Rusya'nın Sibirya'yı fethi, 16. ve 18. yüzyıllar arasında Rusya Çarlığı ve daha sonra Rus İmparatorluğu'nun Sibirya'nın büyük bir kısmını keşifler ve savaşlar yoluyla topraklarına katmasıydı.
Rusya'nın Sibirya'yı fethi ilk olarak 1580'de Yermak Timofeyeviç komutasında Don Kazaklarından oluşan birlikler ile Sibir Hanlığı'na karşı başladı.[1] 1640'a gelindiğinde Kazaklar Pasifik kıyılarına ulaştılar ve Sibirya'nın nehirlerinin ve kara yollarının kontrolünü ele geçirdiler.[2] Çarın birlikleri, Amur Nehri vadisinde Çin ordusuyla çatıştı, ancak 1689'da Çin ve Rusya'nın sınırlarını belirleyen Nerçinsk Antlaşması'nın imzalanmasıyla sona erdi. Bu sınırlar, sınırın oldukça güneye, şimdiki yerine taşındığı 19. yüzyılın ortalarına kadar geçerliydi.
Ruslar ve Kazaklar, nehir teknelerine monte edilmiş ateşli silahlar ve topları sayesinde Sibirya yerlilerine karşı üstünlük sağladılar. Osmanlı İmparatorluğu, Lehistan-Litvanya veya İsveç ile savaşta olmadıkları zamanlarda Rus ordusu onlara yardım ediyor ve uzun mesafelerde iletişim kurabiliyorlardı. Sibiryalıların çok az direnci olduğu veya hiç direnci olmadığı birçok hastalığa karşı dirençleri bulunuyordu.
Sibirya'nın kontrolü, bölgedeki kürk ticaretinden elde edilen gelirden pay alan Rusya'ya önemli bir gelir getirdi. Sibirya'nın fethiyle birlikte bölgenin yerlileri de misyonerler aracılığı ile Hristiyanlaştı ve Ruslaştı.
Kaynakça
