Süleym, İslam öncesi dönemde Hicaz'ın bir bölümüne hakim olan bir Arap kabilesidir. Mekke Kureyş'i ve Medine sakinleriyle yakın bağlar kurdular ve 632'deki ölümünden önce İslam'a geçmeden önce İslam peygamberi Muhammed'e karşı bir dizi savaşta savaştılar. Suriye'nin Müslümanlar tarafından fethine katıldılar ve kabilenin bir kısmı Hicaz'da kalırken Cezire'de (Yukarı Mezopotamya) kendi yurtlarını kurdular. Erken Müslüman döneminde kabile, Safvan bin Mu'attal, Ebu'l-A'var ve Umayr bin el-Hubab gibi önemli generaller yetiştirdi. Arabistan'da kalanlar büyük ölçüde 9. yüzyıldan itibaren Yemen'deki Beni Harb tarafından asimile edildi, Suriye ve Cezire'dekiler 10. yüzyılın sonlarında Karmatileri destekledikleri için Fatımi Halifeleri tarafından Yukarı Mısır'a sürüldüler. 11. yüzyılın ortalarında, Mısır'da uzun süren bir kıtlık kabileyi Beni Hilal ile birlikte batıya Libya'ya göç etmeye yöneltti. Orada, Süleym ve alt kabileleri kendilerini çoğunlukla Sirenayka'ya yerleştirdiler ve günümüze kadar, o bölgedeki Arap kabilelerinin birçoğu kökenlerini Süleym'e dayandırmaktadır.
Kökeni
Arap soyağacı geleneğine göre kabile, Süleym bin Mansur bin İkrime bin Hasafe bin Kays Aylan'ın soyundan geliyordu.[1] Bu nedenle, Süleym, Kays Aylan'ın (ayrıca basitçe "Kays" olarak da anılır) daha geniş kabile grubunun bir parçasıydı. Süleym, kabilenin atası Süleym'in oğulları veya torunları tarafından kurulan İmru'l-Kays, Haris ve Sa'lebe olmak üzere üç ana bölüme ayrılmıştı.
Tarihi
Yurtları ticaret yolları üzerinde bulunan kabile, hem zenginleşmiş hem de diğer Arap kabileleri arasında güçleriyle temayüz etmişti. Uzza isimli puta tapınan kabile, İslamın ortaya çıkışında Kureyş tarafında yer aldılar. Zaman zaman Müslümanlarla çatışmaya girdiler, Hendek Muharebesi'ne Kureyş’in yanında katıldılar. Mekke’nin fethi için hazırlıklar devam ederken Müslüman oldular. Peygamberin ölümünden sonraki isyan hareketlerine katılmadılar.
Ayrıca
Kaynaklar
- ^ Lecker 1997, p. 817.
