Jerri Allyn

Jerri Allyn
DoğumNew York, New York
UyrukAmerikalı
AlanıPerformans sanatı, enstalasyon

Jerri Allyn (d. 1954), Los Angeles, Kaliforniya merkezli bir Amerikan feminist performans ve enstalasyon sanatçısı ve eğitimci.

Biyografi

Allyn, Goddard Koleji'nden Sanat ve Topluluk alanında yüksek lisans derecesi aldı ve ayrıca Los Angeles Kadınlar Binası'ndaki Feminist Stüdyo Çalıştayı'na katıldı.[1]

Allyn, feminist sanat hareketinde aktif olarak bulundu, 1970 ve 1980'lerde birçok feminist performans gruplarında kurucu ortaklığı yaptı. Bunlardan ilki 1977 yılında Anne Gaulding'in işbirliğinde kurulan "Garsonlar" oldu.[2] Grubun tüm üyeleri kadın garsonlardan oluşuyordu ve genellikle komedi performanslarıyla kadınların kültürel algılamalarını incelediler ayrıca hizmet sektöründeki kadınlar için çalışma koşullarının nasıl olduğunu araştırdılar.[3] Grup, restoranlarda ve diğer kamusal alanlarda sahne aldı ve bir keresinde bir geçit töreninde sahne almak üzere The-All City Kadın Garsonlar Bando Takımını kurdu. Nancy Angelo, Anne Gauldin, Cheri Gaulke ve Dava Maberry ile birlikte Allyn, sanatçıları, aktivistleri ve yurttaşları bir araya getirme amacı güden, nükleer silah karşıtı bir grup olan Sisters of Survival'ın (SOS) kurucu üyesiydi.[4] SOS, 1983'te performans etkinliklerinin içerdiği "Gökkuşağının Sonu" adlı bir projeyi gerçekleştirdi, bu performans etkinlikleri hem Amerika Birleşik Devletleri'nde hem de Avrupa'da gerçekleşti ve 20 Kasım-24 Aralık 1983 tarihleri arasında gerçekleşen New York'taki Franklin Madeni'ndeki bir sergide sona erdi.

1977'de yayınlanan "Kanser Deliliği" adlı eserinde Allyn, kanserle boğuşan annesini, anneannesinin deliliğini ve bu aile öyküsünün sebebiyet verdiği kendi sağlığına dair korkularıyla uğraştı.[5] Hastane görünümü vermek amacıyla Allyn, sahneyi stüdyosundaki yatakta gerçekleştirdi. İzleyiciler, Allyn'i desteklemek ve iyileşmesine yardımcı olmak için alana gelerek etkileşim içinde bulundu1979 yılında Allyn, Lezbiyen Sanat Projesi'nin yönetimi altında oluşturulmuş ve diğer sanatçı ve katılımcı Cheri Gaulke tarafından "13 lezbiyenin hayat hikayesinin işbirliğinde oluşturulan" olarak nitelendirilen "An Oral Herstory of Lesbianism" performansının oyuncu kadrosundaydı.[6]

Allyn ayrıca sanat ile yaşam arasındaki sınırın ötesine geçen ve kamusal alanlara entegre edilmiş enstalasyon sanatları oluşturur. Allyn, çalışma ortamında konuma ve çevreye göre düzenlenmiş en uygun mecrada çalışır ve kendisi reklam panoları ve ses formatları gibi çeşitli yerlerde çalıştı. Helene Rosenbluth'un ses manzaralı ve Allyn'in etkileşimli heykelsi enstalasyonu olan “A Chair is a Throne is a Freedom Fighter’s Camp Stool,” adlı eserleri zıtlıkları yaratıcı bir şekilde çözmek ile ilgilidir. Bu eser 2002 yılında New York'un halka açık kütüphanelerinde gösterimleri yapıldı ve Lower Manhattan Kültür Konseyi tarafından sponsorluğu üstlenildi.

Allyn, New American Radyosu adına "American Dining: A Working Woman's Moment" (1989) ve "Angels Have Been Sent to Me" (1991) adlı eserleri üretti.[7]

Allyn önceden Bronx Sanat Müzesinde Eğitim ve Halk Programları Direktörü olarak, Otis Sanat ve Tasarım Kolejinde kurucu direktör ve Kaliforniya'nın Venice şehrindeki Venice Sanatlarında Program Direktörü olarak çalıştı. Şu an ise Siyasi Grafik Çalışmaları Merkezinde çalışmaktadır.

Ödüller

Allyn, aşağıda belirtilen ödülleri ve hibeleri aldı[kaynak belirtilmeli]

  • Rockefeller Vakfı, İtalya Bellagio'daki Çalışma ve Konferans Merkezinde Yerleşim
  • Joan Mitchell Vakfı Hibesi
  • Yeni Türler Bursu, Ulusal Sanat Teşvikleri
  • Medya Hibesi, New York Devlet Sanat Konseyi

Kaynakça

  1. ^ "Faculty and Visiting Lecturers". Jerri Allyn. Otis School of Art and Design. 6 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2011. 
  2. ^ Cheri Gaulke (1998). Linda Frye Burnham and Steven Durland (Ed.). The Citizen Artist: 20 Years of Art in the Public Arena. Gardiner, New York: Critical Press. s. 18. ISBN 9781883831103. 
  3. ^ "Pacific Standard Time". The Waitresses. 23 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2011. 
  4. ^ "Woman's Building History Sisters of Survival". Video Interview. Otis School of Art and Design. 15 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2011. 
  5. ^ Cheri Gaulke (1998). Linda Frye Burnham and Steven Durland (Ed.). The Citizen Artist: 20 Years of Art in the Public Arena. Gardiner, New York: Critical Press. s. 16. ISBN 9781883831103. 
  6. ^ Cheri Gaulke (1998). Linda Frye Burnham and Steven Durland (Ed.). The Citizen Artist: 20 Years of Art in the Public Arena. Gardiner, New York: Critical Press. s. 19. ISBN 9781883831103. 
  7. ^ "Jerri Allyn: angels". Somewhere.org. 26 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ocak 2014. 

Konuyla ilgili yayınlar

  • Atkins, Robert, “Sketchbook: Jerri Allyn’s Angels Have Been Sent to Me,” Village Voice',' May 28 ’91
  • Brown, Betty Ann & Arlene Raven. “JAllyn,” Exposures: Women & Their Art, New Sage Press, 1989
  • Burnham, Linda, “Jerri Allyn: Apron: A Covering Worn in Front to protect,” Artforum, Nov. 1981, p89
  • Carr, C, “Art on a Raft, Politics to Go,” Village Voice, Dec 8, 1987 p116
  • Dworkin, Norine, “Jerri Allyn: Angels Have Been Sent to Me,” High Performance Magazine, Fall ‘91 p56
  • Fuller, Diana & Daniela Salvioni. Parallels & Intersections: Art/Women/California 1950-2000, UCBerkeley Press, 2002
  • Hogarty, Ellen,“Artist Jerri Allyn,”City Folk Morning Program, Arts Feature, 90.7 WFUV Radio, NY,Ap9’02
  • Howell, John, “Jerri Allyn,” Artforum, Apr. 1988 p144
  • Lacy, Suzanne, Ed, Mapping the Terrain: New Genre Public Art, Bay Press 1995,
  • Lippard,Lucy. Pink Glass Swan: Selected Feminist Essays on Art, New Press 1995
  • Marbury, Donna, “Chairs Become Throne for Peace in Art Exhibition,” The Columbus Post, Dc 30’04
  • Perron, Wendy, “If the Chair Fits (or Challenges) Settle In and Listen,” Sunday Arts & Leisure, New York Times, Jn23’02
  • Pou, Alyson, “Exploding the Model: On Youth & Art,” Public Art Review, Vol 9#2, Spr Sum 1998 p4