1885 yılında İrevan şehrinde Muhammedkulu bey Makinskinin ailesinde dünyaya gelmiştir. 1904 yılında Sankt-Peterburg Devlet ÜniversitesininHukuk fakültesinde eğitim görmeye başlamış, 1911 yılında eğitimini tamamlamıştır.[2][3]
1918 yılının Haziran ayında Ermenistan Parlamentosunda temsil edilen 6 müslüman milletvekilden biri olmuştur.
1918-1920 yıllarında İrevan şehrinde faaliyet gösteren ve Azerbaycan Türkleri'ne ait olan İrevan Müslüman Milli Şurası, İrevan Müslüman Hayır Cemiyeti ve İrevan Guberniyası Hemşehrileri teşkilatlarının işlerinde aktif rol almıştır. Onun başkanlığı altında olan teşkilatın 1919 yılının 17 Ocak tarihli toplantısında Azerbaycan Cumhuriyeti'ne başvuru kabul edilmiştir. Başvuruda, Türk birliklerinin [[[Osmanlı ordusu]]] İrevan vilayetinden çekilmesinin ardından Ermeni silahlı kuvvetlerinin Surmali ve Eçmiadzin ilçelerinin tamamını Müslümanların yaşadığı bölümlerini ele geçirdiği, ayrıca Şarur'u ve Nahçivanı ele geçirmek için bir saldırı başlattığı belirtiliyordu. Bundan başka, başvuruda İrevan vilayetinde "yıkıma ve ölüme mahkûm edilen Müslümanların kurtarılması için" Azerbaycan ve Ermenistan temsilcilerinin Tiflis'te müttefik komutanlığının katılımıyla özel bir konferans düzenlenmesi teklif edildi.[5][6][7]
Azerbaycan Cumhuriyeti'nin 1 A]ustos 1919 tarihli kararıyla Zülfikar Bey Makinski Himayedarlık Bakanlığı'nın Ermenistan Demokratik Cumhuriyeti'ndeki temsilcisi oldu. Onun 11 Kasım 1919 tarihli göndermiş olduğu raporda şunlar yazılıydı:[8][9][10]
Şubat 1918'den bu yana devam eden katliamlar sonucunda 0,5 milyon kişi (Nahçıvan, Şarur, Sürmeli ilçelerinden) dilenci durumuna düşmüştür...Kati olarak ölenlerinin sayının 100-120 bin olduğunu söyleye biliriz. 50 bin kişi Azerbaycan'a kaçmıştır. İrevan, Zangibasar ilçesi, Sürmeli ilçesinin 2 mahallesi ve Eçmiadzin'de yaklaşık aynı sayıda yaşıyor. Yerde kalan mülteciler ise Nahçivan kazasına, Şarur ilçesine, Sürmeli kazaının III. bölgesine ve Kars vilayetinin Kağızman bölgesine sığınmıştır. Bazıları Maku Hanlığı'na ve Türkiye'ye taşınmıştır. Şuanki durumda 50 bin kişiye yiyecek yardımı (un, tahıl ve ekmek şeklinde) gerekmektedir. İrevan şehrinde açlık keçiren kişi sayısı [Azerbaycan Türkü] 8 bindir.[11]
16 Mart 1920 yılında onun yerine kardeşi Teymur Bey Makinski atanmıştır.[12]