Krško Nükleer Santrali |
---|
|
|
Ülke | Slovenya |
---|
Durumu | Aktif |
---|
Yapım başlangıcı | 1975 |
---|
İşletme tarihi | Nuklearna elektrarna Krško (NEK) |
---|
Krško Nükleer Santrali (Slovence: Nuklearna elektrarna Krško, NEK) Slovenya'nın Krško Belediyesine bağlı Vrbina ilçesinde bulunmaktadır. Santral 2 Ekim 1981'de elektrik şebekesine bağlandı ve 15 Ocak 1983'te ticari olarak işletmeye açıldı. O zamanlar Yugoslavya'nın bir parçası olan Slovenya ve Hırvatistan'ın ortak girişimi olarak inşa edildi.
Santral, 1.994 termal megawatt (MW t ) ve 696 megawatt elektrik (MW e ) nominal termal kapasiteye sahip 2 döngülü bir Westinghouse basınçlı su reaktörüdür. Zenginleştirilmiş uranyum (ağırlık yüzde 5'e kadar 235 U), yakıt kütlesi 48.7 ile çalışır. 121 yakıt elemanı, moderatör olarak demineralize su ve gücü düzenlemek için her biri gümüş, indiyum ve kadmiyum alaşımlarından yapılmış 36 demet 20 kontrol çubuğu ile üretim yapar. Kardeş santrali Brezilya'daki Angra I'dir.[1]
İşletme şirketi Nuklearna elektrarna Krško (NEK), Sloven devlet şirketi Gen Energija ve Hırvat devlet şirketi Hrvatska elektroprivreda'nın (HEP) ortak mülkiyetindedir. Santral, Slovenya'nın dörtte birinden fazlasının ve Hırvatistan'ın elektrik ihtiyacının %15'ini sağlıyor.[2][3]
Tarih
1970'lerin başında, Tito'nun Yugoslavya hükûmeti, Hırvatistan ve Slovenya'nın kurucu cumhuriyetlerinde ek elektrik üretimi ihtiyacı olduğuna karar verdi. Yerli bir uranyum kaynağı mevcutken, Siemens (Almanya) ve Westinghouse'dan (ABD) pratik boyutta tek bir nükleer enerji santrali için teklifler alındı. ABD hükûmeti ile yapılan anlaşma ile Westinghouse şirketi ile anlaşma sağlandı.
1998'de Slovenya Hükûmeti NEK'i kamulaştırdı ve Krško'dan Hırvatistan'a elektrik vermeyi durdurdu. 1999'da Hırvatistan, arz yetersizliği nedeniyle tazminat davası açtı. Ocak 2001'de, iki ülkenin liderleri Krško santralinin eşit mülkiyeti, nükleer atık için ortak sorumluluk ve karşılıklı taleplerin tazmini konusunda anlaştılar.[4] Tesisin ortak yönetimi 1 Ocak 2002'de başlayacaktı. Ancak, yerel halkın protestoları nedeniyle ancak 2003 yılında faaliyete başladı. Nükleer Santral'den enerji alınmayan dönemler için Hırvatistan Aralık 2015'te Uluslararası Yatırım Anlaşmazlıklarının Çözümü Merkezi'ne başvurdu. Mahkeme, Hırvatistan lehine karar vererek ülkeye 40 milyon €'dan fazla tazminat, faiz ve avukatlık ücreti ödenmesine karar verdi.[5]
Santralin, Slovenya tarihindeki en büyük deprem olan 1511 Idrija depreminin şiddetine kadar hasar almaması bekleniyor. 2011 Fukushima nükleer felaketinden sonra sismik olarak güçlendirilmiştir.[6] Tesis 2020'deki Zagreb depreminden ve Petrinja depreminden hiçbir hasar görmedi.[7][8]
Kaynakça