Yolande Martine Gabrielle de Polastron, Polignac Düşesi (8 Eylül 1749 – 9 Aralık 1793) Marie Antoinette'in favorisi idi, ilk kez gençken tanıştığı kişiydi.[1][2] Marie Antoinette'in Fransa Kraliçesi olmasından sonraki yıl, 1775 yılında Versailles Sarayı'nda sunuldu. Devrim öncesi toplumun en büyük güzelliklerinden biri olarak görülüyordu, ancak savurganlığı ve ayrıcalığı ona birçok düşman kazandırdı.[3]
Hayatı
Yolande Martine Gabrielle de Polastron, Kral XV. Louis döneminde 8 Eylül 1749 tarihinde Paris'te doğdu. Ailesi, Fransa'nın İsviçre büyükelçisi olarak görev yapan Polastron Kontu, seigneur de Noueilles, Venerque ve Grépiac (1722-1794) Jean François Gabriel and Jeanne Charlotte Hérault de Vaucresson'du. (1726-1753). Çoğunun birden fazla Hristiyan ismi taşıdığı aristokratlarda adet olduğu üzere, genellikle son isimleriyle (Gabrielle) tanınırdı. O, antik aristokrat kökene sahip bir ailede doğdu, ancak Gabrielle doğduğunda, aile, yüce atalarına rağmen birçok kişi tarafından engellenmişti. Borçları vardı ve yaşam tarzı lüks olmaktan uzaktı.[4]
Gabrielle henüz bebekken, ailesi aileyi güney Fransa'nın Languedoc eyaletindeki Noueilles Château'suna taşıdı. Gabrielle 3 yaşındayken annesi öldü ve onun refahı, onun bir manastır eğitimi almasını ayarlayan teyzesine emanet edildi.[5]
Gabrielle, 16 yaşındayken, birkaç ay önce 7 Temmuz 1767'de evlendiği Jules François Armand, Comte de Polignac, Marquis de Mancini (1746–1817) ile nişanlandı. 18. doğum günü.[6] Polignac'ın ailesinin Gabrielle'in ailesine benzer "iyi yetiştirilmiş" bir soyu vardı ve aynı derecede rahatsız edici mali sıkıntılar içindeydi. Evlendiği sırada Polignac Régiment de Royal Dragonsda ("1er régiment de dragons") yıllık 4.000 livres maaşıyla görev yapıyordu. Evlendikten sonraki birkaç yıl içinde Jules ve Gabrielle'in iki çocuğu oldu: Aglaé kızı ve oğlu. Birkaç yıl sonra, 1829'da X. Charles yönetiminde Fransa'nın başbakanı olan Jules, prens de Polignac da dahil olmak üzere iki oğul daha onu takip etti.[7]
Görünüm
Hayatta kalan portrelerin çoğu onun güzel olduğunu gösteriyor. Bir tarihçi, Gabrielle'in Louise Élisabeth Vigée Le Brun tarafından yapılan portrelerinde (Bkz. Hasır Şapkalı Otoportre) genellikle "hasat edilmiş ve lezzetli bir meyveye benzediğini" söyledi. Koyu esmer saçları, çok soluk beyaz teni ve belki de en alışılmadık şekilde lila veya menekşe rengi gözleri vardı.[8][9]
Onun çağdaş anlatımlarını derleyen bir modern tarihçi, onun fiziksel görünümünü şu şekilde özetlemiştir:
Görünüşündeki kendine özgü tazelik, "mutlak bir doğallık" izlenimi [verdi] ... koyu renkli saçları, iri gözleriyle, düzgün burnu ve güzel inci gibi dişleri, [o] genel olarak Raphael tarafından Madonna'ya benzetiliyordu.[10]
Görünüm
Hayatta kalan portrelerin çoğu onun güzel olduğunu gösteriyor. Bir tarihçi, Gabrielle'in Louise Élisabeth Vigée Le Brun tarafından yapılan portrelerinde (Bkz. Hasır Şapkalı Otoportre) genellikle "hasat edilmiş ve lezzetli bir meyveye benzediğini" söyledi. Koyu esmer saçları, çok soluk beyaz teni ve belki de en alışılmadık şekilde lila veya menekşe rengi gözleri vardı.[11]
Onun çağdaş anlatımlarını derleyen bir modern tarihçi, onun fiziksel görünümünü şu şekilde özetlemiştir: {{blockquote|Görünüşündeki kendine özgü tazelik, "mutlak bir doğallık" izlenimi [verdi] ... koyu renkli saçları, iri gözleriyle, düzgün burnu ve güzel inci gibi dişleri, [o] genel olarak Raphael tarafından Madonna'ya benzetiliyordu.[12]
Fransa Çocuklarının Mürebbiyesi
1782'de, Fransa Çocukları Mürebbiyesi, Victoire de Rohan, guéméné prensesi ve Henri Louis de Rohan'ın karısı kocasının iflasının yol açtığı skandal nedeniyle görevinden istifa etmek. Kraliçe, prensesin yerine Gabrielle'i koydu. Bu atama mahkemede öfke yarattı ve Gabrielle'in sosyal statüsünün bu büyüklükte bir görev için yetersiz olduğu düşünüldü.[13]
Düşes de Polignac'ın Élisabeth Vigée-Lebrun tarafından hazırlanan daha resmi bir portresi
Yeni görevinin bir sonucu olarak Gabrielle'e sarayda kendisine 13 odalı bir daire verildi. Teknik olarak bu, görgü kurallarının kabul edilebilir sınırları dahilindeydi, ancak dairenin büyüklüğü, özellikle de Versailles gibi aşırı nüfuslu bir yerde benzeri görülmemişti. Kraliyet mürebbiyeleri daha önce dört veya beş odalı dairelere yerleştirilmişti. Gabrielle'e, Marie Antoinette'in en sevdiği pastoral sığınak olan, 1780'lerde Versailles parkındaki Petit Trianon arazisinde inşa edilen Hameau de la Reine'de kendi kır evi bile verildi.[14]
Çocuklar
Aglaé Louise Françoise Gabrielle de Polignac (7 Mayıs 1768, Paris; 30 Mart 1803'te Edinburgh'da öldü).[15] Ailesi tarafından Guichette lakaplı, evli Antoine duc de Gramont et Guiche 11 Temmuz 1780'de Versay'da
Armand Jules Marie Héracle de Polignac, Polignac Dükü (11 Ocak 1771, Paris; 1 Mart 1847'de Paris'te öldü),[15] Polignac'ın ikinci dükü
Jules, Prince de Polignac (10 Kasım 1780, Paris; 30 Mart 1847'de Saint-Germain-en-Laye'de öldü),[15] Polignac'ın üçüncü dükü. Önce Barbara Campbell (1788–1819) ile evlendi; ikincisi Mary Charlotte Parkyns (1792–1864); 1829'dan 1830'a kadar Gabrielle'in arkadaşı eski d'Artois kontu Charles X hükümetinde Fransa Başbakanıydı.
Camille Henri Melchior de Polignac, Comte de Polignac (27 Aralık 1781, Versailles; 2 Şubat 1855'te Fontainebleau'da öldü),[15] Marie Charlotte Calixte Alphonsine Le Vassor de la Touche (1791–1861) ile evlendi)
Devrim
Duchesse de Polignac'a karşı, İsviçre'ye kaçışından sonra 1789'da basılan broşür
14 Eylül 1788'de monarşi karşıtı protestolar yeniden başladı ve Ekim 1788'de protestocular havai fişek için para talep ettiler, arabadaki herkesin atından inip IV. Henry'i selamlamasını talep ettiler ve ayrıca yaktılar Yolande de Polastron'u temsil eden kuklalar, ardından birlikler konuşlandırıldı ve Place de la Grève'de büyük kan dökerek kalabalığı dağıttılar.[16]
Temmuz 1789'da Fransız Devrimi'nin patlak vermesine kadar geçen aylarda Kraliçe ve Polignac Düşesi yeniden yakınlaştı. Siyasi olarak, Gabrielle ve arkadaşları Versailles'daki ultra monarşist hareketi desteklediler ve Gabrielle, yaz ilerledikçe, genellikle arkadaşı Comte d'Artois ile ortaklık halinde, kralcı entrikalarda giderek daha önemli hale geldi. Kralın en küçük kardeşi.[17]
Bir diplomat ve politikacı olan marquis de Bombelles, Gabrielle'in, ortaya çıkan devrime karşı sert tepkileri teşvik etmek için aralıksız çalışmasını hatırladı. Gabrielle, Bombelles'in vaftiz babası ve eski diplomatı olan baron de Breteuil ve Kont d'Artois ile birlikte Marie Antoinette'i Kral'ın popüler maliye bakanı Jacques Necker'e karşı çalışmaya ikna etti. Ancak ayaklanmayı bastırmak için gerekli askeri desteğin olmaması nedeniyle Necker'in görevden alınması Paris'teki ciddi şiddeti körükledi ve Bastille kalesine saldırıyla sonuçlandı.[18]
14 Temmuz 1789'daki Bastille Baskını sonrasında Polignac ailesinin tüm üyeleri sürgüne gitti. Louis XVI'nın açık emri üzerine, Breteuil gibi Comte d'Artois ayrıldı; Gabrielle ailesiyle birlikte İsviçre'ye gitti ve burada Kraliçe ile mektuplar aracılığıyla iletişimini sürdürdü. Gabrielle ayrıldıktan sonra kraliyet çocuklarının bakımı Marquise de Tourzel'e emanet edildi.[19]
Sürgün
Fransa'dan ayrıldıktan sonra o ve ailesi, bir yerden diğerine seyahat ederek gezici bir hayat yaşadılar. İkamet ettiği yerin takip edilebileceği yazışmalar yoluyla Marie Antoinette ile iletişimini sürdürdü. Polignac ailesi İsviçre, Torino, Roma ve Venedik'i (Mart 1790'da oğlunun düğününe katıldı) gezdi ve 1791'de İtalya'dan Avusturya'nın Viyana şehrine gitti. Varennes'e Uçuş ve Temmuz 1791'de, Koblenz'deki Provence Kontu'nun göçmen mahkemesine katılan abartılı giyimli kadınlardan biri olarak biliniyor.[20] Ancak Koblenz'deki göçmen mahkemesi 1792'deki Valmy Muharebesi sonrasında feshedildi ve Rose Avusturya'ya döndü.[21]
Gabrielle, İsviçre'de yaşarken ölümcül bir hastalığa yakalandı, ancak birkaç yıldır sağlık durumunun kötü olduğu iddia ediliyor. Marie Antoinette'in idam edildiğini duyduktan kısa bir süre sonra Aralık 1793'te Avusturya'da öldü. Gabrielle'in ailesi, onun kalp kırıklığı ve acı nedeniyle öldüğünü açıkladı. Çoğu tarihçi onun kanser nedeniyle öldüğü sonucuna varmıştır ve ölümüne ilişkin çelişkili kralcı raporlar, alternatif bir neden olarak tüketimi öne sürmektedir.[22]
Ölüm Meleğinin hala güzel olan Polignac Düşesi'nin ruhunu almak için indiğini gösteren alegorik broşürlerde onun hastalığından özel olarak bahsedilmiyordu. Onun güzelliği ve erken ölümü, en azından ilk broşürlerde, eski rejimin çöküşünün metaforları haline geldi. Daha sonraki aile yazışmalarında düşesin güzelliği çok vurgulanan bir noktaydı.[23]
Gabrielle, 1829'da X. Charles'in annesiydi. Torunlarından ikisi Camille Armand Jules Marie ve Prens Edmond de Polignac idi. Onun büyük-büyük torunu Pierre de Polignac, III. Rainier Monako Prensi'nin babasıydı. Onun soyundan gelenler aynı zamanda Fransa'da ve "Guichette" kızı torununun bir asilzade olan Aleksandr Lvovich ile evlendiği Rusya'da da bulunabilir.[24][25]
Eski
Gabrielle de Polastron'un tarihteki damgasını tarih kitaplarında, romanlarda, filmlerde ve diğer medyalarda görmek mümkündür.
Popüler kültürde
Örneğin:
Riyoko Ikeda tarafından yaratılan shōujo manga/anime Versailles Gülü (1979)'deki ana karakterlerden biridir.
Tarihçiler arasında onu eleştirenler, Düşes de Polignac'ın, Fransız Devrimi öncesinde Versailles sarayındaki aristokrat asistanları simgelediğini ve yönetici sınıfın ayrıcalıklılığını, kayıtsızlığını ve bencil savurganlığını temsil ettiğini ileri sürdüler. Bununla birlikte, Pierre de Nolhac ve Marquis de Ségur gibi daha sempatik tarihçiler, sorunların çoğunun onun çevresinden kaynaklandığı ve kendisinin Versailles'da kendisinden önce gelen aristokratların veya gözdelerinin çoğundan kesinlikle daha kötü olmadığı konusunda hemfikirdir.[26][27]
Karakteriyle ilgili değerlendirmeler bir yana, 1789 yazının başlarında ultra-monarşist hareketin kilit isimlerinden biri olduğu ve arkadaşı Comte d'Artois'ın etkisi altında hareket ettiği genel olarak kabul ediliyor.[28][29]
Sinema ve televizyonda
Antoinette (ABD, 1938) - Ruth Hussey
Marie Antoinette - Reine de France (1956) - Marina Berti
^Polignac, Yolande-Martine-Gabrielle de Polastron (26 Ağu 1789). "Testament de Madame la duchesse de Polignac". [Paris] : De l'imprimerie de Laporte, rue des Poitevins, hôtel de Bouthillier, – Internet Archive vasıtasıyla.Arşivlenmesi gereken bağlantıya sahip kaynak şablonu içeren maddeler (link)
^Langlade, Émile. Rose Bertin: Marie Antoinette Sarayı'nda Moda Yaratıcısı (Londra: John Long, 1913).
.jpg)
