São Paulo Forumu (Foro de São Paulo, FSP), sol ve aşırı sol partilerin katıldığı bir konferanstır.[1][2] Başta Latin Amerika ve Karayipler olmak üzere Amerika kıtasındaki siyasi partiler ve diğer kuruluşları kapsayan konferans,[3]İşçi Partisi tarafından 1990 yılında Brezilya'nınSão Paulo şehrinde başlatıldı.
São Paulo Forumu, 1990 yılında Brezilya İşçi Partisi'nin, Berlin Duvarı'nın yıkılması ve o dönemde uygulanan bazı ekonomik liberalizasyon politikalarının giderek daha fazla benimsenmesi sonrasında yeni uluslararası senaryoyu tartışmak üzere Latin Amerika ve Karayipler'deki diğer partilere başvurmasıyla kuruldu. Konferansın belirtilen ana hedefi neoliberalizme alternatifleri tartışmaktı.[4] Temmuz 1990'da São Paulo'da yapılan ilk toplantıya Latin Amerika ve Karayipler'den 48 parti ve örgütün üyeleri katıldı. Toplantının asıl adı Latin Amerika Sol ve Anti-emperyalist Parti ve Örgütleri Toplantısı idi. 1991 yılında Mexico City'deki toplantıdan bu yana, ilk toplantının yapıldığı yere atıfta bulunularak dönüşümlü olarak Foro de São Paulo olarak anılmaya başlandı.[5] Sonraki toplantılara bölgedeki birçok taraf ev sahipliği yaptı.
FSP'ye göre bugün konferanslarına 100'den fazla parti ve siyasi örgüt katılıyor. Siyasi konumları, sosyal demokrat partiler, solcu tabandanişçi hareketleri ve Katolik Kilisesi'nden ilham alan sosyal hareketler, etnik ve çevreci gruplar, anti-emperyalist ve milliyetçi örgütler, komünist partiler ve silahlı gerilla güçlerini içeren geniş bir yelpazede değişiklik göstermektedir. Ancak ikincisi, yalnızca Kolombiya Devrimci Silahlı Kuvvetleri'nin FSP'nin gerçek bir üyesi olduğu düşünüldüğü sürece doğrudur. Gerçekte FARC, Forum'dan hiçbir zaman resmi olarak yasaklanmamış olmasına rağmen, Forum'a katılmaktan men edilmiştir. Toplantıları, FSP'nin São Paulo'daki o yılki toplantısına kabul edilmedikleri 2005 gibi erken bir tarihte gerçekleşti.[6]
2024 itibarıyla São Paulo Forumu üyelerini gösteren harita:
FSP'nin ilk toplantısından bu yana, onaylanan Bildirge, katılımcıların "solcu ve sosyalist düşünceyi yenileme, onun özgürleştirici karakterini yeniden teyit etme, yanlış anlayışları düzeltme ve bürokratizmin tüm ifadelerinin ve gerçek düşüncenin yokluğunun üstesinden gelme isteğini" ifade ediyordu.
