Maynila Krallığı

Maynila (Tagalogca Filipin Dili)/Maynila Krallığı/Luzon Krallığı
ᜊᜌᜈ᜔ ᜈᜅ᜔ ᜋᜌ᜔ᜈᜒᜎ
Bayan ng Maynila[1] Kota Seludong
کوتا سلودوڠ
Maynila
y. 1500-1571
1570'deki Maynila haritası (sarı).
1570'deki Maynila haritası (sarı).
Tür"Bayan"
Birkaç barangaydan oluşan büyük bağımsız kıyı yönetimi[1][2]
BaşkentManila
Yaygın dil(ler)Tagalogca, Malayca
Resmî din
Tagalog animizmi[2][3][4][5]
İslam (İslami Halk İnançları)[Notes 1]
HükûmetFeodalizm;Şablon:Request quotation Raja adı verilen egemen bir lider tarafından yönetilen, bununda alt yöneticisi bir datu' tarafından yönetilen birkaç Barangay adı verilen eyalet bölümünden oluşan bir bayan veya bağımsız şehir devleti[1][2]
Raja 
• yaklaşık 1500 – 1521
Salalila
• yaklaşık 1521 – Ağustos 1572
Matanda
• 1571–1575
Süleyman III
Tarihçe 
• Raca Ahmed'in Raca Avirjirkaya'yı yenerek Müslüman bir prenslik olarak kurulması (en eski efsanevi referans)
y. 1500
• Sultan Bolkiah tarafından Müslüman bir prenslik olarak kurulması (alternatif efsane)
y. 1500
• Raja Salalila'nın ölümü ve Tondo ile toprak mücadeleleri
y. 1521 öncesi
• Prens Ache'nin (Raca Matanda), Elcano (Macellan) seferi sırasında yakalanması ve serbest bırakılması
1521
1570
• 24 Haziran 1571'de Miguel López de Legazpi tarafından İspanya topraklarına katıldı.[2]
1571
Para birimiBarter, Piloncitos denen minik Altın parçaları ve takasa konu Altın yüzükler[6]
Öncüller		 Ardıllar
Tondo Krallığı
Brunei İmparatorluğu
İspanyol Filipinler Başkomutanlığı
Günümüzdeki durumuFilipinler

Erken Filipin tarihinde, Manila (Tagalog)ca Maynila olarak bilinen bir Bayan yani "ülke" veya "şehir devleti" idi.[1][2] Bu devlet Intramuros bölgesinin bulunduğu Pasig Nehri deltasının güney kesimine büyük bir Tagalog şehir devleti olarak yayılmıştı.[1][7]

Tarihsel kayıtlar, şehir devletinin raja ("kral") unvanıyla anılan egemen yöneticiler tarafından yönetildiğini göstermektedir. Bazı tarihçiler bunun bir bütün olarak Manila Körfezi bölgesine atıfta bulunabileceğini öne sürse de, diğer kayıtlar buradan " Luzon Krallığı" veya "Manila Krallığı " olarak da söz etmektedir.[2][8]

En eski sözlü anlatımlar, Maynila'nın 1250'li yılların başlarında Müslüman bir prenslik olarak kurulduğunu ve İslam öncesi daha eski bir yerleşimin yerini aldığını öne sürmektedir.[2] Ancak, bölgedeki organize insan yerleşimlerine dair en erken arkeolojik buluntular 1500'lü yıllara kadar uzanmaktadır.[2] 16. yüzyılda, Brunei Sultanlığı ile kapsamlı siyasi bağları ve Ming hanedanından tüccarlarla kapsamlı ticari ilişkileri olan önemli bir ticaret merkeziydi.[9] Pasig Nehri deltasının kuzey kesimindeki yönetim olan Tondo ile takımadalar arası Çin mallarının deniz aşırı ticaretinde ikili bir tekel kurulmuştu.[10]

Maynila ve Luzon bazen " Seludong " adlı bir yerleşimi tanımlayan Brune efsaneleriyle ilişkilendirilir, ancak Güneydoğu Asyalı bilim adamları bunun Endonezya'daki Selurong Dağı yerleşimine atıfta bulunduğuna inanırlar.[7] Siyasi nedenlerden ötürü, Maynila'nın tarihi yöneticileri Brunei Sultanlığı'nın yönetici aileleriyle evlilik yoluyla yakın soy bağlarını sürdürmüşlerdir, ancak Brunei'nin Maynila üzerindeki siyasi etkisinin askeri veya siyasi yönetime kadar uzandığı düşünülmemektedir.[11] Evlilikler, Brunei gibi büyük tassalokratik devletlerin nüfuzlarını genişletmek ve Maynila gibi yerel yöneticilerin ailelerinin soyluluk iddialarını güçlendirmek için kullandıkları yaygın bir stratejiydi.[2] Deniz Güneydoğu Asya'sının karakteristik özelliği olan geniş mesafeler üzerinde fiili siyasi ve askeri yönetim nispeten modern zamanlara kadar mümkün değildi.[12]

1570'e gelindiğinde, Maynila iki üstün yöneticinin (daha kıdemli Rajah Matanda ve daha genç Rajah Sulayman) yönetimi altındaydı ve bu hükümdarların altında (" Datu " denen) birkaç alt düzey yönetici vardı.[1][2] İspanyol komutan ve kaşif Martin de Goiti'nin o yılın Mayıs ayında Maynila'ya saldırdığında karşılaştığı siyasi durum buydu.[7] Bu "Maynila Muharebesi", Maynila'nın müstahkem yerleşim yerini yok eden bir yangınla sona erdi,[7] ancak yangının Goiti tarafından mı yoksa o dönemde takımadalarda tipik olarak kullanılan yakıp yıkma taktiklerinin bir parçası olarak bölge sakinlerinin kendileri tarafından mı çıkarıldığı net değildir.[10]

Maynila, ertesi yıl, 1571'de de Goiti'nin amiri Miguel López de Legazpi'nin tüm kuvvetlerinin Yeni İspanya'nın bir bölgesi olduğunu iddia etmek için şehre geldiğinde kısmen yeniden inşa edilmişti.[2][10] Maynila ve Tondo'daki komşu yerleşimin liderleriyle yapılan kapsamlı müzakerelerden sonra,[2][10] Maynila, 24 Haziran 1571'de 24 Haziran 1571'de yeni İspanyol şehri Manila olarak ilan edildi ve İspanyollarca Maynila'nın bağımsız bir yönetim olarak tarihine etkili bir şekilde son verildi.[7]

Dipnotlar

  1. ^ Among the "Maginoo", the apex social class (Scott, 1994)

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f "Pre-colonial Manila". Malacañang Presidential Museum and Library. Malacañang Presidential Museum and Library Araw ng Maynila Briefers. Presidential Communications Development and Strategic Planning Office. 23 Haziran 2015. 9 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2017. 
  2. ^ a b c d e f g h i j k l Scott, William Henry (1994). Barangay: Sixteenth Century Philippine Culture and Society. Quezon City: Ateneo de Manila University Press. ISBN 978-971-550-135-4. 
  3. ^ Demetrio, Francisco R.; Cordero-Fernando, Gilda; Nakpil-Zialcita, Roberto B.; Feleo, Fernando (1991). The Soul Book: Introduction to Philippine Pagan Religion. GCF Books, Quezon City. ASIN B007FR4S8G. 
  4. ^ Osborne, Milton (2004). Southeast Asia: An Introductory History. Ninth. Australia: Allen & Unwin. ISBN 1-74114-448-5. 
  5. ^ Jocano, F. Landa (2001). Filipino Worldview: Ethnography of Local Knowledge. Quezon City: Punlad Research House, Inc. ISBN 971-622-005-7. 
  6. ^ "'Piloncitos' and the 'Philippine golden age'". 30 Ağustos 2011. 1 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ a b c d e Abinales, Patricio N. and Donna J. Amoroso, State and Society in the Philippines. Maryland: Rowman and Littlefield, 2005.
  8. ^ Alfonso, Ian Christopher B. (2016). The Nameless Hero: Revisiting the Sources on the First Filipino Leader to Die for Freedom. Angeles: Holy Angel University Press. ISBN 9789710546527. 
  9. ^ Prehispanic Source Materials for the Study of Philippine History. Quezon City: New Day Publishers. 1984. ISBN 978-9711002268. 
  10. ^ a b c d Dery,Luis Camara (2001). A History of the Inarticulate. Quezon City: New Day Publishers. ISBN 978-971-10-1069-0. 
  11. ^ Junker, Laura Lee (1998). "Integrating History and Archaeology in the Study of Contact Period Philippine Chiefdoms". International Journal of Historical Archaeology. 2 (4): 291-320. doi:10.1023/A:1022611908759. 
  12. ^ Kaplan,Robert D. (25 Mart 2014). Asia's Cauldron: The South China Sea and the End of a Stable Pacific. Random House. ISBN 9781452619194. 

Daha fazla okuma

  • Manileños için Nick Joaquin'in Almanağı
  • Nehir Sakinleri, Grace P. Odal