Kizikos (mitoloji)

Yunan mitolojisinde, Kral Cyzikos veya Kyzikos veya Kizikos (Eski Yunanca : Κυζίκου, Kuzíkou ), Propontis'in (Marmara Denizi) güney kıyısında yaşayan Dolionyalıların hükümdarıydı. Kyzikos ile aynı adı taşıyan bir başkente adını verdi.

Aile

Kyzikos'un babası Aeneus ve annesi Eusorus'un kızı Aenete(ya da Aenippe)'dir;[1] bazı kaynaklarda babası Eusorus'tur.[2] Kral Kyzikos bazen Tesalyalı bir göçmen olarak anılır (bu nedenle, Iason'ın kendisi de dahil olmak üzere, birçoğu Teselya'dan gelen Argonotlara karşı misafirperver davranmıştır). Aeneus adı, Trakya kenti Aenus' anımsatır ve Aeneus, Apollo ve Teselya Nehri Peneus'un kızı Stilbe'nin kızıdır.[3] Kyzikos'un eşi Percote'li Merops'un kızı Cleite'tir,[1] bazıları ise eşinin Piasus'un kızı Larissa olduğunu söyler.[4]

Mitoloji

Argonotlar, Lemnos'tan ayrıldıktan sonra Kyzikos'un kral olduğu Dolionların adasına gelirler.[5] Argonotları Kolhis'e yolcukları esnasındaki bu duraklarında kral onları cömert bir konukseverlikle karşılar. Ancak Argonotlar adadan ayrılıp, yola çıktıktan sonra, bir fırtına onları geceleyin Kyzikos kıyılarına geri götürür. Ne Argonotlar ne de Kral Kyzikos birbirini tanımaz, her biri diğerini düşman zanneder ve savaş başlar. Dolionlar, onları kendilerine sürekli saldıran Pelasg ordusu sanarlar.

Düşman limanı ele geçirdi, düşmanlarımız Pelasglar geri döndü!” Erkeklerin sükuneti bozuldu; tanrı Pan şehri perişan etmişti, Pan, Mygdonian Ana'nın zalim emirlerini yerine getirdi [yani Kybele], gündüz saatlerinde mağaralara sığınan ormanların ve savaşın efendisi Pan; gece yarısı ıssız yerlerde o kıllı böğrü ve hiddetli alnında hıçkıran yapraklar görülür.

Argonotlar, Dolionların çoğunu katleder, arasında ya Iason ya da Herakles tarafından öldürülen Kral Kyzikos da vardır. Olan biteni Kybele, Pan ve Bellona ayarlamıştı çünkü Kybele, aslanlarından birini öldürdüğü için kraldan intikam almak istemektedir.[6] Valerius Flaccus bu hikâyeyi anlatır.

Kyzikos, çevik atı üzerinde, taraftarların kana bulanmış kollarla eğlendiği, bıkmış ormanlarda Dindymus'u sarsarken, kovalamaya olan aşırı sevgisi tarafından ihanete uğradı; çünkü mızrağıyla Phrygia kentlerinde metresini [Kibele] taşımaya alışmış bir aslanı öldürdü ve şimdi dizginlerine geri dönüyordu. Ve şimdi (Deli!) kurbanının yelesini ve başını kapı sövelerine astı, bir ganimet, kendine üzüntü getiren ve tanrıçayı utandıran. Ama o, büyük öfkesini bastırarak, zillerle çarpışan dağdan, kenarları krallara özgü kalkanlarla çevrili gemiyi görür ve kahraman ölümünü ve daha önce hiç duyulmamış dehşetler planlar: gece müttefik insanları nasıl insanlık dışı bir savaşa sürükleyip, şehri zalim bir hataya boğmak için.

Gün ağardığında, Argonotlar trajik hatalarını anlarlar ve Kyzikos'a özenli bir cenaze töreni düzenlediler.[7][8][9]

Onlar [yani Argonotlar] üç gün boyunca yas tuttular ve saçlarını yoldular; mezarın üzerine bir höyük diktiler, zırhlı olarak etrafında üç kez yürüdüler, cenaze törenleri düzenlediler ve ölü adamın onuruna oyunlar oynadılar. Höyük son günlere kadar görülecekti ve Kyzikos halkı her yıl üzerine içki dökmeye devam etti.

Cenazeden sonra, Argonotlar krallığı Kyzikos'un oğullarına teslim ederler,[2] sonra yelken açtılar ve Mysia'ya uğradılar. Kral Kyzikos'un gencecik Cleite, bu olay üzerine kendini asmıştır.[4]

Kaynakça

  1. ^ a b Apollonius Rhodius, 1.949; Valerius Flaccus, 3.1; Parthenius, Love Romances 28.1
  2. ^ a b Hyginus, Fabulae 16
  3. ^ Scholia on Apollonius Rhodius, 1.948
  4. ^ a b Parthenius, Love Romances 28.1
  5. ^ As to the visit of the Argonauts to the Doliones and the death of King Cyzicus, see Apollonius Rhodius, 1.935-1077; Orphica Argonautica 486ff.; Valerius Flaccus, 2.634 ff. & 3.1 ff.; Hyginus, Fabulae 16
  6. ^ Valerius Flaccus, 3.1
  7. ^ Dinter, Martin. "Epic from Epigram:The Poetics of Valerius Flaccus' Argonautica ." American Journal of Philology. Volume 130, Number 4 (Whole Number 520), Winter 2009. Retrieved March 24, 2016. p. 541. Via Project MUSE. (subscription required)
  8. ^ Hershkowitz, Debra. Valerius Flaccus' Argonautica: Abbreviated Voyages in Silver Latin Epic. Oxford: Oxford University Press, 1998. 978-0-19-815098-5. pp. 172-175.
  9. ^ see Apollonius Rhodius, 1.1057-1077; Orphica Argonautica 571 ff.; Valerius Flaccus, 3.332 ff.

Notlar