Vox in Rama

Vox in Rama ("Rama'da ses")Haçlı Seferleri, Haziran 1233'te Papa GregoryIX tarafından İmparator Frederick II, Kral Henry VIII ve Başpiskopos Siegfried III ve onun süfraganları, II Hildesheim Psikoposu ve vaiz Konrad von Marburg'a, Almanya'da Luciferianizm ve sapıklığın artmakta olduğunu bildiren ve buna karşı bir seferin düzenlenmesi gerektiğine dair dini hükmün kopyalarını yollamıştır. Bu kopyalar 11,13 ve 14 Haziran tarihlidir.[1][2]

Vox in Rama, Gregory IX'un kafirlere karşı haçlı seferleri için yaptığı bir dizi çağrıdan biriydi. Lucis eterne (29 Ekim 1232), Stedinger'e karşı bir haçlı seferi çağrısında bulundu. O altitudo divitiarum (10 Haziran 1233), Vox in Rama ile aynı konuya sahipti, ancak yalnızca Konrad von Marburg'a gönderildi. Miserias et erumpnas (13 Şubat 1234) Bosna Haçlı Seferi'ne izin verdi.[1]

Arka plan

1233'te Gregory IX, sapkınlığa yönelik zulmü düzenli hale getirmek için Papalık Engizisyonu'nu kurdu.[3] Papalık Engizisyonu, başlangıçta 1184'te Lucius III tarafından kurulan gelişigüzel piskoposluk engizisyonlarına dönüşen şeye düzen getirmeyi amaçlıyordu. Gregory'nin amacı, sapkınlıkla başa çıkma sürecine düzen ve yasallık getirmekti, çünkü kasaba halkından oluşan kalabalıklar sözde sapkınları çok fazla yargılamadan yakma eğilimleri vardı. 1231'de Papa Gregory IX, Fransa, İtalya ve Almanya'nın bazı bölgeleri için çoğu Dominikliler ve Fransiskenler olmak üzere bir dizi Papalık Engizisyon Görevlisi (Inquisitores haereticae pravitatis ) atadı. Amaç, yerel dini ve laik yargı mercileri tarafından sapkınlığa karşı genellikle düzensiz ve haksız zulme maruz kalmakla suçlananların inançlarına ilişkin yasal süreci ve nesnel soruşturmayı başlatmaktı.[4]

13. yüzyıl, büyük bir batıl inanç dönemiydi ve Kilise tarafından Katolik inancına olan inançsızlıklarını şeytana atfederek "sapkınları şeytanlaştırmanın"[5] başlangıcına tanık oldu. Barber, potansiyel kafirleri bulmak amacıyla papa ve yerel piskoposlar tarafından sorgulayıcıların gönderilmesi için büyük bir gayretin bu dönemde olduğunu iddia ediyor.[6] 1233'te Konrad von Marburg, Papa'nın veya başpiskoposun emriyle Mainz'da bir soruşturma başlattı.[7]

İddiaya göre işkence ve terör yoluyla Konrad, şeytani bir adam ve şeytani bir kara kedi kılığına girmiş şeytanlara tapan şeytani bir tarikatı ortaya çıkardığını bildirdi.[8] Konrad'ın sorgusu tartışmalıydı: Konrad'ın Mainz'e gelmesinden kısa bir süre sonra, Bernard adlı bir papalık yetkilisi Gregory'ye, Konrad'ın masum insanları, bunu yapmayı reddederlerse kazıkta yakmakla tehdit ederek itiraf etmeye zorladığını yazdı.[9] Kısa bir süre sonra Konrad, muhtemelen Konrad'ın sapkınlığı teşvik etmekle suçladığı Sayn Kontu II. Henry'nin hizmetkarları tarafından öldürüldü.

Vox in Rama, Konrad'ın sırasıyla dini ve dünyevi yetkilileri temsil eden Siegfried III ve Kral Henry'yi kafirleri bulup yok etmeye çağıran iddialarına bir yanıttı.[7]

Dini mektup, tarikatın inisiyasyon ayinlerini ayrıntılı olarak anlatır ve potansiyel inisiyeye ilk olarak köpek büyüklüğünde gizemli bir kurbağa tarafından yaklaşıldığını iddia eder.[10] Kısa bir süre sonra, inisiyenin onu öpeceği ve böylece Katolik inancının tüm hatırasını unutacağı bir deri bir kemik kalmış, solgun bir adam ortaya çıkacaktı.[9] Tarikat üyeleri daha sonra yemek için buluşacaktı.[10] Yemek bittiğinde tarikat ayağa kalkar ve kuyruğunu dikmiş geriye doğru yürüyen kara bir kedi heykeli canlanırdı.[6] Önce yeni inisiye, sonra tarikatın efendisi kediyi kalçasından öperdi.[7]

Ayin tamamlandıktan sonra mektup, odadaki mumların söndürüleceğini ve tarikatın bazen doğası gereği eşcinsel olan vahşi seks partilerine gireceğini iddia ediyor. Mumlar yeniden yakıldığında, odanın karanlık bir köşesinden bir adam “belden yukarı doğru güneş gibi parlayarak çıkar. Alt tarafı kedi gibi tüylü.” Kedi ve tarikat üyeleri arasında ayin benzeri kısa bir diyalogdan sonra toplantı sona erer.[11]

Gregory ayrıca tarikatın Eucharist'e karşı çeşitli suçlar işlediğini iddia ediyor:

Hatta her yıl Paskalya'da rahibin elinden Rab'bin cesedini alırlar ve onu ağızlarında eve taşıyarak Kurtarıcı'yı hor görerek helaya atarlar.

Sonuç olarak Gregory, uygulamayı kınıyor ve piskoposluktaki dini ve laik yetkilileri tarikata katılanlara karşı harekete geçmeye çağırıyor.[10]

Vox in Rama'daki ilk metin satırı İncil'den alınmıştır (Jeremiah,31:15). Vox in Rama'nın içinde İncil'den alınan sözler ve cümleler de bulunur. Gregory IX, Vox in Rama'yı daha ikna edici yapmak için İncil'e başvurmuştur.

Text

  1. ^ a b Thomas W. Smith, "The Use of the Bible in the Arengae of Pope Gregory IX's Crusade Calls" 13 Haziran 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., in Elizabeth Lapina and Nicholas Morton (eds.), The Uses of the Bible in Crusader Sources (Brill, 2017), pp. 206–235.
  2. ^ Jennifer Kolpacoff Deane (2011). A History of Medieval Heresy and Inquisition. Rowman & Littlefield Publishers. s. 197. ISBN 978-0-7425-6811-2. 
  3. ^ Vizzier, Anne r., "Gregory IX", Dictionary of World Biography, Vol. 2, Frank Northen Magill, Alison Aves ed., Routledge, 1998 9781579580414
  4. ^ Thomas Madden, "The Real Inquisition" 10 Şubat 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., National Review, June 18, 2004.
  5. ^ Kors, Alan Charles, (Ed.) (2000). "IV: Popes, Theologians, Preachers, Lawyers and Judges". Witchcraft in Europe, 400-1700: A Documentary History. 2. University of Pennsylvania Press. s. 114. ISBN 0812217519. 
  6. ^ a b "10: Conclusion". The Trial of the Templars. 2. Cambridge University Press. 2006. s. 114. ISBN 0521672368.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  7. ^ a b c Barber (1973). "Propaganda in the Middle Ages". Nottingham Medieval Studies. 17: 42-57. doi:10.1484/J.NMS.3.61. 
  8. ^ "Appendix III: Pope Gregory and the Vox in Rama". Classical Cats: The Rise and Fall of the Sacred Cat. Routledge. 2001. s. 183. ISBN 0415261627.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  9. ^ a b "Antinomianism, Scholasticism, and the Inquisition". Witchcraft in the Middle Ages. Cornell University Press. 1984. s. 160. ISBN 0801492890.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  10. ^ a b c The Cathars. Wiley-Blackwell. 1998. ISBN 063120959X.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  11. ^ Carl Rodenberg, Epistolae saeculi XIII e regestis pontificum Romanorum selectae, MGH, Berlin, Weidmann, 1883, p. 432.
  • Malcolm Lambert, Katharlar, Wiley-Blackwell, 1998.
  • Robert I. Moore, Sapkınlığa Karşı Savaş. Ortaçağ Avrupasında İnanç ve Güç, Londra, Profil Kitapları, 2012, s. 275-278.