Kovancılar, Elazığ iline bağlı bir ilçedir.
Tarihi
İlçe merkezinin bulunduğu alan, 1934 yılı öncesi boş ve düz bir araziydi. 1934 yılında Romanya ile Türkiye arasında yapılan mübadele anlaşması çerçevesinde, Romanya'dan 300 Türk aile Elâzığ iline nakledildi. Buraya yerleştirilen göçmen kafilesi için 1934 yılında Romanya'nın 1941'den sonra Bulgaristan'ın Silistre vilayetinin Tutrakan (bugün ki adı Terter) ilçesi Kovancılar köyünden anavatana göç kararı alındı. Köstence Limanından İstanbul'a gelen kafile bugün ki Kovancılar ovasına gönderilerek civar köylere misafir olarak dağıtıldı. Mevsimin kış olması nedeniyle önce civar köylerde geçici iskâna tâbi tutulan göçmenler, daha sonra şimdiki ilçe merkezine yerleştirildi. 1935 yılı ilkbaharında devlet tarafından 300 hanelik mahalli tarzda evler yapılarak söz konusu göçmen kafilesi buraya yerleştirilmiştir. Buraya yerleştirilen göçmenler Romanya'daki köylerinin ismini bu köye ad olarak vermişlerdir. Kovancılar'ın imar planı, o zamanın imkânları ile en iyi şekilde hazırlanmış ve Elâzığ ilinde ve ülke genelinde örnek bir yerleşim yeri teşkil etmiştir.[3]
1968 yılında belediye teşkilatı kurulmuş, daha sonra 19.06.1987 tarih ve 3392 sayılı kanun ile Kovancılar, ilçe statüsüne kavuşmuştur.
Kovancılar nüfusu 2020 yılına göre 39.793 kişidir. İlçe nüfusunun %49,81'i erkek, %50,19'u ise kadındır.
Coğrafî konum
Kovancılar, Elâzığ-Bingöl karayolunun 67'nci kilometresinde, Fırat kenarında Şahmiran Dağı'nın eteğindeki düz bir alan üzerinde ve deniz seviyesinden 1026 metre yükseklikte, 38-20 derece kuzey enlemi, 39-50 doğu boylamı üzerinde bulunmaktadır. Kuzeyinde Tunceli, doğusunda Karakoçan ilçesi, güneyinde Palu ilçesi, batısında Keban Baraj Gölü yer alır. İlçenin yüzölçümü köyleri ile birlikte 980 km2'dir. Bölge, Toros Dağları silsilesi içinde bulunduğundan birinci derece deprem bölgesine girmektedir.
İlçenin iklimi, kara ikliminin ılık bir özelliğini taşır. Özellikle Fırat ırmağı üzerindeki Keban ve Karakaya barajları yapıldıktan sonra iklimde büyük ölçüde ılımanlaşma görülmüştür. İlçe merkezinin yanı başında bulunan ovada Keban Baraj kıyısında bulunan köylerde kış mevsimi oldukça ılık geçmektedir. Kar yağışı pek etkili değildir. Genelde yağmur şeklinde düşen yağışların çoğu, bahar mevsiminde yağmaktadır. Ortalama yağış miktarı 500 – 600 milimetre civarındadır. Yılın en sıcak ayı temmuzdur. En yüksek sıcaklık 39-40 derecedir. Yılın en soğuk dönemi şubat ayında da en düşük sıcaklık 20 ile 25 derece arasındadır.
Ekonomik yapı
İlçe nüfusunun %85'i tarım ve hayvancılıkla uğraşmaktadır. İlçe topraklarının %35'inde değişik biçimlerde küçük işletmeler halinde aile ziraatı yapılmaktadır. Bunun yanında özellikle endüstri bitkileri (şeker pancarı, ayçiçeği, pamuk gibi ürünler gittikçe önem kazanmaktadır. Ticari maksatla özellikle domates, biber, soğan ve sarımsak yetiştirilmektedir. Mor Karaman ırkı koyunlar yörede egemen olup, az miktarda da İvesi Ak Karaman koyunu yetiştirilmektedir.
Nüfus
Kaynakça
Dış bağlantılar
