como'l xirasol o cultivos industriales como'l algodón o la remolacha. Amás tamién se cultiven plantes hortenses como tomate, pataques o llegumes ente otres.
Salvu rares esceiciones, nun hai munchos estudios sobre esta dómina en Écija, polo que la información que nesti apartáu preséntase se basa n'hipótesis y en función de les investigaciones realizaes nos territorios axacentes.[21]
Paleolíticu
Na contorna astigitana vivió una población paleolítica de cazadores y pañadores. Los elementos más arcáicos corresponderíen a unes cultures iniciales de graveres, caracterizaes pola presencia de complexos líticos de cantares tallaos. Estes cultures enmarcar nel pleistocenu mediu, alcontraes nes terraces altes del Genil.
Nesta dómina hai un enclín al sedentarismu poblacional. Na contorna d'Écija surde'l pobláu al campu, rudimentariu y ensin trazos d'urbanismu, por cuenta de la xeoloxía non cárstica.
Otru aspeutu característicu ye la invención de la cerámica llamada a la almagra, dotada d'un tratamientu llamativu d'un color coloráu intensu bruñido, apurríu pol óxidu de fierro y l'acción oxidante de la cocción de los vasos.
Escávense 'tholoi soterraños o cueves artificiales pal enterramientu coleutivu. Estes cueves artificiales dispónense como una semiesfera con un corredor d'entrada empobináu escontra'l Sureste, escavaes na greda, onde s'atropen los muertos colos sos respeutivos dotes funeraries, o tamién adopten la modalidá del pozu piriforme o silu.
Na contorna d'Écija alcontráronse innumberables silos d'esta tipoloxía, anque falta por saber si estos silos correspuenden a enterramientos coleutivos o a silos o almacenes de granu calcolíticos, o pertenecen a otres cultures posteriores.
Sobre'l vasu campaniforme, unu de los primeros exemplares españoles ven d'Écija. Foi topáu en 1888 y depositáu nel Muséu Arqueolóxicu de Sevilla. Les puntes de flecha tipo Palmela, del contestu campaniforme, topáronse tamién en Écija. Tou paez indicar una conexón cultural cola rexón portuguesa de la desaguada del Tajo al traviés d'Estremadura y Sierra Morena.
Edá del Bronce
La calcolitización fuera xeneral y fonda, lo qu'adquirió tal pesu específicu que difícilmente se desarraigó sustituyida pol bronce. Solamente había pequeñes intrusiones metalúrxiques nueves, como la de la plata, el nuevu tipu de puñal o espada de remaches na empuñadura, aparte del enterramientu individual.
La población asitia sobre'l Sieglu IX e.C. na zona conocida güei como Cuetu del Alcázar o de San Gil (“El Picadoriu”), siendo más o menos fortificada, xunto al cursu del ríu Genil. Ye una zona bien apta pa l'agricultura, disponiendo de cases de planta oval o circular, tremaes pol pobláu.
Posiblemente a partir de la segunda metá del Sieglu VIII e.C. y mientres tol Sieglu VII e.C. opérase una fuerte crecedera demográfica.
Nel bronce final, nos enterramientos va imponiéndose el ritu de la cremación. A estos enterramientos sirvieron les lloses o cercos grabaes topaes en Écija.
La romanización producir nel Sieglu II e.C., lo que va borrar tou restu del horizonte ibéricu.
Mosaicu romanu de l'antigua Astigi
Escontra'l 14 e.C., en dómina d'Augustu, fundóse xunto al pobláu turdetanu la Colonia Augusta Firma pa resolver los últimos problemes de la desmovilización, tantu de los soldaos que veníen de les grandes guerres como los que quedaben n'España de la guerra del norte. Foi adscrita a la tribu romanaPapiria, cuando lo normal yera que les fundaciones augústeas hispanes dir a la tribu Galeria.
La superficie algamaba les 66 ha. aproximao; nun siendo toes asignables a la fundación, sinón que más bien hasta'l Sieglu III, la ciudá tuvo de dir creciendo al empar que tresformándose. Los caminos principales yeren la Vía Augusta que xunía Astigi escontra l'este con Corduba y escontra l'oeste con Hispalis, pasando por Obúlcula y Carmo. Otru yera'l camín terrestre paralelu al Genil qu'escontra'l norte comunicaba con Augusta Emerita al traviés de Celti y Regina y escontra el sur con Urso principalmente. Aparte, tamién debíen de salir otres víes de menor importancia.
A la so importancia estratéxica sobre la Vía Augusta y xunto al calce del Genil o Singilis, d'antiguo navegable hasta la ciudá, xuníase la preeminencia d'Astigi nel sistema de producción y esportación a llarga distancia del aceite d'oliva por tol Imperiu romanu.
Sobre la década de los sesentaAstigi dispón d'un colosal Foru qu'adquier fama en tola rexón, según les luxoses termes debíes al prefeutu Longino de la Tribu Papiria, y el grandiosu anfiteatru construyíu a la fin d'una de les principales víes, el decumanus maximus, al llau derechu de la calzada militar o Vía Augusta que venía de Hispalis. Tamién taba bien avanzada la obra de la primer ponte de piedra que se construyía sobre'l Singilis, en sustitución del vieyu fechu con tablones.
La ciudá tenía un doble recintu cercáu, colloráu nel so esterior y blancu na parte interior. Ente dambes muralles un rellenu algamaba hasta les almenes.
Dellos historiadores sostienen que la Batalla de Munda producir nes cercaníes de Astigi (17 de marzu de 45 e.C.) ente Xuliu César y los siguidores de Pompeyo. Trátase de la postrera gran batalla de la segunda guerra civil de la República romana, la más peligrosa y difícil de les batalles de César, y anque terminó venciendo, este llegó a pensar inclusive en suicidase nel so momentu críticu. Una de los allugamientos propuestos ye la llomba na que s'atopa'l castiellu de Alhonoz o Aljonoz, antigua fortaleza árabe asitiada nel términu municipal d'Herrera, ente les llocalidaes d'Herrera y Écija teniendo a los sos pies el ríu Genil.
Esta dómina entiende dende l'añu 711 que se produz la entrada na ciudá de les primeres tropes árabes al mandu de Táriq ibn Ziyad hasta'l 1240 momentu en que la zona pasa a depender de la Corona de Castiella.
Tres la Batalla de Guadalete, hubo otra resistencia de partidarios del rei visigoduRodrigo en Écija, pol cual tuvieron un enfrentamientu nos que güei ye conocíu como la fonte de los cristianos. La ciudá tomar pola fuercia de les armes y la so conquista supunxo un pasu decisivu nel dominiu árabe del sur de la Península Ibérica.
El nome romanu d'Astigi, apaez nos primeros testos del emiratu y el Califatu Omeya como Istichcha que n'ocasiones presenta la variante Isichcha, pa pasar a Asichcha.
Écija foi siempres considerada como "ciudá rica", ente otres razones pola facilidá de regadío proporcionada pol ríu Genil. Unu de los nomatos árabes de la Écija andalusí yera Madínat al-qutn, "la ciudá del algodón".
Écija constituyía la capital d'una Cora. La Cora d'Écija perduró dende la organización estatal d'Al-Ándalus, nel Sieglu VIII hasta empiezos del Sieglu XI. Hai distintes versiones sobre la estensión de la Cora d'Écija, una y bones dellos autores indiquen que yera "relativamente pocu estensa", cosa que nun s'afai con exactitú a los datos que pueden llograse de les fontes árabes. La Cora d'Écija atopábase estremada en cinco aqalim.
A lo llargo de tola historia árabe de la zona, resáltase la importancia de la capital de la Cora como nucleu de comunicaciones, destacando la que xunía Córdoba y Sevilla pol trazáu de l'antigua Vía Augusta. Esta calzada condicionó en ciertu mou la historia de la Écija árabe.
Les llinies xenerales del so urbanismu yeren herederes direutes de l'Astigi imperial, anque hai sectores nos que nun coinciden. Na actualidá pueden detectase buelgues del urbanismu árabe. El trazáu de la so muralla islámica apaez delimitado nel caleyeru ecijano de los nuesos díes con torres albarranas a la manera de les fortificaciones almohades. Dientro de cortil disponer de cuatro puertes escontra l'esterior:
Bab al-Qantara, oriental, que daba a la ponte sobre'l Genil.
Otru de los elementos fundamentales topar na ponte sobre'l Genil. Nos hinchentes de xineru del 850, estes lleven dos arcos de la ponte. Dada la so importancia na ruta mentada enantes, tuvo de ser restauráu casi darréu.
El 1 de xineru del 913 entra na ciudá Badr, hayib del futuru califa Abd al-Rahman al-Násir, destruyendo la ponte xunto a les muralles de la ciudá. Casi noventa años dempués la calzada y la ponte van ser reconstruyíos por Almanzor. Hasta'l final de la dómina árabe tuvo de caltenese l'aspeutu de la ponte como una obra sólida de sillería.
A la cayida de la dinastía omeya en Córdoba, pasu a depender de los Banu Abbad sevillanos, de los que siguiríen dependiendo hasta'l final del fecundu ya interesante Sieglu XI andaluz. Cola entrada de los almorávides nel país en 1091, Écija va siguir sol gobiernu de Sevilla, a que la so historia ver íntimamente amestada hasta'l final de la etapa árabe, cuando nel 1240 pasa a formar parte de los territorios de la Corona de Castiella.
Unu de los edificios significativos de la Écija árabe, como en cualquier ciudá del espaciu árabe-islámicu medieval, yera'l del so mezquita aljama. A pesar de la entidá de la población nun se caltuvieron mención dalguna d'otros llugares de cultu musulmán. La mezquita ta identificada cola ilesia de Santa Cruz, datu que concuerda cola esistencia pela redolada d'un mercáu, atestiguáu de la mesma na denominación de la puerta más septentrional del lladral Norte de la cortil: Bab al-Suwayqa. Tuvo De consagrase como mezquita aljama bien al empiezu de la ocupación árabe. Ye un templu de cinco naves, sofitaes sobre columnes dientro d'una construcción en piedra.
Dientro de la estructura alministrativa esistíen los siguientes cargos. Al mandu de la cora atopábase'l ámil o gobernador. Otru cargu d'importancia ye'l Qadi o xuez de la cora. Otru puestu señaláu naquel tiempu yera'l de sáhib al-salá o direutor de la oración na mezquita aljama, anque n'ocasiones axudicar al Qadi de la cora
La conquista castellana foi realizada por Fernando III en 1240. Nella, someter a Écija a una ventaxosa capitulación que garantizaba a los sos habitantes musulmanes salvar non solo les sos vides y propiedaes, sinón caltener el so propiu estatutu xurídicu, la so relixón, sistema fiscal y les autoridaes tradicionales. Esti fechu foi simbolizáu pola entrega de la torre de la Calahorra. Estes capitulaciones tuvieron a valir hasta, aproximao, 1262 o 1263.
Dende esi momentu hasta la so completa integración, Écija goció de paz y tranquilidá, rotes tan solo en 1255 cuando se produció l'enfrentamientu ente Alfonsu X y el so hermanu, l'infante don Enrique. Paez que los partidarios del infante rebelde llograron faese col control d'Écija, antes de ser ganaos nos campos de Lebrija.
Ocupada la ciudá, Alfonsu X empezó a instalar nella a pobladores cristianos. El repartimientu foi realizáu por una comisión de partidores nomaos pol rei. Pa dichu repartimientu fixéronse les siguientes operaciones:
División de la villa en cuatro distritos parroquiales, correspondientes cada unu d'ellos a les diverses parroquies constituyíes primeramente en Écija. Trazóse una cruz imaxinaria, que los sos puntos estremos seríen les ilesies de Santa Cruz (cabecera), San Juan (brazu esquierdu), Santa María (brazu derechu) y Santa Bárbara (pie). En términos xenerales estos distritos urbanos corresponder colos cuadrantes que resulten del encruz de los dos exes viarios principales de la Écija romana.
Repartu de cases ya inmuebles dexaos pola población mudéxar a los pobladores, teniendo en cuenta, como yera norma, la condición sociu-militar de cada poblador.
División del términu "en manera de cruz" y señalamientu dientro del mesmu de dos sectores bien estremaos: el ruedu de la villa, onde se concentraríen les güertes, los cultivos más especializaos y delles tierres de sembradura y deveses; y una orla esterior, onde'l partidores allugaron les famoses 32 aldegues.
Écija pertenecía al tribunal inquisitorial de Córdoba. Ente 1558 y 1730 hasta un total de cientu catorce persones, rellacionaes con Écija, fueron sentenciaes por esti tribunal.
Los primeros gremios entamar a partir del sieglu XVI y algamen la so máxima rellumanza nel XVIII. Tien De mentase la importancia qu'adquier na contorna d'Écija la cría de caballos de pura raza española, anglu-árabe ya hispanu-árabe, actividá que se caltién na actualidá.
El so desenvolvimientu económicu reflexar na gran cantidá de construcciones relixoses y civiles entendíes ente los sieglos XII y XVIII. El sieglu XVIII ye consideráu'l "sieglu d'Oru ecijano", por cuenta de la so riqueza económico y artístico. En 1755 les torres de la ciudá fueron estropiaes polos efeutos del terremotu de Lisboa.
Écija ta considerada como la "ciudá más barroca d'Andalucía", gracies a los principalmente al enantes destacáu "sieglu d'oru", de fechu foi tal la influencia d'esti arte nes construcciones de la dómina, que se llegó a crear el llamáu "barrocu ecijano", del cual esisten evidentes muestres n'edificios eclesiásticos y de l'alta burguesía.
A fecha de 1 de xineru de 2010 la población censada en Écija yera de 40.534 habitantes de los cualos 19.996 (49,33%) son homes y 20.538 (50,67%) son muyeres.[25] Ente los años 40 y 60, Écija casi llegó a algamar los 50.000 habitantes, pero dicha cifra baxu a pocu más de 36.000 a principios de los 70, debíu sobremanera a la emigración per parte de la población activa. Nos últimos años tuvo una pequeña crecedera demográfica. Según estimaciones del nuevu Plan Xeneral d'Ordenación Urbana (PGOU), la medría de la población va ser del 30% nos próximos ocho años, siendo esta medría de 12.043 persones.[26] Pola so población, Écija ocupa'l llugar 6ᵘ puestu ente los conceyos de Sevilla (2009).
Del analís de la pirámide de población deduzse que se trata d'una ciudá con una población mayoritariamente nueva, una y bones la población menor de 40 años representa'l 55,59% ente que la población mayor d'esa edá solo representa'l 44,41%. Per otra parte la población menor de 20 años representa'l 24,00 % de la población ente que la población mayor de 65 años solo representa'l 13,74% de la población. Onde se concentra'l mayor porcentaxe de población ye nel tramu entendíu ente 20-44 años que xube al 39,98 %, polo qu'al mediu plazu ye previsible un avieyamientu progresivu de la población.
Población estranxera
Procedencia de la población estranxera censada en Écija (2010)[28]
Alemaña (5), Bulgaria (145), Francia (7), Italia (23), Polonia (30), Portugal (17), Reinu Xuníu (40), Rumanía (595), Rusia (2) Ucrania (11), Otres nacionalidaes (37)
Del total de 40.534 persones censaes en 2010, 1.370 son de nacionalidá estranxera, que representa solo un 3,38% bien inferior a la media nacional d'inmigrantes asitiada nel 12,22%. Los inmigrantes censaos na ciudá vienen de tolos continentes, sacante Oceanía, siendo los de nacionalidá rumana (595), búlgara (145), colombiana (129) y china (63), les colonies más numberoses.
Alministración política
L'alministración política de la ciudá realízase al traviés d'un Conceyu de xestión democrática que los sos componentes escoyer cada cuatro años por sufraxu universal. El censu eleutoral ta compuestu por tolos residentes empadronaos en Écija mayores de 18 años y nacionales d'España y de los restantes estaos miembros de la Xunión Europea. Según lo dispuesto na Llei del Réxime Eleutoral Xeneral,[29] qu'establez el númberu de conceyales elegibles en función de la población del conceyu. La Corporación Municipal d'Écija ta formada por 21 conceyales.
Anguaño gobierna'l PSOE. El so alcalde ye David Javier García Ostos.
Anteriores Alcaldes d'Écija
Nome
Partíu Políticu
Periodo
David Javier García Ostos
PSOE
2015-
Ricardo Gil-Torresano Riego
PP
2011-2015
Juan Wic Moral
PSOE
2003-2011
Julián Álvarez Ortega
PA
1995-2003
Fernando Martínez Ramos
PSOE
1987-1995
María de la Luz Méndez
PA
1983-1987
Julián Álvarez Pernía
PA
1979-1983
Evolución de la delda viva
El conceutu de delda viva contempla solo les deldes con caxes y bancos relatives a creitos financieros, valores de renta fixa y préstamos o creitos tresferíos a terceros, escluyéndose, poro, la delda comercial.
Gráfica d'evolución de la delda viva del conceyu ente 2008 y 2014
La delda viva municipal per habitante en 2014 xubía a 1273,53 €.[31]
Barrios
Écija ta conformada por 4 distritos: DC, D1, D2 y D3;nos cualos cúntase con zones estremaes en barrios populares. Estos son: Cascu Antiguu (Centru Históricu), El Valle, Las Moreras, La Zarzuela, El Balcón d'Écija-La Alhambra, La Paz, La Almazara, La Guita, Las casitas, Cañato, El arroyo, El Matadero (Plaza de Toros), Las Huertas, La Merced-San Gil-El picadero, El puente, La Alcarrachela, Las 200 viviendas, Los pisos amarillos, Colón-Los Emigrantes, La Cerámica, La Colonda-La Tolerancia.
Amás cunta con delles urbanizaciones na redoma como son la Urbanización Via Augusta ("Cuesta Blanca"), Urbanización Astigi y Urbanización Cerro de San Cristóbal.
Dambos Xulgaos tán nel antiguu Palaciu de les Tomasas, conocíu tamién como Palaciu de Xusticia. Dichu edificiu consta de dos plantes. Curiosamente na planta baxa, atópase'l Xulgáu nᵘ2 y na planta alta atópase'l Xulgáu nᵘ1, qu'amás ye'l Xulgáu que ta destináu, tamién n'esclusiva pa los asuntos de Violencia de Xéneru.
Coles mesmes, na planta baxa, amás de les correspondientes oficines civiles y penales, atópase'l Rexistru Civil y la consulta del Médicu Forense adscritu a dambos Xulgaos, onde se realicen los distintos informes forenses necesarios en dellos procedimientos, fundamentalmente del ámbitu penal.
Écija cunta con industries del sector de l'agricultura, dedicaes a distintos tipos de cultivos. Tamién cunta con delles industries ganaderes.
Industria
Écija cuenta con industries del sector de carpintería, especialmente les dedicaes al mueble de cocina y auxiliares. Tamién cunta con industries cárnicassobremanera nel sector d'embutíos y prefabricaos cárnicos frescos.
Tamién cunta con importantes industries y centrales enerxétiques tanto fotoeléctriques como eóliques.
Servicios
Écija inclúi distintos servicios:
- Comercios. Que s'indiquen nel siguiente estremáu.
- Tresportes y comunicaciones. Del cual falárase más palantre.
- Finances. Écija cunta con un gran númberu de bancos y caxes d'aforros.
- Turismu. El Sector turísticu ye un sector bien importante en Écija y ye consideráu de gran valor yá qu'Écija ye la ciudá de la provincia de Sevilla (Tres la capital) con más visites al añu y una de les ciudaes mas visites de Andalucia.
- Hostelería. Ye un sector bien importante por cuenta de les gran cantidá de chigres y restoranes que faen qu'atopemos con una ciudá que cunta con una gran ufierta gastronómica y calidable.
- Ociu. Écija cunta con delles zones d'ociu según una bona ufierta d'ociu en munches ocasiones enfocada a los neños debíu al gran númberu de neños y neñes que tien Écija según datos del censu.
- Cultura y espectáculos. Écija cunta con una gran ufierta cultural y d'espectáculos, yá non solo pol so patrimoniu históricu-artísticu, sinón por teatros, conciertos, cines, feries, conferencies, etc.
- L'alministración pública y los denominaos servicios públicos. Emprestar l'Estáu o la iniciativa privada (sanidá, educación, atención a la dependencia), ente otros.
Comercios
Nel ámbitu del comerciu Écija cuenta con una gran cantidá de pequeños y medianos comercios partíos por tola ciudá dedicaos a dar distintos servicios, sicasí les zones comerciales más fuertes centrar nel cascu antiguu (Especialmente, Av. Miguel de Cervantes, El Conde, Cinteria y otres zones) y la alcarrachela qu'amás de comercios cunta con dos centros comercial, El Centru Comercial Les Torres y el Centru Comercial N4. Nestes zones comerciales non solo atopamos comercios particulares sinón grandes franquicies y cadenes de tiendes y comida.
Bienestar social
Educación
En Écija hai 32 centros educativos pa los sos habitantes, 30 d'ellos en Écija, unu en Cerro Perea y otru n'Isla Redonda. Dientro d'estos 30 centros, amás de colexos ya institutos tamién se dispón d'una Escuela Oficial d'Idiomes, un Centru d'Adultos, un Conservatoriu Elemental de Música y la Universidá Nacional d'Educación a Distancia (UNED).
Hai un total de 12 guarderíes; siendo 11 d'elles alcordaes, 14 centros qu'imparten Educación infantil; 4 d'ellos alcordaos, 13 centros qu'imparten Educación primaria; 4 d'ellos alcordaos, 7 centros qu'imparten Educación Secundaria Obligatoria (ESO); 4 d'ellos alcordaos, 4 centros qu'imparten Bachilleratu, 1 d'ellos alcordáu; 4 centros qu'imparten Ciclos Formativos de Grau Mediu; 1 d'ellos alcordáu y 3 centros qu'imparten Ciclos Formativos de Grau Cimeru; 1 d'ellos alcordáu.
El llistáu de centros educativos del Términu Municipal ye'l siguiente:[34]
Nome
Direición
Enseñances
C.Y.I. Carambelu
C/ Xuráu, 16
Guardería
C.Y.I. Colorines
C/ Severo Ochoa, 4
Guardería
C.Y.I. Soletes
C/ Gameras, 19A
Guardería
C.Y.I. Reblincaes
Av. María Auxiliadora, 31
Guardería
C.Y.I. Garabatos
C/ La Campana, 35
Guardería
C.Y.I. Les Torres de Colores
C/ Maestru Arrieta, e/n
Guardería
C.Y.I. La Escuelita
C/ Ancha, e/n
Guardería
C.Y.I. El Vaporcito
C/ José Herrainz Caraballo, local 8
Guardería
C.Y.I. Campaniella
C/ Victoria, 23
Guardería
C.Y.I. La Campiña
Polígo La Campiña, SIPS-1, UNP-6
Guardería
Y.I. Acuarela
C/ Estatutu d'Autonomía, e/n
Guardería
Y.I. Xirasol
Av. María Auxiliadora, e/n
Guardería
Y.I. Los Árboles
C/ Málaga, 9
Infantil
C.E.I.P. Astigi
C/ Compañía, 8
Infantil y Primaria
C.E.I.P. Blas Infante
Políg. Almorrón, e/n
Infantil y Primaria
C.E.I.P. Calvo Sotelo
C/ Rodríguez Marín, 10
Infantil y Primaria
C.E.I.P. El Valle
Avda. del Valle, e/n
Infantil y Primaria
C.E.I.P. Genil
C/ Isla Redonda e/n, Isla Redonda
Infantil y Primaria
C.E.I.P. La Milagrosa
C/ Virxe Milagrosa, nᵘ8, Cerro Perea
Infantil y Primaria
C.E.I.P. Miguel de Cervantes
C/ Cestería, 5
Infantil y Primaria
C.E.I.P. Pedro Garfias
C/ Merinos, 57
Infantil y Primaria
C.E.I.P. San Agustín
C/ Málaga, 22
Infantil y Primaria
C.D.P. María Auxiliadora
C/ Mercé, 4
Infantil, Primaria y ESO
C.D.P. La nuesa Señora del Valle
C/ Xeneral Weyler, 1
Infantil, Primaria y ESO
C.D.P. Santa María Nuesa Señora
C/ San Xuan Bosco, 20
Infantil, Primaria y ESO
C.D.P. Escueles Profesionales Sagrada Familia
Avda. Doctor Sánchez Malu, 75
Infantil, Primaria, ESO, Bachilleratu, Ciclos Formativos Grau Mediu y Ciclos Formativos Grau Cimeru
I.E.S. Luis Vélez de Guevara
C/ Tomás Beviá, 1
ESO, Bachilleratu, Ciclos Formativos Grau Mediu y Ciclos Formativos Grau Cimeru
I.E.S. Nicolás Copérnico
Avda. Ronda de las Huertas, e/n
ESO, Bachilleratu y Ciclu Formativu Grau Mediu
I.E.S. San Fulgencio
Avda. d'Andalucía, 8
ESO, Bachilleratu, Ciclu Formativu Grau Mediu y Ciclos Formativos Grau Cimera
Escuela Oficial d'Idiomes
C/ Emilio Castelar, 45
Escuela d'Idiomes
C.Y.PER. Miguel Hernández
C/ Hospital
Centro d'Adultos
C.Y.M. Fray Juan Bermudo
C/ Juan de Angulo, 9
Conservatoriu Música
Equipu Orientación Educativa
C/ Emilio Castelar, 45
UNED
C.Y.I.: Colexu d'Educación Infantil
Y.I.: Escuela Infantil
C.E.I.P.: Colexu d'Educación Infantil y Primaria
C.D.P.: Centru Docente Priváu I.E.S.:
Institutu d'Enseñanza Secundaria C.Y.PER.:
Centru d'Educación Permanente C.Y.M.:
Conservatoriu Elemental de Música
Los Bachilleratos que s'imparten son los siguientes: Ciencies de la naturaleza y salú; Teunoloxía; Humanidaes y ciencies sociales; Artes; y Ciencies y teunoloxíes.
Los ciclos formativos son na modalidá de grau mediu: Equipos ya instalaciones electrotécnicas; Montaxe y caltenimientu d'instalaciones de fríu, climatización y producción de calor; Cuidos auxiliares d'enfermería; Xestión alministrativa; Esplotación de sistemes informáticos; Atención sociosanitaria; y Comerciu.
Y en la modalidá de grau cimeru: Instalaciones electrotécnicas; Caltenimientu d'equipu industrial; Dietética; Imaxe pal diagnósticu; Educación infantil; Alministración y finances; Alministración de sistemes informáticos; y Xestión comercial y marketing.
Tamién esiste un centru gastronómicu y atópase previstu la realización d'un parque d'educación vial na zona de las Huertas.[37]
Sanidá Al
respeutive de la sanidá, en Écija esiste un hospital d'alta resolución, l'Hospital de San Sebastián, amás de dos grandes centros de salú, como'l centru de salú del Almorrón y el centru de salú Virxe del Valle. Tamién ta en construcción el nuevu hospital comarcal en Écija
Servicios sociales
Dende l'Área Social de la Excma. Diputación de Sevilla, en collaboración cola Mancomunidá de Conceyos de la Contorna d'Écija, lleváronse a cabo prestaciones básiques de Servicios Sociales nes llocalidaes de La Luisiana, Campillos, Cañada Rosal y Fuentes de Andalucía.
Estes Prestaciones básiques de Servicios Sociales entiéndense como un conxuntu de midíes de calter públicu y universal, reglaes y suxetes a Derechu, integraes nel Sistema de Servicios Sociales, que garanticen unos mínimos de cobertoria reconocíos socialmente a suxetos a llendes establecíes y que son emprestaes nel nivel territorial más próximu a los ciudadanos: el conceyu.[38]
L'equipu de trabayu ta formáu por una Psicólogu, una Graduada Social, trés Trabayadores Sociales y dos educadores sociales.
Ente les sos funciones atopamos les siguientes: xestión de pensiones; solicitúes d'incapacidá y revisión del so grau; solicitúes de prestación per maternidá; pensión de orfandad; intervención familiar, asesoramientu y consultoría; desenvolvimientu d'habilidaes interpersonales; estudiu y analís de problemática familiar; información, orientación y asesoramientu a families y xestión de prestaciones y recursos.[39]
Llevar a cabu los siguientes programes: Serviciu d'Información Valoración y Orientación (S.I.V.O.), Serviciu d'Ayuda a Casa (S.A.D.) y Programes de Convivencia y Reinserción.[40]
Nel términu municipal d'Écija hai dolce estaciones de serviciu de venta al públicu polo xeneral; trés d'elles atópense na autovía A-4, nos puntos quilométricos 441,5; 460; 465.[43]
Distancies
La llocalidá d'Écija atópase allugada aproximao nel centru xeográficu d'Andalucía. La siguiente tabla amuesa les distancies ente Écija y el centru d'otres ciudaes, incluyendo toles capitales de provincia d'Andalucía y les principales capitales d'España .[44]
Écija cunta con un estensu parque automovilísticu con un ratio de 7 vehículos por cada 10 ciudadanos.[46] Tien amás un eleváu parque de camiones y furgonetes, que representa'l 14,50% del parque automovilísticu, lo qu'indica un gran númberu de tresportistes de mercancíes autónomos o en pequeñes empreses o cooperatives y un importante trasiegu d'estos vehículos pela ciudá.
Tresporte públicu
Écija cuenta con un serviciu de tresporte públicu urbanu de viaxeros. Esti serviciu data del 20 d'agostu de 1964, anque enantes yá hubo una empresa de serviciu urbanu. Dende la puesta en serviciu del tresporte urbanu, la población denominar popularmente como “el Trompu”, yá que l'autobús diba y venía de la barriada “la Guita” y daba vueltes al Salón”. Anguaño cunta con una llinia que realiza'l siguiente percorríu, anque apocayá amplióse con dos paraes nel Nuevu Hospital Comarcal d'Écija (CHARE):[47]
Parada !Númberu de Paraes
Plaza d'España |align=center|1
Avda. Miguel de Cervantes
1
Avda. d'Andalucía |align=center|1
Rotonda Augustu César
1
Avda. Dr. Fleming
0
Bda. de la Ponte |align=center|1
Instituto Nicolás Copérnico
1
Bda. Las Huertas
1
Hospital San Sebastian
1
Avda. del Valle |align=center|1
Rotonda Institutu Vélez de Guevara
1
C/ Pío XII |align=center|0
C/ Juan XXIII
0
C/ Nueva |align=center|3
C/ Córdoba |align=center|2
Plaza de la Zarzuela |align=center|1
Avda. del Ferrocarril
1
Barrera San Gregorio |align=center|1
Avda. de los Toreros
1
Bda. La Paz
1
Hospital Comarcal d'Écija (Urxencies)
1
Hospital Comarcal d'Écija (Entrada Principal)
1
Avda. Dr. Sánchez Malu |align=center|2
C/ San Benito |align=center|1
Rotonda Ctra. Osuna
0
Centru comercial N4
1
Rotonda Ctra. Herrera |align=center|1
Avda. de la Alcarrachela
1
Avda. Blas Infante |align=center|1
Estación d'Autobuses
1
Boulevard
0
Rotonda de Cervantes
0
Avda. Miguel de Cervantes
2
Plaza d'España |align=center|1
Asina mesmu, tamién operen los siguientes servicios de tresporte públicu interurbanu de viaxeros:
Diego Mármol ufierta servicios diarios d'autocares col itinerariu Écija-Osuna;
Autocar Flores ufierta servicios diarios a les pedaníes de Écija;
Anguaño, según anunció'l conceyu, ta estudiándose la posibilidá d'una nueva llinia d'autobuses ente Écija y Osuna con parada na estación de tren de Osuna según una posible ampliación del serviciu de Socibus a Huelva.
Tamién se cunta con una flota de taxis particulares, habiendo concedíes 15 llicencies (2010)[50] que s'atopen partíos en 4 paraes.[51]
Medios de comunicación
Televisión
Écija Contorna Televisión
Telécija
Radio
Cadena Dial Andalucía Centro (95.4 F.M.)
Cope Écija (100.1 F.M.)
Onda Cero ÉCIJA (106.5 F.M.)
La Fresca FM Écija (96.9 F.M.)
Radio Safa Écija (104.6 F.M.)
Prensa escrita
El Periódico d'Écija-VIVA
Diarios dixitales
EcijaWeb.com - Diariu Dixital ya Información Xeneral d'Écija
Ecijaldia.es - Diariu Web d'Écija y la so contorna
Ecijadigital.es - Dirario Dixital d'Écija dende 2005
Ciberecija.com - El Portal Temáticu d'Écija - Información diaria sobre Écija
Cunta con numberoses ilesies y conventos barrocos, palacios y cases-palaciu. Por tola ciudá atopen muertes de construcciones y elementos arquiteutónicos de dómina romana.
La Ilesia de Santa Bárbara ye d'estilu neoclásicu, siendo esta la primera edificacíon d'esti estilu n'Andalucía, asítiase na mesma plaza d'España de la ciudá. So ésta, allúgase una antigua mezquita musulmana.
Ilesia de San Francisco
Espadaña de la Ilesia de San Francisco y balcón de la Inquisición.
Esti templu atópase na Plaza d'España. Dende los sos entamos hasta la segunda metá del sieglu XX tuvo rexíu por congregaciones de flaires y monxos. El so advocación inicial yera Conventu de San Antonio de Padua. Tien nel so patiu dos retablos esteriores y una Capiya, que perteneció a la escastada Hermandá de la Vera Cruz (que tamién inclúi una pequeña espadaña). El balcón esquierdu de la puerta principal pertenecía a la Santa Inquisición. El primer Conventu tuvo na Ermita de San Gregorio. Anguaño ta rexíu por un rector propiu, ensin ser Parroquia.
La Ilesia, parte caltenida de lo que foi l'Hospital de la Concepción (Vulgo Hospitalito), asitiar na cai del Conde bien próxima a otres construcciones históriques como la Ilesia de Santa María, la Ilesia de los Descalzos, del conventu de les Teresas y el Conceyu. Ye un exemplu de l'arquiteutura del sieglu XVI d'esta llocalidá, que vivió entós unu de los momentos álgidos del so aportar artísticu.
Ilesia de la Pura y Llimpia Concepción de La nuesa Señora
Forma parte del antiguu conventu de los Carmelites Descalzos. La fundación del primitivu conventu tuvo llugar en 1591 gracies a la iniciativa del Rexidor don Sancho de Rueda y la so esposa, doña María de Cárdenas, empecipiándose les obres de la ilesia que quedaría inaugurada en 1614. Foi reabierta al cultu dempués d'una restauración de 15 años a mediaos de 2010. Ye considerada la xoya d'Écija por ser la Ilesia más barroca.
Conocíu Popularmente como les Marroquinos el Conventu de la Santísima Trinidá Y Purísima Concepción d'Écija atópase na cai secretariu Armesto a escasos metros de la Ilesia de los Descalzos, ta rexíu poles Franciscanes Concepcionistas. Foi clausuráu n'ochobre de 2014.
La ilesia asítiase na plaza de La nuesa Señora del Valle. Tuvo gran importancia xerárquica en dómines pasaes, d'ende'l nome del so advocación, acutáu a les ilesies mayores o cabeces de Sede.
L'actual ilesia ye d'estilu neoclásicu, anque los restos más antiguos remontar a la dómina visigoda.
El Real Monesteriu de Santa Inés del Valle, tamién llamáu Conventu, anguaño ta ocupáu pola orde de les Clarises Franciscanes. Foi fundáu a finales del sieglu XV y la so ilesia, d'estilu barrocu, ye de principios del sieglu XVII.
Conventu de la Visitación de Santa Isabel (Les Filipensas)
La torre o espadaña ye non de los singulares campanarios d'ángulu ecijano. Álzase sobre un poderosu basamento de lladriyu en llimpiu y ta formada por dos murios engarraos nos que s'abrir arcos trilobulados p'allugar les campanes. Dichos arcos tán flanqueados por pilastres esgañaes que se coronen en capiteles corintios. Tou este conxuntu remata con pináculos de cerámica, cubriendo los sos panales con una complicada y profusa ornamentación de azulejería, a tonu cola esistente nel restu d'estes típiques construcciones dieciochescas ecijanas.
La ilesia ye d'una sola nave, con diferenciación de presbiteriu por aciu arcu toral. Cubrir na so totalidá por aciu un alfarje mudéxar d'enorme interés. El sector que cubre'l presbiteriu ye de forma ochavada, sofitándose en cuatro pechinas con llabor de lacería. El arrocabe constituyir la solera y el fincáu, bien senciellos y separaos por moldures con talla d'axedrezáu simple. El cuerpu principal de la nave ta presidíu por otra armadura ochavada de llimes mohamares y apeinazada. Cuatro pechinas tallaes como abanicos abiertos o veneres, converten el rectángulu de la planta nel octógonu de la cubierta.
El coru cubrir por aciu dos tramsos de bóvedes d'arestes decoraes con yeserías barroques a base de pinjantes y grandes rocallas. So la gran rexa que dixebra'l coru de la nave dispónse una serie d'azulexos policromados del sieglu XVIII, con representaciones diverses de bastante interés.
La portada que s'abrir a la cai Recoyíes foi executada ente 1774 y 1775, en piedra caliar y mármol gris. De planta llixeramente convexa, fórmase a base de pilastres toscanes que presenten el so fuste cajeado; esti decórase, amás, con pinjantes y guarnición llateral de plaques recortaes. Nel cuerpu cimeru reparamos un relieve de la Visitación, abrazáu pelos brazos d'un rotu frontón mixtilíneo. Foi desallugáu a principios de 2014.
Ta asitiada na zona más alta de la ciudá, na típica cai de San Antonio. La fecha de 1479 afítase como la fundacional de la primitiva ilesia mudéxar. Al traviés de los sieglos realizaron tresformamientos y agregos, amazcarando de barroquismu del sieglu XVIII casi tol edificiu. D'esa dómina y estilu ye'l retablu mayor, que preside la imaxe del santu titular del templu. Na nave del Evanxeliu abre la Capiya Sacramental, onde tien gran valor, presidiendo'l barrocu retablu central, el Santísimu Cristu de la Salú.
La Ilesia asítiase na cai de San Xuan Bosco, 16. La so fundación data del primer cuartu del Sieglu XV.
Conventu de San Pablo y Santu Domingu
El conventu de San Pablo y Santu Domingu ye un monesteriu de la Orde de los Dominicos qu'anguaño ta sacupáu por dicha Orde. Atópase bien próximu a la Ilesia de Santa Cruz pela so parte trasera y tamién ye cercanu a la Ilesia de San Xuan. Esti monesteriu atesora un gran patrimoniu artísticu.
[52]
==== Otres Parroquia de San Juan d'Ávila (Ermita del Humilladero del Valle).
Ilesia-Oratoriu de San Felipe Neri.
Capiya de La nuesa Señora de Belén.
Conventu de la Divina Pastora (Hermanes de la Cruz).
Conventu de La nuesa Señora de la Mercé.
Conventu de Santa Florentina.
Ilesia del ex-Conventu de La nuesa Señora de la Victoria.
Capiya de Santa Ángela de la Cruz: sede de l'acabante fundar Agrupación Parroquial del Olivu. La Capiya allugar nun llocal del barriu de la Alcarrachela.
Palaciu barrocu, construyíu ente los años 1700 y 1775. Ta declaráu como “Monumentu Históricu-Artísticu” dende 1962 y protexíu como Bien d'Interés Cultural. El palaciu foi residencia de la familia de Peñaflor hasta 1958, cuando finó la marquesa viuda ensin descendencia. Dende entós los bienes fueron alministraos pola Fundación de los Excelentísimos Señores Marqueses de Peñaflor y de Cortes de Graena. Ye'l balcón más llargu d'España, conocíu popularmente como "Los Balcones Llargos" o "el Balcón del coño" (según la tercer edá del pueblu, la xente al llegar a Écija dicía: "¡Coño, qué balcón más grande!".
Anguaño atópase en procesu de restauración.
Palacio de Benamejí, anguaño Museo Municipal de Écija
Ye un palaciu barrocu, declaráu Bien d'Interés Cultural y Monumentu Nacional.
L'edificiu empezó a construyise a principios del sieglu XVIII. Trátase, al igual que'l Palaciu de Peñaflor, d'un modelu d'arquiteutura civil nel barrocu español y una de les xoyes del gran sieglu ecijano.
L'edificiu foi orixinalmente propiedá de los marqueses de Benamejí y darréu de los condes de Valverde. Más tarde allugó remontar Militar y dende 1997 ye sede del Muséu Históricu Municipal.
La enorme fachada ye de lladriyu con zócalo de piedra y una filera de balcones na primer planta. Dos grandes torres nos estremos determinen la nota de verticalidá nel aplomáu conxuntu, que la so sobriedá y monotonía ruempe la gran portada.
Al trespasar la puerta, un inmensu arcu da pasu al apeaderu, onde s'atopa al fondu la escalera principal, formada por trés arcos sobre columnes dóriques y cubierta por cúpula de media naranxa, y a la derecha les caballerizas, qu'alluga una esposición colos restos arqueolóxicos topaos na Plaza d'España, “El Salón”.
Per debaxo de la escalera aportar al patiu principal que consta de dos plantes con arcos de mediu puntu sofitaos sobre columnes y fonte de piedra nel centru. Alredor del patiu asítiense les sales del Muséu Históricu Municipal, construyíu esencialmente a partir d'esplicaciones sobre'l significáu social de los oxetos arqueolóxicos.
Les pieces del muséu son materiales recuperaos n'escavaciones urbanes, pieces esistentes na coleición arqueolóxica municipal, la donación o depósitu temporal de pieces. Ente elles destaquen mosaicos de grandes dimensiones y de gran calidá y l'escultura romana de lay de Amazona Mancada, ye la única del mundu caltenida práuticamente completa que presenta restos de policromía.
Palaciu de Valdehermoso
Fachada del Palaciu de Valdehermoso
Tien una importante portada plateresca, rellacionada col Renacimientu cordobés del sieglu XVI, asitiada nel ángulu de la espaciosa barrera, que'l so puntos iniciales formar robustos miradores que contienen nes sos bases fustes romanos de granitu.
Atopamos nel "puntu urbanísticu" más privilexáu del cascu históricu, acolúmbrense'l palaciu de Peñaflor y nos estremos de la encruciada les torres más belles del barrocu ecijano, la de San Gil y la de San Juan, modelos insuperables a tener en cuenta ente les torres españoles del sieglu XVIII.
Palaciu de Santaella
La portada ta llabrada en piedra, con pilastres - cariátides que-y dan gran personalidá. La escalera cubrir con una monumental cúpula sobre tambor que les sos yeserías tán policromadas, complementar con ornamentación floral y paisaxes, obra bien rellacionada cola fachada del Palaciu de Peñaflor, probablemente realizada pol mesmu taller. Ye bien interesante la carpintería d'esti palaciu, con magnífiques puertes tallaes.
Casa-Palaciu de Palma
Esti palaciu asitia sobre un antiguu conventu de la Orde Dominica.
La entrada del palaciu da pasu al apeaderu, onde s'estrema a la izquierda les caballerizas y a la derecha el patiu central de dos plantes y con arcos de mediu puntu y columnes de mármol. Dende esti patiu aportar al patiu de les naranxales, con una fonte de piedra y l'antiguu pozu de conventual, que según una antigua lleenda coneuta con un pasadizo que llega hasta'l ríu Genil.
Na planta alta pueden visitase les habitaciones col so moblame antiguu. La sala del escritoriu, la sala de la música, delles galeríes con antigüedaes, salón comedor con pavimentu del sieglu XVI, y otru salón decoráu con artesonado con lacería d'estrelles.
Nacida en 1844 pa centralizar el comerciu de los abastos d'Écija, la so construcción tuvo llugar en plenu corazón de la ciudá, sobre la cortil qu'ocupara l'antiguu conventu de la Compañía de Xesús. Promovida pola Sociedá de Fomentu, sociedá de calter civil constituyida al efeuto, vieno desaniciar les molesties y trestornos que causaba al vecinderu de la ciudá la celebración del tradicional mercáu diariu na Plaza Mayor.
El Teatru Sanjuan ye anguaño'l Teatru Municipal de la ciudá, construyíu sobre un corrolada de comedies del sieglu XVIII y reconstruyíu dempués d'una quema en 1937, reconstruyíu en 1939 n'estilu Art Decó.
Otros monumentos civiles
Casa-Palaciu de los Garcilaso
Carniceríes Reales
Casa del Gremiu de la seda
Casa del Gremiu de la Llana
Arca Real de l'Agua Mirador de Peñaflor y Benamejí
Plaza de Toros, allugada sobre l'antiguu anfiteatru romanu.
Otros llugares emblemáticos
Cai Cintería
Arcu de Santa María
Plaza d'España
Conceyu
Calle El Conde
Museos
Muséu Históricu Municipal, Palaciu de Benamejí.
El Muséu Históricu Municipal d'Écija ufierta'l Palaciu de Benamejí como centru pa la organización de congresos, convenciones, cursinos, presentaciones comerciales y otros actos. Les instalaciones de les que dispón el Muséu dexen contratar l'usu integral del Palaciu, por casu, celebración de conferencies, sesiones audiovisuales y el complementu de receiciones con serviciu de copes y canapés o comíes. La monumental redolada del Palaciu de Benamejí ye un marcu pa cualquier actividá abierta al públicu.[53]
Muséu Parroquial de Santa María, patiu de la Ilesia de Santa María.
El Muséu Parroquial d'Écija atopar nel patiu de la ilesia mentada, onde amuesa una coleición de restos arqueolóxicos prehistóricos, romanos y árabes. Una de les pieces más pervalibles ye la cabeza en mármol de Xermánicu, de dómina romana.[54]
Muséu d'Arte Sacro, Parroquia Mayor de Santa Cruz.
El muséu alluga una gran coleición d'orfebrería del sieglu XVIII. Portapaces, paños, palios, atriles, sacres, pintures, escultures, muebles, cornucopias, acetre, campanielles, cruces, copones, custodies, fontes, altares y copes. Destaca un Atril d'Arte Nambon, “Shokendai” fechu en Xapón nel periodu Momoyama nel añu 1573, según una Custodia d'Asientu de Francisco de Alfaro Hernández, Sevilla, 1586 en plata dorao.[55]
Muséu casa-palaciu de les Palmes, calle Espíritu Santu.
El Muséu Casa-Palaciu de les Palma ocupa un palaciu del sieglu XVI-XVII. Cuenta con una planta cimera con grandes salones con techu de artesonados mudéxares, galeríes y gran cantidá de moblame antiguu: sala del escritoriu, sala de la música, delles galeríes con antigüedaes, salón comedor con pavimentu del sieglu XVI y otru salón decoráu con artesonado con lacería d'estrelles.[56]
Casa-Museo Hermandad de San Gil, calle San Marcos, 3 (Plaza de San Gil).
Casar Museo - Hermandad de San Gil surde tres la construcción de la Hermandá Sacramental y Real Archicofradía de Nazarenos de la Coronación d'Escayos d'El nuesu Señor Jesuscristo, San Marcos, San Roque, Santísimu Cristu de la Salú, La nuesa Madre y Señora de los Dolores, Sagráu Corazón de Jesús y San Juan de Dios. Nesti espaciu conviven les actividaes propies de la Hermandá con una esposición permanente de los Pasos de los titulares de la Hermandá, según toles sos enseres.[57]
Muséu de les caballerizas, asitiáu nes dependencies militares de recría y adomadura caballar (l'adomadura).
Dispón d'un Muséu de Carruaxes, que na so mayoría, engabitar pa exhibición, adomadura y seleición de caballos. Esti Muséu, cuenta con coleiciones de Coches de Caballos d'España, amás d'un conxuntu de guarniciones y distintos tipos de fierros, añadiendo un guardarropa colos distintos paxellos tradicionales pa Cocheros y Llacayos.[58]
Cultura
Música nos palacios, mientres les fines de selmana de xunetu.
La nueche flamenca, Setiembre.
Écija ciudá Barroca, payares o avientu.
Feries Romanes, Medievales y Barroques, a lo llargo del añu.
Teatros y musicales, a lo llargo del añu nel Teatru Municipal.
Charles y conferencies, a lo llargo del añu, nos distintos salones actos de palacios y edificios públicos.
La Selmana Santa, ye declarada d'Interés Turísticu Nacional dende 1998. Ye la mayor de tola provincia de Sevilla, tres la capital. Procesionan 14 hermandaes en tola so Selmana Santa, siendo una de les llocalidaes andaluces con mayor númberu de cofradería por habitantes (3,25 por cada 10000 habitantes). Ye tamién una de les más antigües d'España.
La gastronomía ecijana ta basada totalmente n'ingredientes naturales. Hai una gran variedá de recetes importaes a lo llargo de tola so historia asina tamién como la gran diversidá ya interacción de les distintes cultures esistentes en Écija.
Platos esquisitos como la sopa de gatu, que se sirve en caliente y ta compuesta de tomates, pimientos, ayos, migues de pan y agua. Como guarnición pueden añadíse-y amasueles, espárragos o cualesquier otru tipu de verdura. Atopamos platos que pueden tastiase a lo llargo de tol añu, o platos que son de temporada en concretu como pue ser el salmorejo, típicu platu que se sirve en fríu pa pasar los calorosos branos ecijanos. Ye una sopa fría realizada a base de tomate, pan, ayu, aceite, hasta llograr una sopa trupa acompañándola de güevos duros, atún, xamón en trocitos y pataques frites. Otra receta típica d'esta temporada del añu en Écija ye'l gazpachu, que la so base de preparación ye básicamente igual a la del salmorejo, pero cuando se llogre la sopa trupa, hai qu'añader agua frío hasta consiguir una bébora uniforme y tien que sirvise bien fríu con xelu a manera de bébora refrescante. Tamién atopamos colos flamenquines, que ye un rollu de carne empanao rellena de güevu duru y xamón serranu, anque tamién puede rellenase de quesu y/o pimientos (tanto vedes como coloraos).
A lo que se refier a repostería y duces ye bien conocida pol so gran variedá, pal so degustación mientres les meriendes o sobremanera nel almuerzu, como por casu les conocidísimas Yemes El Ecijano, realizaes artesanalmente a base de yema de güevu y oblees, tamién les tortas d'aceite, a base de mantega de gochu y anjolí. Tamién típiques son les tortas de mantega que se sirven tostaes y pueden comese soles o rellenes de mermelada o mantega, los bizcuechos marroquinos o de les monxes, esquistos bizcuechos con una receta secreta que solo les monxes conocen, los bollos del Conde, les mediasnohes, les tortas de nietu, los martinitos, bizcochitos relleno crema y recubiertos de chocolate fabricaos nuna empresa ecijan. O los molletes, los auténticos, non los d'Antequera que son copia de los mesmos y nun lleguen al nivel de los ecijanos.
El mollete que ye un tipu de pan que se sirve turráu pa untar con mantega, aceite y ayu o mantega colorá o mantega blanco de llombu, o con aceite, tomate y xamón serranu que faen que'l mollete ecijano convertir nuna autentica delicatessen. Son bien fáciles d'atopar en cualquier confitería o en cualquier cafetería y son bien típicos de les fábriques de repostería en Écija. Esclariar tamién qu'hai recetes típiques en feches señalaes como son los pestiños, les torrijas o les sopaipillas.
Tamién ye sede del Écija Basket Club, que xuega los sos partíos como llocal nel pabellón de la Alcarrachela.
El Club Natación Écija, fundáu en 2006, ye unu de los clubes más representativos a nivel provincial.
Écija cunta con dos grandes nucleos deportivos:
- Polideportivu Municipal del Valle, que cunta con un pabellón cubiertu, zones verdes, pista d'atletismu, pistes de fútbol, tenis, padel, petanca, zona de patinaxe, pista de coches teledirigidos, etc. Como centru municipal, dispón de distintos servicios pal ciudadanu como una zona de vestuarios y receición.[59]
- Polideportivu de la Alcarrachela, que cunta con un pabellón cubiertu, ximnasiu, piscina al campu, piscina cubierta y pistes de padel.
La ciudá cunta con un carril bici que percuerre'l perímetru esti de la ciudá dende'l polideportivu de la Alcarrachela hasta'l polideportivu del Valle.
Antonio Colmenero de Ledesma, ciruxanu, autor del Interesáu tratáu de la naturaleza y calidá del chocolate (1631), primer tratáu español conocíu sobre la materia.
↑ Diputación de Sevilla (ed.): «Entidá de población d'Écija». Archiváu dende l'orixinal, el 14 d'avientu de 2009. Consultáu'l 28 d'ochobre de 2009.
↑ 5,05,1 Conseyu Xeneral de Procuradores d'España (ed.): «El Partíu Xudicial d'Écija». Archiváu dende l'orixinal, el 2010-04-01. Consultáu'l 27 d'ochobre de 2009.
↑ Xunta d'Andalucía. BOJA 67 (7/4/2009) (ed.): «Descripción de la Bandera». Consultáu'l 28 d'ochobre de 2009.
↑ Xunta d'Andalucía. BOJA 67 (7/4/2009) (ed.): «Descripción del Escudo». Consultáu'l 28 d'ochobre de 2009.
.svg)
.svg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
