PROFILPELAJAR.COM

Port Moresby
Kaart	Wapen



	Vlag


Land	Papoea-Nieu-Guinee
Distrik	Nasionale Hoofstaddistrik
Koördinate	09°25′S 147°17′O / 9.417°S 147.283°O / -9.417; 147.283
Stigting	1873
Oppervlakte:
- Totaal	240 vk km
Hoogte bo seevlak	35 m
Bevolking:
- Totaal (2011)	364 145
- Bevolkingsdigtheid	1 500/vk km
Tydsone	UTC +10 (AEST)
Burgemeester	Powes Parkop
Amptelike webwerf	ncdc.gov.pg

Port Moresby (Engels: [ˈmɔːrzbi]; Tok Pisin: Pot Mosbi), ook bekend as Pom City of kort Moresby, is die hoofstad en grootste stad van die eilandstaat Papoea-Nieu-Guinee. Die stad is aan die suidkus van die eiland Nieu-Guinee langs die Koraalsee geleë. Die stad het 'n bevolking van 364 125 in 2011 gehad en beslaan 'n oppervlakte van 240 km². Port Moresby is een van die grootste stede in Oseanië met 'n bevolking van meer as 300 000 en die grootste stad in die suidelike Stille Oseaangebied buite Australië en Nieu-Seeland.

Port Moresby soos gesien vanaf die Internasionale Ruimtestasie

Teen 2020 het Port Moresby 'n bevolking van sowat 383 000 gehad.^[1] Die plek waar die stad gestig is, is oor eeue heen deur Motu-Koitabu bevolk. Die eerste Brit wat die gebied bereik het, was in 1873 die kaptein van die Britse Vloot John Moresby. Die stad is in dieselfde jaar as 'n handelspos gestig en na sy vader, Admiraal van die vloot Sir Fairfax Moresby, genoem. Die stad is geleë in 'n beskutte baai en het dus 'n voorkeur-ankerplek vir skepe geword. Tydens die Tweede Wêreldoorlog is dit deur die Japannese Keiserryk verower en het as 'n militêre basis gedien om Australië van Suidoos-Asië en die Amerikas af te sny.

Alhoewel Port Moresby deur die sentrale provinsie omring word en as hoofstad van dié provinsie dien, is dit nie deel van die provinsie nie en vorm die Nasionale Hoofstaddistrik (Engels: National Capital District, NCD). Die tradisionele grondeienaars, die Motu- en Koitabu-mense, word deur die Motu Koita-vergadering verteenwoordig.

Port Moresby het in 2018 die APEC-spitsberaad gehuisves. Daar was egter kommer oor veiligheid as gevolg van die hoofstad se bekende geweldsmisdaad.^[2] Ter geleentheid van hierdie spitsberaad het die kruisvaartskepe Pacific Jewel en Pacific Explorer, maar ook die oorlogskip USS Green Bay die hawe besoek en vir die eerste keer het 'n Chinese staatshoof Papoea-Nieu-Guinee besoek.^[3]

Geskiedenis

Voor kolonisasie

Die Motuan-inwoners van die gebied, nou bekend as Port Moresby, het hul potte verruil vir sago-, ander kos- en kano-stompe, wat van Hanuabada en ander dorpies op die stelte bo die waters van die baai gebou het. Hul taal, Motu, was die basis van Hiri Motu, 'n amptelike taal van Papoea-Nieu-Guinee. Dit het sedert die 1860's geleidelik agteruitgegaan toe Tok Pisin (Kreools - tot dan aan die noordekant van die voormalige grens tussen Papoea, Brits-Nieu-Guinee tot 1905 en tot 1914 Duits-Nieu-Guinee was) begin gewild geword het.

Die Hiri-ekspedisies wat deel was van die Motu-mense se kultuur het op groot skaal plaasgevind. Tot 20 kano's of lakatoi met ongeveer 600 man beman, het op elke reis ongeveer 20 000 kleipotte vervoer. Vir die Motuans was die Hiri 'n ekonomiese onderneming en het dit hul stamidentiteit bevestig deur hierdie lang en gevaarlike reise.

Kolonisering

Daar was reeds 'n belangrike handelsentrum op die terrein van Port Moresby toe die Engelse kaptein John Moresby van HMS Basilisk dit die eerste keer besoek het. Hy vaar deur die Koraalsee aan die oostelike punt van Nieu-Guinee, sien drie voorheen onbekende eilande en gaan daar aan land. Om 10 uur op 20 Februarie 1873 verklaar hy die gebied as beset deur Brittanje en noem dit na sy vader, admiraal Sir Fairfax Moresby. Hy noem die binneste hawe 'Fairfax Harbour' en die ander Port Moresby.

In 1883 het Queensland probeer om die suidoostelike hoek van die eiland Nieu-Guinee (later bekend as Papoea) te annekseer, uit vrees dat Duitsland die hele oostelike helfte van die eiland sou oorneem. Britse owerhede het geweier om die anneksasie goed te keur na die Duitse anneksasie van Nieu-Guinee in 1884, maar vier jaar later het dit 'n protektoraat oor Papoea tot stand gebring as die Britse Nieu-Guinee.

In 1905 het die Australiese regering wat op daardie stadium 'n federasie gevorm het, die Papoea-wet aangeneem wat in 1906 in werking getree het. Papoea, met Port Moreseby as hoofstad, onder direkte Australiese beheer geplaas. Van toe tot 1941 het Port Moresby stadig gegroei. Die hoogste groei was op die skiereiland, waar die hawefasiliteite en ander dienste geleidelik verbeter is. Die eerste slaghuis en kruidenierswarewinkel het in 1909 geopen^[4] elektrisiteit is in 1925 ingestel,^[5] en pypwater toevoer is in 1941 voorsien.^[6]

Tweede Wêreldoorlog

Tydens die Tweede Wêreldoorlog het sommige Papoeaanse mans by die Papua Infantry Battalion aangesluit en ander as draers oor paadjies en rowwe terreine (portiers) ter ondersteuning van die Geallieerde en Japannese leërs tydens lang oerwoudmarse.^[7] Die historikus William Manchester skets in sy biografie van generaal Douglas MacArthur, dat die taak van portiere nie hoog op die plaaslike inwoners se lys van aanvaarbare vrywillige aktiwiteite was nie en dat hulle vinnig sou kon verdwyn sonder veel aansporing.^[8] Baie inwoners van Port Moresby in Papoea het óf na hul gesinsdorpe teruggekeer óf is na kampe ontruim toe die bedreiging van die Japannese inval op dreef kom. Teen September 1942 was die stad 'n belangrike basiskompleks van geallieerdes, en duisende troepe was in die gebied of meer gereeld gestasioneer, daardeur opgevoer, want dit was die laaste geallieerde bastion op die eiland^[9]^[10] en omgekeerd, 'n belangrike logistieke en afspringpunt toe die Geallieerdes self offensiewe oorlogvoering begin voer het, wat die Japannese aanmars teruggedruk het. Generaal MacArthur het sy hoofkwartier in Port Moresby van November 1942 tot Oktober 1944 gevestig.

In 1945 is die gebied Papoea en Nieu-Guinee gevorm toe Papoea en die voormalige Duitse Nieu-Guinee, wat sedert 1918 deur Australië bestuur is, onder 'n enkele Australiese regering saamgevoeg is, hoewel verskeie wette in twee gebiede gebly het soos dit was, wat dit bemoeilik het met provinsies wat aan twee kante van die andersins geskiedkundige grens bevind. Port Moresby het die hoofstad van die nuwe gekombineerde gebied geword en 'n fokuspunt vir die uitbreiding van openbare dienste. Port Moresby het in 1972 stadstatus gekry, met Oala Oala-Rarua wat die eerste burgemeester geword het.^[11]

Onafhanklikheid

In September 1975 het Papoea-Nieu-Guinee 'n onafhanklike land geword met Port Moresby as hoofstad. Prins Charles, prins van Wallis, het die koningin in Papoea-Nieu-Guinee tydens die vieringe verteenwoordig.^[12] Nuwe regerings-, intellektuele en kulturele geboue is in die voorstad Waigani gebou om die geboue van die middestad van Port Moresby aan te vul en te vervang. Dit het die regeringsdepartemente ingesluit, insluitend 'n nasionale parlementsgebou, wat in 1984 deur prins Charles geopen is en tradisionele ontwerp met moderne gebou tegnologie gemeng.^[12]

Verskeie van die regeringsgeboue is verlate weens langdurige verwaarlosing. Die belangrikste hiervan is Marea Haus (bekend by die meeste inwoners as die "Pynappelgebou") en die Sentrale Regeringskantore. Geboue in die omgewing, soos Morauta Haus en Vulupindi Haus, begin merkbare tekens van verval toon as gevolg van 'n gebrek aan instandhouding. Wydverspreide herstel eerder as die sloping van kantoorgeboue wat lank nie meer gebruik is nie, is sedert die eerste eerste dekade van die 21ste eeu meer algemeen. Die wetgewende gebou voor onafhanklikheid en die eerste parlementsgebou is reeds gesloop, maar die ou hof in die stad Port Moresby is nog steeds, met sy etiket voor onafhanklikheid met sy vorige titel.

Die bevolking van die Port Moresby-gebied het vinnig uitgebrei na onafhanklikheid. In 1980 het die sensusopgawe 'n bevolking van 120 000 geregistreer; teen 1990 het dit toegeneem tot 195 000.^[13]

Susterstede

Verwysings

↑ (en) "Papua New Guinea". Central Intelligence Agency. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Mei 2016. Besoek op 15 Oktober 2020.
↑ (en) Tlozek, Eric (30 Junie 2018). "Security in PNG's Port Moresby under spotlight as APEC summit approaches". ABC. Port Moresby. Besoek op 15 Oktober 2020.
↑ (de) Till Fähnders: 40 Maseratis, Baströcke und bittere Armut, in: FAZ Nr. 268, 17 November 2018, bl. 5.
↑ "March of Civilisation". The Argus. The Argus Office, Melbourne Victoria. 7 September 1909. p. 5. Besoek op 29 November 2009.
↑ "Progress in Papua". The Argus. The Argus Office, Melbourne Victoria. 5 September 1925. p. 12. Besoek op 29 November 2009.
↑ "Department of the Interior: Tenders". The Argus. The Argus Office, Melbourne Victoria. 25 Januarie 1941. p. 18. Besoek op 29 November 2009.
↑ "Australian War Memorial - AJRP Essays". Ajrp.awm.gov.au. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Julie 2011. Besoek op 25 April 2010.
↑ American Caesar, William Manchester, 1978, Little Brown Company, 793 pages, ISBN 0-316-54498-1, pp.306: "On and about Jul-Sep 1942 and MacArthur's troops stop the Japanese in the difficult jungles of New Guinea and General Kenney gifts Port Moresby to the SAC by moving the bomber line 1 800 miles [2 900 km] to five new air bases."
↑ Amazon.com listing for the "Four Corners: A Journey into the Heart of Papua New Guinea". ISBN 0792274172.
↑ Salak, Kira. "Nonfiction book about Papua New Guinea,"Four Corners"". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 November 2008. Besoek op 1 November 2008.
↑ Our first city Papua New Guinea Post-Courier, 14 April 1972
↑ ^12,0 ^12,1 "Prince of Wales and Duchess of Cornwall to make Australian visit", The Telegraph, 19 September 2012, https://www.telegraph.co.uk/news/uknews/prince-charles/9552611/Prince-of-Wales-and-Duchess-of-Cornwall-to-make-Australian-visit.html, besoek op 21 September 2012
↑ "pcabii.org" (PDF). Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 3 Augustus 2017. Besoek op 2 Augustus 2017.
↑ (en) "Sister Cities". jinan.gov.cn. Jinan. Besoek op 15 Oktober 2020.^{[dooie skakel]}
↑ (en) "Sister Cities". suvacity.org. Suva. Besoek op 15 Oktober 2020.
↑ (en) "Direct Service To Benefit PNG And Queensland". postcourier.com.pg. Post Courier. 3 April 2017. Besoek op 15 Oktober 2020.