|
Hint fili
Hint fili (Elephas maximus indicus) Asya filinin kabul edilmiş üç alt türünden biridir ve Asya anakarasına özgüdür. 1986 yılından beri Elephas maximus Dünya Doğa ve Doğal Kaynakları Koruma Birliği (IUCN) tarafından son üç kuşaktır (65 ila 70 yıl) popülasyonu en az %50 azaldığı için soyunun tükenme riski çok yüksek olan tehlikedeki türler arasında listelenir. Türün karşısındaki en önemli tehditler yaşam alanı yokolması ve yaşam alanı parçalanmasıdır.[1]
Özellikleri
Genel olarak Asya filleri Afrika fillerinden daha küçüktür. Hortumlarının ucunda parmak gibi tek uzantı bulunur. Sırtları dışbükey ya da düzdür. Dişiler erkeklerden daha küçüktür veya kısa fildişleri vardır ya da hiç yoktur.[2]
Hint fili 2 ila 3,5 m.'lik omuz yüksekliği ve 2.000 ila 5.000 kg ağırlığı sahiptir. Kaburga kemiklerinin sayısı 19 çifttir. Derileri maximus ırkından daha açık ama sumatranus ırkından daha koyu renklidir ve küçük pigmentasyon olmayan lekeler bulunur. Dişiler erkeklerden daha küçük cüsselidir veya kısa fildişleri vardır ya da hiç yoktur.[3]
En büyük Hint filinin omuz yüksekliği 3,43 m.'ydi.[4] 1985 yılında ilk defa olarak Bardia Ulusal Parkı'nda iki büyük erkek file rastlandı. Raja Gaj ve Kanchha adı verilen bu filler parkta birlikte dolaşıyor ve dişi gruplarını ziyaret ediyorlardı. Raja Gaj'ın omuz yüksekliği 3,4 m. idi ve vücut ağırlığı çok fazlaydı. Kafasındaki çıkıntı diğer Asya fillerine daha belirgindi ve bu nedenle mamut ile kıyaslanmıştır.[5]
Hint fillerinin kulakları Afrika fillerine göre daha küçüktür ama kafatasları ve hortumları daha geniştir. Ayak tırnakları geniş ve büyüktür. Afrikalı kuzenlerininaksine karınları vücut ağırlığı ile orantılıdır ancak Afrika filinin karnı kafatasına göre daha büyüktür.
Dağılımı ve yaşam alanı
Hint filleri Asya anakarasına özgüdür ve Hindistan, Nepal, Bangladeş, Bhutan, Myanmar, Tayland, Malakka Yarımadası, Laos, Çin, Kamboçya ve Vietnam'da bulunur. Açık otlak alanlarda, kuru ve nemli yıllık, her dem yeşil ve kısmen her dem yeşil ormanlarda yaşarlar. 1990'ların başında tahmini popğlasyonları şöyledir:[6]
- 26.390–30.770, Hindistan'da, popülasyonlar dört alanda sınırlıdır:
- Kuzeybatıda — at the foot of the Himalayas in Uttarakhand ve Uttar Pradesh'te Himalayaların eteklerinde;
- Kuzeydoğuda – Batı Bengal'in kuzeyinde Mepal ile olan doğu sınırından Assam'ın batısında Himalaya etekleri boyunca Arunachal Pradesh'in doğusuna kadar, Assam'ın ovalarında, Nagaland'ın eteklerinde, Khasi Hills'ten Meghalaya boyunca Garo Hills'e kadar, Brahmaputra'nın aşağı ovalarına ve Karbi Platosu'na; ayrıca Assam'ın Tripura, Mizoram, Manipur ve Barak Valley bölgelerinde izole olmuş popülasyonlar da vardır;
- Orta Hindistan'da — Jharkhand Orissa'da, Batı Bengal'in güneyinde;
- Güneyde – sekiz ayrı popülasyon Karnataka'nın kuzeyinde, Karnataka–Batı Gat Dağları zirvelerinde, Bhadra–Malnad'da, Brahmagiri–Nilgiris–Doğu Gat Dağları'nda, Nilambur–Silent Valley–Coimbatore'da, Anamalai–Parambikulam'da, Periyar–Srivilliputhur'da ve Agasthyamalai'de;
- 100–125, Nepal'de, Hindistan ile olan sınırda korunmuş bölgelerde;
- 150–250, Bangladeş'te izole olmuş popülasyon Chittagong Hills'te;
- 250–500, Bhutan'da, güneyde Hindistan ile olan sınırda korunma altındaki bölgelerde;
- 4,000–5,000, Myanmar'da, popülasyonlar çok dağınık olarak kuzey ve batıda tepelik bölgelerde, orta Myanmar'da Pegu Yoma'da, Tenasserim ve Shan'da;
- 2,500–3,200, Tayland'da, daha çok Myanmar ile olan sınırdaki dağlarda ve yarımadanın güneyinde;
- 2,100–3,100, Malezya'da;
- 500–1,000, Laos'ta ormanlık alanlarda ve yüksek ile alçak rakımlarda dağılmış olarak;
- 200–250, Çin'de yalnızca Yunnan'ın güneyinde Xishuangbanna, Simao ve Lincang'da;
- 250–600, Kamboçya'da daha çok güneybatı da dağlık bölgelerde ve Mondulkiri ile Ratanakiri'de;
- 70–150, Vietnam'ın güneyinde.
Notlar
- ^ Choudhury, A.; Lahiri Choudhury, D. K.; Desai, A.; Duckworth, J. W.; Easa, P. S.; Johnsingh, A. J. T.; Fernando, P.; Hedges, S.; Gunawardena, M.; Kurt, F.; Karanth, U.; Lister, A.; Menon, V.; Riddle, H.; Rübel, A.; Wikramanayake, E. (2008). "Elephas maximus". 2012.2. IUCN Red List of Threatened Species version 2012.2 International Union for Conservation of Nature. 24 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2013.
- ^ Shoshani, J., Eisenberg, J.F. (1982) Elephas maximus 30 Ağustos 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Mammalian Species 182: 1–8
- ^ Shoshani, J. (2006) Taxonomy, Classification, and Evolution of Elephants 4 Aralık 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. In: Fowler, M. E., Mikota, S. K. (eds.) Biology, medicine, and surgery of elephants. Wiley-Blackwell. ISBN 0813806763. Pp. 3–14
- ^ Pillai, N.G. (1941) On the height and age of an elephant. Journal of the Bombay Natural History Society 42: 927–928
- ^ Furaha tenVelde, P. (1997) The wild elephants of the Royal Bardia National Park, Nepal 13 Nisan 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Gajah: Journal of the IUCN/SSC Asian Elephant Specialist Group 17: 41–44
- ^ Sukumar, R. (1993) The Asian Elephant: Ecology and Management 1 Ocak 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Second edition. Cambridge University Press. ISBN 052143758X
|
|
.jpg)
