Plotinus'un en önemli öğrencisi olan Porfiryus, y. 233 yılında Tyre'de doğmuştur. Önce Atina'da Cassius Longinus tarafından eğitilmiş, ardından 262 yılında Roma'ya giderek altı yıl boyunca Plotinus'un yanında çalışmıştır. Plotinus'un ölümünden sonra, hocası tarafından derlenmiş olan Enneadlar adlı eseri düzenleyip yayımlamıştır. Ayrıca hocasının bir biyografisini ve bazıları günümüze ulaşan birçok yorum ve felsefi eser yazdı ve Adversus Christianos adlı eserinde derlediği ve Hristiyan muhalifleri tarafından sadece parçaları korunan Hristiyanlığa yönelik saldırılarıyla ünlüdür.
Amelius, başlangıçta Apamealı Numenius'un eserlerinin öğrencisiydi, Plotinus Roma'ya geldikten sonraki üçüncü yılda Plotinus'un derslerine katıldı ve hayatının sonuna kadar ondan hiç ayrılmadı. Amelius doymak bilmez bir şekilde okumuş ve yazmış, hiçbiri günümüze ulaşmayan 100 ciltten fazla söz ve yorum yazmıştır. Yeni Platonculuk'a en önemli katkısı, Porfiryus'u bu öğretiye dahil etmek olmuştur.[1]
Castricius Firmus
Castricius Firmus, 3. yüzyılda yaşamış bir neoplatonist ve Plotinus'un öğrencisidir.[2] Plotinus onunla (Zethos) çok yakın ilişkiler içindeydi ve eskiden Castricius Firmus'a ait olan Minturnae'den altı mil uzaklıktaki kır evinde onunla birlikte kalırdı.
Porphyry, Life of Plotinus ("Plotinus'un Hayatı") adlı eserde Castricius Firmus için şöyle demiştir: "Castricius hayatın güzel yanlarını takdir etme konusunda grubun hiçbirinden üstün değildi: Plotinus'a hürmet ederdi; her ihtiyaçta Amelius'a en sadık yoldaşlıkla kendini adadı ve her konuda bana kendi kardeşiymişim gibi sadıktı."
İskenderiyeli Eustochius
İskenderiyeli Eustochius, 3. yüzyılda yaşamış bir neoplatonist filozof ve Plotinus'un öğrencisiydi.[2]Porphyry, Life of Plotinus ("Plotinus'un Hayatı") adlı eserinde şöyle der: "Yakın dostları arasında, Plotinus'u hayatının sonlarına doğru tanıyan ve ölümüne kadar ona eşlik eden İskenderiyeli Eustochius da vardı: Eutochius kendini sadece Plotinus'un sistemine adadı ve gerçek bir filozof oldu."
Marcellus Orontius ve Sabinillus
SenatörlerMarcellus Orontius ve Sabinillus, 3. yüzyıl neoplatonistleri ve Plotinus'un öğrencileriydi.[3] Porphyry, Life of Plotinus ("Plotinus'un Hayatı") adlı eserde onlar hakkında "Plotinus'un dinleyicileri arasında, aralarında Marcellus Orontius ve Sabinillus'un felsefi çalışmalarda en büyük titizliği gösterdiği birkaç Senato üyesi de vardı" demiştir.
Paulinus
Paulinus, 3. yüzyılda yaşamış bir neoplatonist ve Plotinus'un öğrencisiydi.[3] Porphyry, Life of Plotinus ("Plotinus'un Hayatı") adlı eserde Paulinus için "Grupta Amelius'un gafil zihin alışkanlığına atfen Mikkalos olarak adlandırdığı İskitopolisli bir doktor olan Paulinus da vardı" demiştir.
Rogatianus
Rogatianus, 3. yüzyılda yaşamış bir neoplatonist ve Plotinus'un öğrencisiydi.[3]Porphyry, Life of Plotinus ("Plotinus'un Hayatı") adlı eserinde Rogatianus hakkında şunları söylemiştir "Bir başka Senatör, Rogatianus, siyasi hırslardan öylesine uzaklaştı ki, tüm malını mülkünü bıraktı, tüm kölelerini azletti, her türlü haysiyetten feragat etti ve praetorluk görevini üstlenmek üzereyken, kapıda bekleyen lictorlar dışarı çıkmayı ya da görevle ilgili herhangi bir şey yapmayı reddetti. Kendi evini bile terk etti, zamanını orada burada arkadaşlarının ve tanıdıklarının yanında geçiriyor, onlarla birlikte uyuyor ve yemek yiyordu ve bu durumda günde sadece bir öğün yemek yiyordu. Gut hastalığının kurbanı olmuş, bir sandalyede taşınmıştı, ama bu yeni perhiz ve kanaatkarlık rejimi sağlığını geri getirdi: ellerini uzatamıyordu; onları el emeğiyle yaşayan insanlar kadar özgürce kullanmaya başladı. Plotinus, Rogatianus'u çok severdi ve sık sık onu çok över, felsefi yaşamı hedefleyenler için bir model olarak gösterirdi."
Serapion
Serapion, 3. yüzyılda yaşamış bir neoplatonik filozof ve Plotinus'un öğrencisiydi.[3] Porphyry, Life of Plotinus ("Plotinus'un Hayatı") adlı eserinde Serapion hakkında şöyle yazmıştır: "Sonra İskenderiyeli Serapion vardı, hayata profesyonel bir hatip olarak başladı ve daha sonra felsefe çalışmaya başladı, ancak açgözlülük ve tefecilik ahlaksızlıklarını asla yenemedi."
Zethos
Zethos, 3. yüzyılda yaşamış bir neoplatonist ve Plotinus'un öğrencisiydi.[2] Porphyry, Life of Plotinus ("Plotinus'un Hayatı") adlı eserinde Zethos için şöyle der: "Bir diğer arkadaş, Ammonius'un arkadaşı Theodosius'un kızıyla evlenen Arap kökenli Zethos'tu. Zethos da bir doktordu.Plotinus ona derinden bağlıydı ve her zaman onu yüksekte durduğu siyasi kariyerinden uzaklaştırmaya çalışıyordu. Plotinus onunla çok yakın ilişkiler içindeydi ve Minturnae'den altı mil uzaklıktaki, eskiden Castricius Firmus'a ait olan kır evinde onunla birlikte kalırdı."
Zoticus
Zoticus, 3. yüzyılda yaşamış bir neoplatonist filozof ve Plotinus'un öğrencisiydi.[3]Porphyry, Life of Plotinus ("Plotinus'un Hayatı") adlı eserinde Zoticus'un Antimachus'un metnini de değiştiren bir eleştirmen ve şair olduğunu belirtmiştir. Zoticus ayrıca Atlantis hikâyesi üzerine bir şiir de yazmıştır. Gözleri görmez oldu ve Paulinus gibi o da Plotinus'tan biraz önce öldü.
