Vestfalya Krallığı, 1807-1813 yılları arasında var olan, 2.6 milyon Alman'ın yaşadığı bir ülkedir. Hessen bölgesi ve günümüz Almanya'sının diğer parçalarından toplam 1.100 km2lik bir alanda kurulmuştu.
Napolyon, Almanya'daki ilk yazılı anayasayı burada yürürlüğe koydu. Anayasada Fransız tarzı bir merkezî yönetim ve tarım reformu yer alıyordu. Krallık, işçileri özgürleştirdi ve herkese eşit yargılanma hakkı tanıdı. 1808'de krallık Almanya'nın Yahudilere eşit haklar veren ilk yasalarını kabul etti. Bu gelişme diğer Alman devletlerindeki reformlar için de bir örnek teşkil etti.
Vestfalya yeni reformları uyarlama ve yürürlüğe koyma konusunda ilerici bir tutum sergiliyordu ve böylelikle Alman demokrasisinin evriminde de öncü bir role sahip oldu. Ülkenin nispeten fakir olmasına rağmen Napolyon çok ağır yeni vergiler ve ödemeler talep etti. Napolyon ile birlikte 1812'de Rusya seferine gidenlerin çok azı geri dönebildi. Krallık 1812 yılında iflas etti ve 1813'te Napolyon müttefik güçler karşısında geri çekilirken, krallık müttefikler tarafında işgal edildi, 1815'te Prusya yönetimine girdi. Fakat yapılan reformların çoğuna dokunulmadı.[1]