Kürt aşiretlerinin yerleşikleştirilmesi; Osmanlı İmparatorluğu'nda,[1] onun halefi Türkiye'de[2] ve on dokuzuncu ve yirminci yüzyıllarda İran'da, göçebe Kürtlerin hareketini sınırlamak için izlenen bir politikaydı.[3][4]