A cheada ye un fenomeno linguistico consistent en que o fonema d'a /ʃ/ pasa a pronunciar-se /ʧ/, fonemas que en aragonés se representan con as letras x y por o digrafo ch respectivament. En aragonés se produce por presión d'o castellano por o menos dende o sieglo XVII, sieglo en o que o fonema /ʃ/ d'o castellano pasó a la j velar actual castellana. A cheada no siempre ye total. Bi ha puestos en os que os demostrativos ixe, ixa, ixo y atras palabras conservan a x y as atras sufren cheada.
A cheada ye tipicament de l'aragonés meridional, producindo-se en o semontano y zonas d'o Prepirineu, plegando parcialment ta o Campo de Chaca y de bella val occidental d'o Pireneu Axial. En o Viello Sobrarbe Chabier Tomás Arias la documenta en as cheneracions chóvens, (bucho, frachenco, cocho, tacho, frachín, tichidor)[1].
Casos mes dificils de detectar son os de palabras que derivan d'etimos con S- inicial como xeringa (d'o griego SYRINX), que presenta a variant cheringa en o Semontano y en l'aragonés d'a Ribera de Fiscal. A comparanza con l'aragonés medieval xeringa, forma que se mantién en cheso, mos permite identificar a variant meridional como un caso de cheada.
En puestos d'o Baixo Aragón u Cuencas Meneras podemos trobar casos de cheada sobretot en toponimia, menos en o lexico, y que mos informan d'o proceso de perduga de l'aragonés y que l'aragonés se i perdió en un periodo posterior a lo sieglo XVII, muito mes recientment d'o que en os manuals de filolochía hispanica quieren fer creyer. Encara os habitants de Muniesa, Zaila y la Puebla d'Íxar tienen de embotata Bachanos, por estar auguas enta "baixo" d'un río. En cualques lugars d'a compleganza d'o río Martín se conserva l'uso d'a palabra cheringa, variant con cheada d'a palabra xeringa.[2]
Os casos de cheada no ofreixen polemica en a grafía de l'aragonés, tanto l'anterior grafía de Uesca como a grafía actual proposan que o fonema postalveolar africato xordo s'escriba con x en os casos de cheada.
Referencias
Se veiga tamién
