Pratt & Whitney T34

T34 Turbo-Wasp
A B-17 Flying Fortress, T-34 turboprop motor için test edildi. Bu uçak daha sonra hava gösterisi devrelerinde "Liberty Belle" olarak uçtu.[1]
Tür Turboprop
Ulusal köken Amerika Birleşik Devletleri
Üretici Pratt & Whitney
İlk çalıştırma ca. 1950
Ana kullanıcılar Douglas C-133 Cargomaster

Pratt & Whitney T34 (şirket adı PT2 Turbo-Wasp[2]), Pratt & Whitney tarafından tasarlanan ve üretilen bir Amerikan eksenel akışlı[2] turboprop motordu. Tek büyük uygulaması Douglas C-133 Cargomaster'daydı.

Tasarım ve gelişim

1945'te Amerika Birleşik Devletler Donanması bir turboprop motorun geliştirilmesini finanse etti. T34, 1951'den 1960'a kadar üretildi, ancak hiçbir zaman ABD Donanması uçak üretiminde kullanılmadı.

Üç geniş kanatlı pervaneli YT34 motoru, test için iki Navy Lockheed R7V-2 Constellation (C-121s) varyantı için yapılmıştır. Uçuş testleri 1 Eylül 1954'te yapıldı.[3]

Eylül 1950'de bir test yatağı Boeing B-17 Uçan Kale, bombardıman uçağının burnuna monte edilmiş bir T34 turboprop ile uçtu. T34 için ilk uygulama, daha sonra Aero Spacelines Super Guppy olan Boeing YC-97J Stratofreighter oldu. Motor için bir sonraki uygulama, Douglas C-133 Cargomaster'dı.

Varyantlar

Douglas C-133 Cargomaster, T34'ü kullanan en büyük uçaktı.
T34-P-1
5.700 shp (4.300 kW) eşdeğer
T34-P-2
-1'e benzer.
T34-P-3
6.000 shp (4.500 kW) eşdeğer
YT34-P-5
5.229 shp (3.899 kW) eşdeğer[4]
T34-P-6
5.531 shp (4.124 kW) eşdeğer[5]
T34-P-7
T34-P-7W
7.100 shp (5.300 kW) eşdeğeri, su enjeksiyonlu
T34-P-9W
7.500 shp (5.600 kW) eşdeğeri, su enjeksiyonlu
T34-P-12
YT34-P-12A
5.500 shp (4.100 kW) eşdeğer[6]
PT2F-1
5.500 shp (4.100 kW) eşdeğeri, inşa edilmemiş sivil versiyon Lockheed L-1249B'ye güç sağlaması planlandı.[7]
PT2G-3
5.600 shp (4.200 kW) eşdeğeri, inşa edilmemiş sivil versiyon Lockheed L-1449'a ve muhtemelen L-1549'a güç sağlamak için planlandı.

Uygulamalar

Dört Pratt & Whitney YT-34-P-6 turboproplu deneysel Douglas YC-124B Globemaster II
Lockheed R7V-2 Takımyıldızı

Ekrandaki motorlar

Özellikler (T34-P-3)

Jane's All The World Aircraft 1961–62'den veriler.[11]

Genel özellikleri

  • Tür: Turboprop
  • Uzunluk: 156,8 inç (3,983 mm)
  • Çap: 857 mm (33,75 inç)
  • Kuru ağırlık: 2.590 lb (1.175 kg)

Bileşenler

  • Kompresör: 13 aşamalı eksenel kompresör
  • Yakıcılar: sekiz alev borulu halka şeklindeki yanma odası
  • Türbin: üç aşamalı eksenel akış
  • Yakıt tipi: JP-4
  • Yağ sistemi: kapalı devre

Performans

  • Maksimum güç çıkışı: 5.500 shp (4.103 kW) artı 1.252 lbf (5.57 kN) itme, 6.000 ehp (4.476 kW) (kalkış gücü)
  • Genel basınç oranı: 6.7: 1
  • Güç-ağırlık oranı: 2,32 ehp / lb

Kaynakça

  1. ^ warbird registry.org - B-17G/44-85734 1 Aralık 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; Retrieved 6/21/11
  2. ^ a b "1952 | 0326 | Flight Archive". web.archive.org. 5 Mart 2016. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2020. 
  3. ^ Google Books: Lockheed secret projects: Inside the Skunk Works By Dennis R. Jenkins; p.28-29
  4. ^ a b alternatewars.com - YC-97 Characteristics Summary 22 Şubat 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; Retrieved 10/12/11
  5. ^ a b alternatewars.com - YC-121F Charactaristics Summary 7 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; Retrieved 11/6/11
  6. ^ Breffort, Dominique. Lockheed Constellation: from Excalibur to Starliner Civilian and Military Variants. Paris: Histoire and Collecions, 2006. p. 134
  7. ^ Breffort, Dominique. Lockheed Constellation: from Excalibur to Starliner Civilian and Military Variants. Histoire and Collecions, 2006. p. 113
  8. ^ "US War Plane: Post WWII Aircraft Engine Guide". 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2020. 
  9. ^ Breffort, Dominique. Lockheed Constellation: from Excalibur to Starliner Civilian and Military Variants. Paris: Histoire and Collecions, 2006. Print. 2-915239-62-2
  10. ^ "Engine History: NASM Storage" (PDF). 12 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 11 Kasım 2020. 
  11. ^ Hill, J (Kasım 1961). "Conditioning in Arabidopsis thaliana". Heredity. 16 (4): 513-515. doi:10.1038/hdy.1961.57. ISSN 0018-067X. 

Dış bağlantılar