Ümame Bint Hamza (Arapça: أمامة بنت حمزة) İslam peygamberi Muhammed'in arkadaşı ve ilk kuzeniydi.
Biyografi
Kendisi, Muhammed'in amcası Hamza bin Abdülmuttalib'in ve Khath'am kabilesinden olan Salma bint Umays'in kızıydı.[1][2] Ebeveynlerinin her ikisi de 615'in sonlarında veya 616'nın başlarında İslam'a geçti.[1][2][3]
Aile 622 yılında Medine'ye hicrete katıldı.[2][3] Hamza Uhud Muharebesi'nde öldürülene kadar yaklaşık üç yıl orada yaşadılar.[2][3] Selma daha sonra Ümame'yi Mekke'ye geri götürdü ve orada dört yıl yaşadılar.[1]
629'da Muhammed Küçük Hac için Mekke'ye geldi. Ayrılmak üzereyken, Umama onu çağıran develerinin peşinden koştu. Ali onu Fatıma'nın devesine bindirdi ve Muhammed'e kuzenlerini müşriklerin arasında bırakmamaları gerektiğini söyledi. Muhammed, Umama'yı Medine'ye götürmeyi kabul etti.[4][5]
Umama'nın akrabaları, onun için kimin doğru veli olduğu konusunda tartıştılar.[1] Zeyd ibn Harise iddiasını Hamza'nın "İslam'daki kardeşi" olmasına dayandırdı. Cafer ibn Ebî Talib, Umama'yı annesinin kız kardeşiyle evli olduğu gerekçesiyle talep etti. Ali, Umama'yı Medine'ye getirme fikrinin kendisine ait olması nedeniyle önceliği aldığını söyledi. Muhammed, "bir kız teyzesinin kocasıyla evlenemez" diyerek anlaşmazlığı Cafer lehine çözdü.[4][5]
Daha sonra Ali, Muhammed'in Umama ile evlenmesini önerdi, çünkü "o Kureyş'in en güzel kızıydı." Muhammed bunun imkansız olduğunu söyledi; Hamza onun süt kardeşi olduğundan, Umama onun yeğeni olarak sayılıyordu.[1][4][6] Bunun yerine, Muhammed onu üvey oğlu Salama ibn Ebu Salama ile evlendirdi.[5]
Muhammed, Umama'ya, "Salama'yı ödüllendirdim mi?" veya "Salama'yı ödüllendirdin mi?" şeklinde çeşitli şekillerde tercüme edilen gizemli bir soru sorardı.[1][6] Ancak, evliliğin "o" yaşadığı sürece gerçekleşmediği söylenir. "O"nun Muhammed'i mi yoksa Salama'nın kendisini mi ifade ettiği açık değildir.[7] Başka bir geleneğe göre, Umama ayrıca Salama'nın kardeşi Ömer ile evlenmiştir[4] , bu da (eğer bu isimle ilgili bir hata değilse) Salama'nın sonunda onu boşadığını düşündürmektedir.
Kaynakça