LaVeyan Satanizm veya Ateistik Satanizm, Anton Szandor LaVey tarafından 1966 yılında Şeytan Kilisesi'nin kurulmasıyla çıkan felsefi öğreti ve inanış biçimi. Satanist akımlar içerisinde kilisesi, yazılı törenleri, bayram günleri, din adamları olan ve organize bir din sayılan tek akım LaVeyan Satanizm'dir.
LaVeyan satanistler birer ateisttir ve Şeytan'ın varlığına inanmazlar.[1] Şeytan'ın varlığına inanmadıkları gibi, "Tanrı, Ruh, Büyü, Cennet, Cehennem" gibi doğaüstü kavramların hiçbirine inanmazlar.[2] LaVeyan satanistler materyalisttir. Metafizik kavramların hepsini reddederler.
Şeytan
LaVeyan satanizm, Şeytan kavramını doğaüstü bir varlık olarak kabul etmez. Şeytan'ı bir sembol olarak kabul eder. Bu sembol, LaVeyan satanizmin felsefesini tanımlamaktadır. LaVeyan satanistlere göre, Şeytan; insanın vahşi doğasını temsil etmektedir. Şeytan, insanın içindeki hayvani duyguları, içgüdüleri ve dürtüleri temsil eder. İnsanlar içlerindeki bu içgüdüleri temel alarak yaşamalıdır. LaVey'e göre: İnsanlar tarafından uydurulan "Tanrı" kavramı bunları yasaklamıştır ve günah olarak kabul etmiştir. Şeytan simgesi bunun tam zıttını oluşturmaktadır. Satanist bir birey, Şeytan'ın temsil ettiği bu kavramlara göre yaşamalıdır.
Ayin
Ayinler tamamen bireysel terapi amaçlı yapılır ve grup üyeleri arasındaki bağı güçlendirme amacı da gütmektedir. Ayini düzenleyen Şeytan Kilisesi üyeleri, bu ayinlerin herhangi bir doğaüstü etki edeceğine inanmamaktadır.
LaVey'in kurucusu olduğu bu Satanist grubun temel hedefi, tanrı inancına karşı çıkarak felsefi temelli bir din oluşturmaktır. LaVeyan satanizmde özel olarak Hristiyanlığa, fakat genel olarak "tanrı" inancını içeren bütün dinlere karşı çıkış vardır.
LaVeyan satanizm, öncelik olarak insanların "tanrı" kavramından tamamen kurtulması gerektiğine inanmaktadır. Çünkü tanrı kavramı, Laveyan satanizm'e göre uydurmadan ibarettir ve gerçek değildir.[4]
Felsefe
LaVey felsefesi; yaşamdan keyif alabilmek, yaratıcılık, özgüven, bağımsızlık, kendine saygı, sadece karşılıklı cinsellik, güçsüzlerden çalmamak, yemeğini çalmayan hayvanlara ve çocuklara zarar vermemek, zeka ve entellektualite gibi satanik etikleri (nezaket, güven, intikam ve varoluş) savunmuş olmasına karşın genellikle önyargı, yanlış anlamalar ve öznel uygulamalar sonucu kaotik olarak kabul edilmiştir.[5][6]
Temelinde bir şekilde kötülerin yani zekilerin kazanacağını ve en iyi olanın galip geleceğini iddia eden, aykırı fakat sınırları olan bir felsefedir. Şeytan ayetleri kitabında, LaVey; çıkar ve ego'yu en ön planda tutmuştur. Şeytani Kitâb-ı Mukaddes'te önemli bir ayet "Lüzumsuz kötülük yapmak çıkarlara aykırıdır." maddesiyle vurgulanarak kriter olarak yorumlanmıştır.
LaVey akımın sempati duyduğu ve lusiferizmle özdeştirdiği diğer bir kavram "Her iyiliğin içinde biraz kötülük; her kötülüğün içinde biraz iyilik" kuramına dayanan Ying Yang öğretisidir.
Tarihi
LaVey, Aguste De Conte'un öğretilerinden biri olan monkeyist satanizmin etkisi altında kalarak oluşmuştur. 1966'da San Fransisko'da Şeytan Kilisesi'ni (The Church of Satan) kurmuş ve onun başrahibi olmuştur. LaVey, organize faaliyetlerinin çoğunu kilise mensupları dışındakilere çevirmiş ve kitaplar yazmaya başlamıştır. LaVey Kitaplarını yazarken sosyolog, matematikçi ve filozof. Sosyolojinin babası olan Aguste De Conte'dan yardım istemiştir. Bunun üzerinde Aguste De Conte LaVey'e yardımcı olmuştur.
Bu tür faaliyetlerinin bir sonucu olarak, aşağıdaki kitaplar çıkmıştır:
