Sırbistan-Karadağ birleşmeciliği (Sırpça: Српско-црногорски унионизам; Latin harfleriye: Srpsko-crnogorski unionizam), Yugoslavya'nın dağılmasından sonra ortaya çıkan siyasi bir ideolojidir. Bu ideolojide, Karadağ'ın egemen devlet olmasına karşı çıkılır ve bu ülkeyle Sırbistan arasında politik birlik kurulması gerektiği savunulur. Yugoslav halklarındanSırplar ile Karadağlılar arasında kurulan bağın en dostanesi olduğu düşünülegelmiştir. 2011'deki istatistiklere göre, 178100 Karadağlı kendilerini Sırp olarak, 4000'den fazlası ise Sırp-Karadağlı veya Karadağlı-Sırp olarak tanımlamaktadır.[1]
II. Dünya Savaşı'nın ardından Yugoslavya'da krallık yıkıldı ve sosyalist cumhuriyet kuruldu. Yeni rejimle Sırpların baskın konumu da sona eriyordu. Yugoslavya'nın dağılması sürecinde Slovenler, Hırvatlar, Makedonlar ve Boşnaklar bağımsız olmayı tercih ederken Karadağlılar, Sırplarla bir federasyon kurma yoluna gitti. Bu ülke, Yugoslavya adıyla eskilerin mirasçısı konumunu üstlendi; 2003'te resmi adını Sırbistan-Karadağ olarak değiştirdi. 1996'dan itibaren Karadağ, eskiden birleşmeci olan Milo Đukanović önderliğinde yönünü değiştirdi ve bağımsızlıktan yana tavır almaya başladı. Bu tutum sonunda 2006 Karadağ bağımsızlık referandumuna neden oldu ve %55 oranında bir çoğunluğun bağımsızlığı istemesiyle sonuçlandı.