Otto von Stülpnagel (16 Haziran 1878 - 6 Şubat 1948), İkinci Dünya Savaşı sırasında işgal altındaki Fransa'nın Alman askeri komutanıydı. Savaştan sonra Müttefik yetkililer tarafından tutuklandı, 1948'de hapishanede intihar etti.
Kariyer
Otto von Stülpnagel, 16 Haziran 1878'de Berlin'de doğdu. Stülpnagel ailesinin bir üyesiydi. Ailesinin uzun süredir devam eden askerlik hizmeti geleneğine uygun olarak askeri bir kariyer yaptı. 1898'de görevlendirildi ve İmparatorluk Genelkurmay üyesi olarak kabul edildi. I.Dünya Savaşı sırasında batı cephesinde hizmetleri için çeşitli nişanlar aldı. Alman vahşeti suçlamalarına karşı çıkmış, Die Wahrheit über die deutschen Kriegsverbrechen (Alman Savaş Suçları Hakkındaki Gerçek) (1921) adlı popüler bir kitapta Alman askeri savunmasını yayınladı. 1931'de Generalleutnant (korgeneral) rütbesine terfi eden Stülpnagel, Weimar dönemindeKurt von Schleicher ve Erich Freiherr von dem Bussche-Ippenburg ile birlikte Reichswehr'de önemli bir rol oynadı. 1934'te Luftwaffe'ye transfer olan Stülpnagel, hava kuvvetleri akademisinin sorumluluğunu üstlendi ve Mart 1939'da emekliye ayrıldı.
Almanya'nın Polonya'yı işgalinden günler önce Hitler, Stülpnagel'i aktif hizmete çağırdı ve onu Avusturya'daki bir askeri bölgenin (Wehrkreise XVII) başına getirdi. Bu görevi on dört ay boyunca sürdürdü.
Fransa'da Askeri Komutan
25 Ekim 1940'ta Alman ordusu yüksek komutanlığı, Stülpnagel'i Fransa'ya transfer etti ve onu Militärbefehlshaber in Frankreich (MBF; "Fransa'daki Askeri Komutan") unvanıyla bir askeri hükûmetin başına getirdi.
Hitler'in emirleri orduyu ve MBF'yi "güvenlik"ten sorumlu tuttu, ancak diğer devlet ve Nazi parti kurumlarının İşgal Altındaki Fransa'da bir dereceye kadar nüfuz sahibi olmasına izin verdi. Paris'teki Alman büyükelçisi Otto Abetz, önce Fransa ve Almanya arasındaki diplomatik ilişkileri denetledi ve daha sonra kontrol etti, ancak bu güç pratikte çok azdı. Hitler, büyükelçisinin Fransız işbirliği için taviz vermesine izin vermeyecekti ve Üçüncü Reich ile Vichy Fransası arasındaki resmi müzakereler sonuçsuz kaldı. İşgal altındaki Fransa'yı işgal edilmemiş Fransa'dan ayıran sınır çizgisi boyunca hayati hammaddelerin, yiyeceklerin ve insanların akışını kontrol eden Stülpnagel, insanların ve malların askeri kontrol noktalarından geçmesine izin vererek Fransız işbirliğini ödüllendirebilir veya sınırları mühürleyip Fransızları buraya getirebilirdi. ekonomi durma noktasına geldi. Hem Fransa içindeki sınır çizgisi hem de Almanya ve Belçika ile olan sınırlar üzerindeki kontrol, MBF'ye Alman politikası ve Fransız işleri üzerinde önemli bir etki verdi. Böylece Stülpnagel, Ekim 1940 ile Ocak 1942 arasında Fransız-Alman ilişkilerinde önemli bir rol oynadı.
Fransız sanayi kaynaklarını Alman savaş ekonomisinin hizmetine sunarak Nazi savaş çabalarını desteklemeye kararlı olan Stülpnagel, Alman savaş çabalarını ilerletmeyen tüm faaliyetleri caydırdı. İkinci hedef, onu II. Dünya Savaşı'nı Yahudilere ve onların sözde Komünist müttefiklerine karşı bir mücadele olarak gören Nazi partisinin yandaşlarıyla karşı karşıya getirdi. Alman birliklerinin Paris'i işgal etmesinden günler sonra, Reichsleiter Rosenberg Görev Gücü'nün ajanları ve Alman büyükelçiliği personeli, önde gelen Fransız Yahudilerinin sanat koleksiyonlarına el koymaya başladı. Fransa'nın sanatsal mirasına açıkça el konulmasından rahatsız olan Fransız hükûmeti, Alman diplomatlara ve MBF'ye şikayette bulundu. Vichy rejimiyle samimi ilişkiler sürdürmeye istekli olan Stülpnagel ve ekibi, bir dizi protestoyla müsadereleri kınadı ve sonunda Hitler'in masasına ulaştı, ama sonuç alamadı. Hitler sonunda Einsatzstab'ı askeri kontrolden muaf tuttu ve Yahudi sanat koleksiyonlarının toptan çalınmasını onayladı.
SS ile çatışma benzer bir yol izledi. İşgalin başlangıcında bir danışmanlık rolünü kabul etmeye zorlanan SS, sözde 'Yahudi tehdidi' tehlikesinden şikayet etti ve MBF'ye Fransa'daki "ırksal muhaliflere" karşı aktif bir kampanya başlatması için baskı yaptı, ancak bunu yapma yetkisine sahip değildi. bağımsız hareket et. Fransız Direniş grupları 20 Ekim'de Nantes'ta Albay Karl Friedrich Hotz'u ve Hans Gottfried Reimers [de] vurduktan sonra 21 Ekim 1941'de Bordeaux'da Hitler, Stülpnagel'e her saldırı için 100-150 Fransız rehinesini infaz etmesini emretti. MBF, Hitler'in politikasını resmi kanallar aracılığıyla derhal kınadı, her iki saldırıyı da tek bir olay olarak ele aldı ve toplam 98 rehineyi vurdu. Fransız işbirliğini korumaya kararlı olan Stülpnagel, büyük çaplı infazları kınadı. Buna karşılık, SS, 2/3 Ekim 1941 gecesi Paris'teki yedi sinagogu bombalayarak Hitler'in sözde Yahudi komplosuna karşı savaşına duyduğu coşkuyu gösterdi. Saldırılardan utanan Stülpnagel, Berlin'deki üstlerine şikayette bulundu, ancak tekrarlanan protestoları, Nazi ırk politikasına sadece ılık desteği yineledi.
Francophilia'nın MBF'sinden şüphelenen Oberkommando der Wehrmacht'ın (OKW; Silahlı Kuvvetler Yüksek Komutanlığı) başkanı Mareşal Wilhelm Keitel, Stülpnagel'in şikayetlerinden bıkmıştı. 2 Şubat 1942'de MBF'ye tüm direniş eylemlerine "çok sayıda tutuklu komünistin, Yahudinin veya daha önceki saldırıları gerçekleştiren kişinin infazı ve en az 1000 Yahudi veya Daha sonra tahliye için komünistler."
15 Aralık 1941'de 95 rehineyi idam eden Stülpnagel, misilleme politikasının uygulanmasında daha fazla ilerlemeyi reddetti. Derhal acı bir istifa mektubu sundu. Kuzeni Carl-Heinrich von Stülpnagel tarafından başarılı olan Stülpnagel, sinir krizi geçirmiş olabilir. Savaşın geri kalanını eşiyle birlikte Berlin'de geçirdi.
Hapis ve ölüm
Champigny-Saint-André Alman savaş mezarlığında mezar
Almanya'nın teslim olmasından sonra Müttefik yetkililer tarafından tutuklanan Stülpnagel, bir Fransız askeri hapishanesine nakledildi. Fransız makamları tarafından savaş suçlarıyla suçlanan Stülpnagel, 6 Şubat 1948'de Cherche-Midi Hapishanesinde intihar etti. Champigny-Saint-André Alman savaş mezarlığına gömüldü.
