Lebîd b. Rebî'a el-'Âmirî (Arapça: لبيد بن ربيعة العامري) (ö.660?), Câhiliye döneminin en meşhur şairlerinden biridir. Muallaka şairlerinden biri kabul edilmektedir.

Henüz genç yaşındayken, kabilesinin Hire kralına gönderdiği heyetin içerisinde yer aldığı bilinmektedir. Heyetin görevi, kabilenin taleplerini hükümdara bildirmektir. Lebîd henüz genç yaşında olduğu için, heyetle birlikte huzura çıkarılmamıştır. Kralın nedimi olan er-Rebî'nin heyet hakkında olumsuz konuşması nedeniyle, heyet kraldan bekledikleri ilgiyi görememiştir. Ancak yanlarında Lebîd olduğu halde kralın huzuruna tekrar çıktıklarında, Lebîd, er-Rebî'yi ağır bir recez şiiriyle yermiştir. Lebîd'in bu hiciv şiirini okumadan önce, dönemin kahinlerini andıran bazı ritüelleri gerçekleştirdiği kaydedilmektedir. Bu hadise, hiciv şiirleriyle büyücülük arasındaki ilişkiden bakiye kalmış bir detay olarak değerlendirilmiştir.^[1]

Lebîd'in ölmeden önce Müslüman olduğu rivayet edilmektedir. Bu yüzden sahabenin arasında sayılmaktadır.

Esat Ayyıldız, Klasik Arap Şiirinde Emevî Dönemine Kadar Hiciv. Ankara: Gece Kitaplığı, 2020. s.50-55.