Müsafiriler. 930-1200 yılları arasında bugünkü Azerbaycan ve Ermenistan topraklarında hüküm süren ve Salariler ya da Sellariler adıyla da anılan hanedan. Deylemi hânedanlardan biri olan Müsâfirîler'in ortaya çıkışıyla ilgili bilgiler her ne kadar kesin değilse de Yâkūt el-Hamevî'nin kaydettiği bir mektuptan bu hânedanın tarihinin, mensubu bulundukları Âl-i Kenger'in Kazvin'e bağlı Târum (Tarım) vilâyetindeki Şemîrân (Semîrân) Kalesi'ni ele geçirmesine kadar gittiği anlaşılmaktadır.[1]
Müsâfirîler'in bilinen ilk üyesi Sellâr (Sâlâr) diye tanınan Muhammed b. Müsâfir'dir. Mes'ûdî babasının adını Esvâr şeklinde kaydeder[2] isim zamanla Müsâfir şekline dönüşmüş olmalıdır. Muhammed b. Müsâfir, Cüstânî Hükümdarı III. Cüstân b. Vehsûdân'ın kızı ile evlenerek bu Deylemli hânedanla akrabalık tesis etti[3] Taberistan'da Şiî Zeydîler’in çöküşe geçmesinin (IV./X. yüzyıl) ardından başlayan Deylemliler’in yayılma sürecinde Muhammed b. Müsâfir de rol aldı ve lider Esfâr b. Şîreveyh’e karşı kumandanlarından Merdâvîc b. Ziyâr ile ittifak yaptı. Merdâvîc, bu ittifaka dayanarak 316 (928) veya 319’da (931) Esfâr’ı ortadan kaldıran ve kendisini yayılışın liderliğine getiren hareketi başlattı[4] Ancak Muhammed b. Müsâfir’in oğulları Vehsûdân ve Merzübân, annelerinin de yardımıyla idare merkezi Şemîrân Kalesi’ni ele geçirip babalarını tahtından indirerek gözetim altına aldılar ve yönetimi kendileri üstlendiler; Târum bölgesi Vehsûdân’da, diğer topraklar Merzübân’da kaldı (330/942). Bu sırada, Sâcoğulları’ndan Yûsuf b. Ebü’s-Sâc’ın ölümünden (314/926) beri önemli iç karışıklıklara sahne olan Azerbaycan, Hâricî lideri Deysem b. İbrâhim el-Kürdî tarafından ele geçirildi. Fakat Deysem’le ilişkileri bozulan veziri Ebü’l-Kāsım Ali b. Ca‘fer, Merzübân ile görüşüp onu Azerbaycan’a saldırmaya teşvik etti. Merzübân Deysem’i yenerek kısa zamanda Azerbaycan’a, daha sonra da Derbend ve Şirvan’a kadar Arrân ve İrmîniye’ye hâkim oldu; Deysem b. İbrâhim’i de kendisine iktâ ettiği Târum’daki bir kaleye gönderdi (330-331/942-943). 332 (944) yılında Arrân’ın merkezi Berdea Rus askerlerince işgal edildi. Merzübân onları kuşatma altına aldıysa da aynı günlerde Musul Hamdânî ordusunun Azerbaycan’a doğru harekete geçtiği haberi gelince Ruslar’la savaşmak için küçük bir birlik bırakıp Hamdânîler’e yöneldi. Meydana gelen savaşta yağan karın da etkisiyle bedevîlerden teşekkül eden Hamdânî ordusu dağıldı (334/945-46). O sırada Büveyhî Emîri Muizzüddevle’nin hilâfet merkezi Bağdat’a hâkim olması üzerine Hamdânî Emîri Nâsırüddevle Büveyhîler’i oradan atmaya niyetlendi ve bir mektupla Hamdânî kuvvetlerinin Azerbaycan’dan çekilmesini emretti. Kuşatma altında bulunan Berdea’daki işgalci Ruslar da ülkelerine geri döndüler[5]
Çoğunlukla "emir" unvanını kullanan Müsafiriler, adlarını Şemiran Emiri olan Salar'ın oğlu Müsafir'den aldılar. Onuncu Yüzyılın son çeyreğine kadar, Teron, Semen, Petrov, Ermenistan, Arran ve Azerbaycana hakim oldular,[6] 989-997 arasında Büveyhoğulları'nın hakimiyetine girdiler, 1065'te ise hanedanın hüküm sürdüğü topraklara Selçuklular egemen oldular.
Muhammed bin Musafir Dönemi
10. yüzyılın başlarında Şamiran'ı fetheden Muhammed bin Musafir. Cüstani hanedanından bir kız ile evlendi. Muhammed bin Musafirin Sert yönetimi ve politikaları, sonucunda ailesini bile ona yüz çevirdi. 941'yılında oğulları Wahsudan ibn Muhammed ve Marzuban tarafından hapsedildi[7][8]
Marzuban ibn Muhammed Dönemi
Merzuban, Deysemi hanedanlığını işgal edip hükümdarı Deysem'i hapsetti, Daha sonra Merzuban Divin,Erdebil ve Tebriz'i ele geçirdi, sonra hanedanlığın başkentini Berdeye taşıdı ayrıca. Şirvanşahlar, Merzuban'ın tebası olmayı ve haraç ödemeyi kabul ettiler.
943-944'te Ruslar, Hazar bölgesine bir sefer düzenlediler. Bölgedeki ekonomik durumu etkileyen bu sefer neticesinde Berde gücünü kaybetti ve merkez Gence'ye taşındı.[9][10]
Sallari ordusu, Rus ordusu karşısında birkaç kez yenilgiye uğradı. Ruslar başkent Barda'yı ele geçirdi. Ruslar, yerel halkın, otoritelerinin tanınması karşılığında dinlerini yaşamalarına izin verdi; Rusların bölgede kalıcı olarak yerleşme niyeti bulunuyordu. İbn Miskawaih'e göre, yerel halk Rus güçlerine taş atarak ve barışı bozdu, Ruslar yerel halkın şehri boşaltmasını talep etti. Bu talep yerel halk tarafından reddedildi ve Ruslar yerel halkı öldürmeye, birçok kişiyi ise fidye için esir almaya başladı. Katliam, müzakereler nedeniyle kısa bir süre kesintiye uğradı ancak kısa süre sonra bu antlaşma bozuldu. Ruslar, birkaç ay berde de kaldı ve çevredeki pek çok yeri yağmalayarak şehirden ayrıldılar.
948'yılında Marzuban, Hemedan ve İsfahan hükümdarı Rukn ed-Daula tarafından mağlup edildi ve Samiram Kalesi'nde esir alındı.
Bundan sonra Sallariler bölgesi, Marzuban'ın erkek kardeşi Vahsudan, Merzubanın oğulları ve Deysam Sajid arasında acımasız bir güç mücadelesinin yeri oldu. Merkezi yönetimdeki bu zayıflık, Revaddilerin ve Şeddadilerin sırasıyla Tebriz ve Divin'in kuzeydoğusundaki bölgelerin kontrolünü ele geçirmesine sebep oldu.[11][12]
Yıkılış
Merzuban, kardeşi Wahsudan'ı halefi olarak belirlemişti. Ancak Azerbaycan'a kalelerin komutanları onu lider olarak görmeyi reddettiler ve onun yerine Marzuban'ın oğlu Justanibn Merzuban'ı halefi olarak tanıdı. Ancak Wahsudan yönetimin başına geçmeyi başardı. Wahsudan'ın ölümünden sonra (967'den bir süre sonra), oğlu Nuh onun yerini aldı. Nuh 989'da ölünce, yerine Nuh'un küçük oğlu ibrahim geçti
Gazneli Mahmut yeni halefin tecrübesizliğinden yararlandı ve 1029 yılında Rey'i fethetti İbrahim'toprakları geri almak için bir kuvvet gönderdi, ancak bunu başaramadı, daha sonra İbrahim, Kazvin'i Gazneliler'den aldı ve savaşta Gazneli Mahmud'un oğlu Mesud'u yendi. Salariler 1062 yılında selçuklular tarafından yıkıldı ve zaman içerisinde asimile oldular. [kaynak belirtilmeli]
Kaynakça
- ^ (Muʿcemü’l-büldân, III, 291)
- ^ (Mürûcü’ẕ-ẕeheb, IV, 378)
- ^ (a.g.e., IV, 377-378; İbn Miskeveyh, II, 32, 151)
- ^ (Mes‘ûdî, IV, 377-378)
- ^ (İbn Miskeveyh, II, 62-67; İbnü’l-Esîr, VIII, 412-415).
- ^ Clifford Edmund Bosworth, The New Islamic Dynasties, 148-149.
- ^ V. Minorsky, Kafkas tarihinde Çalışmalar, Cambridge University Press, 1957.
- ^ Ryzhov, Konstantin. (2004). Vse monarkhi mira. Musulʹmanskiĭ Vostok, VII-XV vv. Moskva: Veche. ISBN 5-94538-301-5. OCLC 60375682.
- ^ Abu '. İbn Ahmed İbn Muhammed, Miskawaih (2014). Tajarib Al-Umam; Veya, İbn Miskeveyh'in Tarihi. Nabu Basın. ISBN 1295768103.
- ^ "AZERBAIJAN iv. Islamic History to 1941 – Encyclopaedia Iranica". iranicaonline.org. 29 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2021.
- ^ V. Minorsky, Kafkas Tarihi Çalışmaları, Cambridge University Press, 1957. s. 112.
- ^ Bayne Fisher, William (1975). Cambridge History of Iran, Том 4. Cambridge University Press. ISBN 9780521069359.
