Kamp, çadır gibi temel bir geçici barınakta gecelemeyi içeren bir açık hava rekreasyonu veya açık hava eğitim biçimidir. Kamp ayrıca eğlence aracı, korunaklı kabin, kalıcı çadır, branda gibi barınak içerebilir veya içermeyebilir. Tipik olarak, katılımcılar, kendilerine keyif veren etkinliklerin peşinde veya bir tür eğitim deneyimi için, açık havada zaman geçirmek üzere gelişmiş alanları terk eder. Geceyi evden uzakta açık havada geçirmek, kampı günübirlik gezilerden, piknikten ve diğer kısa süreli açık hava etkinliklerinden ayırır.
Kampçılık, eğlence etkinliği olarak 20. yüzyılın başlarında elitler arasında popüler oldu. Zamanla, diğer sosyoekonomik sınıflar arasında da popülerlik kazandı. Modern kampçılar, millî parklar ve eyalet parkları, vahşi yaşam alanları ve ticari kamp alanları gibi kamuya ait doğal kaynakları sık sık ziyaret eder. İsveç ve İskoçya dahil olmak üzere birkaç ülkede, özel mülklerde kamuya açık kampçılık da yasaldır.
Kampçılık, izcilik gibi dünyadaki birçok gençlik örgütünün hem öz güveni hem de takım çalışmasını öğretmek için kullandığı önemli bir parçasıdır. Okul kamp gezilerinin de sayısız faydası vardır ve öğrencilerin kişisel gelişiminde ve büyümesinde önemli rol oynar.[1]
Rekreasyonel kampın tarihi genellikle İngiliz gezgin terzi Thomas Hiram Holding'e kadar uzanır, ancak ilk olarak İngiltere'de Thames Nehri'nde popüler olmuştur. 1880'lere gelindiğinde, çok sayıda ziyaretçi, Viktorya döneminin sonlarındaki keyif amaçlı tekne gezisi çılgınlığıyla bağlantılı olan bu eğlenceye katılıyordu.[2]
Thomas Hiram Holding, İngiltere'de modern kampın babası olarak görülse de, yirminci yüzyılın başlarında farklı bir kamp türünü de sevdirmişti. Bu etkinliği, ailesiyle birlikte Amerikan çayırlarında seyahat ederek geçirdiği gençliğinde deneyimledi. Daha sonra İrlanda'da bazı arkadaşlarıyla bisiklet ve kamp turuna çıktı.[3] İrlanda deneyimiyle ilgili kitabı Connemara'da Bisiklet ve Kamp, 1901'de ilk kamp grubu olan Bisiklet Kampçıları Derneği'nin kurulmasına yol açtı, daha sonra Kamp ve Karavan Kulübü oldu.[4] 1908'de açık hava tutkusunu dünyayla paylaşabilmek için Kampçılar El Kitabı 'nı yazdı.[5]
Muhtemelen dünyadaki ilk ticari kamp alanı, 1894 yılında açılan Douglas, Man Adası yakınlarındaki Cunningham'ın kampıydı.[6]
1906'da Bisiklet Kampçıları Derneği ilk kendi kamp alanını Weybridge'de açtı. O zamana kadar, örgütün birkaç yüz üyesi vardı. 1910'da Dernek, Ulusal Kamp Kulübü ile birleştirildi. I. Dünya Savaşı kamp faaliyetlerinde belirli bir duraksamadan sorumlu olsa da, dernek, Sir Robert Baden-Powell'ın (İzci hareketinin kurucusu) 1919'da başkanı olmasıyla savaştan sonra yeni bir hayat kazandı.[7]
ABD'de kampçılık, William Henry Harrison Murray'in 1869'da Adirondacks'te Kamp Hayatı adlı eserinin yayınlanmasına kadar uzanıyor ve bu, o yaz Adirondacks'e çok sayıda ziyaretçi gelmesiyle sonuçlandı.[8]
Yirminci yüzyılın başlarında, Amerika Birleşik Devletleri'nde kamp yapmanın popülaritesi, The Vagabonds: Henry Ford, Thomas Edison, John Burroughs ve Harvey S. Firestone tarafından yaratılan tanıtım sonucunda arttı. Ünlü Amerikalı iş adamları, mucitler ve yazarlardan oluşan bu grup, on yıl boyunca farklı eyaletlere seyahat etti ve basın, ülkenin dört bir yanından yaptıkları seyahatleri ayrıntılı bir şekilde belgeledi. Çoğu zaman, "...bu sert ve hırçın öncüler, Adirondacks'e doğru araba sürer ve esasen topraktan geçinir, tıpkı yolda tatile çıkan sıradan Amerikalılar gibi çiftliklerde kamp yapar ve yol boyunca yiyecek satın alırlardı."[9]
Uluslararası Kamp Kulüpleri Federasyonu (Fédération Internationale de Camping et de Caravanning) 1932'de kuruldu ve birçok ülkeden ulusal kulüpler ona bağlıydı. 1960'lara gelindiğinde, kamp yerleşik bir aile tatili standardı haline gelmişti ve bugün artık kamp alanları Avrupa ve Kuzey Amerika'da yaygındır.
Kamp şekilleri
Lapakisto'daki Seelammi kulübesi, Lahti, FinlandiyaJaponya'nın Ōarai kentindeki araba kamp alanı
Kampın farklı türleri ulaşım biçimlerine göre örneğin kano kampı, araba kampı, karavan ve sırt çantalı geziler gibi isimlendirilebilir.
Kamp yapmak aynı zamanda yaşam tarzına göre de etiketlenir: Glamping (göz alıcı kamp) kamp yapmayı bir evin veya otelin lüksü ve olanaklarıyla birleştirir[12] ve kökenleri 1900'lerin başında Afrika'da yapılan Avrupa ve Amerika safarilerine dayanır.
Workamping, kampçıların emeklerini çeşitli şekillerde takas etmelerine olanak tanır ve kamp yeri ücretlerinde, kamp yeri hizmetlerinde ve hatta bir miktar ücrette indirimler sağlar.
Göçmen kampları eğlence amaçlı değil, geçici bir konaklama düzenlemesi olarak oluşturulur.
Amerika Birleşik Devletleri'ndeki özel biçerdöverler için kamp alanları, park yeri biçerdöverleri ve diğer büyük çiftlik ekipmanlarını içerebilir.
Hava gösterilerinde kamp yapmak da oldukça popülerdir. Özellikle Oshkosh hava gösterisinde insanlar genellikle uçaklarının kanatlarının altına küçük bir çadır kurup kamp yaparlar.[13]
Teçhizat
Kamp ekipmanlarıBir kubbe çadırBrandadan yapılmış barınak
Kampta kullanılan ekipmanlar amaçlanan etkinliğe göre değişir. Örneğin, hayatta kalma kampında ekipmanlar kampçıya yiyecek, ısı ve güvenlik sağlama amacı olan küçük parçalardan oluşur.[14]
Bu tip kamplarda kullanılan ekipmanlar hafif olmalı ve zorunlu malzemelerle sınırlı olmalıdır. Kış kampı gibi diğer kamp türleri, kampçının vücudunu rüzgârdan ve soğuktan koruyacak kadar güçlü çadırlar veya giysiler açısından özel olarak tasarlanmış ekipmanlara sahip olmayı içerir.[15]
Hayatta kalma kampı, bir şeyler ters giderse ve kurtarılmaları gerekirse kampçıların yanlarında bulundurmaları önerilen belirli eşyaları içerir. Hayatta kalma kiti, kişinin cebine sığması gereken veya aksi takdirde kişinin üzerinde taşınabilecek küçük zorunlu eşyaları kapsar. Bu kit, kampta bırakılan sırt çantasında tutulursa bu koşullarda işe yaramaz. Böyle bir kit, kamp ateşi üzerinde suyu ısıtmak için kullanılabilen küçük bir metal kap, birçok durumda işe yarayabilecek küçük bir koli bandını ve bir acil durum battaniyesi içermelidir. Bu battaniyeler, özellikle minimum yer kaplamak için tasarlanmıştır, kampçıyı sıcak tutmak için acil durum barınağı olarak kullanılabilir ve yansıtıcı özellikleri sayesinde bir uçaktan kolayca görülebilirler. Mum izmaritleri, ateş yakmak ve kapalı bir alanı ısıtmak için iyidir. Bu tür kamplarda bir veya iki yara bandı zorunludur. Herhangi bir kampçının, sadece hayatta kalma kampçılarının değil, su geçirmezkibritlere veya çakmağa ve balık tutmada kullanılabilen büyük çengelli iğneye veya balık kancasına ihtiyacı vardır. Hayatta kalma kitine ayrıca lastik eldiven, antiseptik mendil, alüminyum folyo, çakı veya halazone tabletleri (suyu arıtır) de eklenmelidir.
Yaygın ekipman listesi
Yaygın olarak kullanılan kamp ekipmanlarının listesi aşağıdadır:
Bozulabilir yiyecekleri ve içecekleri saklamak için soğutucu. Elektrik varsa, buza ihtiyaç duymadan termoelektrik veya stirling motorulu soğutucu kullanılabilir. Modern kamp alanlarındaki kampçılar genellikle bozulabilir yiyecekleri soğutucularda getirirken, kırsal kampçılar kurutulmuş meyveler, kuruyemişler, kurutulmuş et vb bozulmayan yiyecekler getirir.
Nehir veya göllere erişimi olan bölgeler için şişelenmiş su veya taşınabilir su filtresi
Üç ayaklı zincirli ızgara, Hollanda fırını, güveç veya La Cotta kil tencere gibi pişirme araçları kamp ateşinde yemek pişirmek için kullanılabilir. Kamp ateşlerinin yasak olduğu veya pratik olmadığı yerlerde taşınabilir bir ocak kullanılabilir. Elektrikli bir kamp alanı kullanılıyorsa elektrikli tava veya yavaş pişirici kullanılabilir.
Kalan ihtiyaç duyulan kamp ekipmanlarının tabaklar, tencereler ve tavalar dahil çoğu genellikle evde vardır. Ancak birçok kişi ev eşyalarını kullanmayı tercih etmez, bunun yerine kamp için daha uygun ekipmanı kullanır. Ağır plastik sofra takımları ve üstü kapanarak çalkalayıcıları yağmurdan koruyan tuz ve karabiberlikler bunlardandır. Tasarruf mağazalarından veya garaj satışlarından satın alınan eski mutfak ekipmanları da özel (ve daha pahalı) kamp ekipmanları satın almak yerine ev eşyaları yerine kullanılabilir. Sırt çantalı gezginler hafif ve taşınabilir ekipman kullanır.[16]
.jpg)
.jpg)
