Gödel, Escher, Bach: An Eternal Golden Braid ya da bir diğer bilinen ismiyle GEB, Douglas R. Hofstadter tarafından 1979 yılında yazılmış bir kitaptır. Kısa öyküler, çizimler ve analizler aracılığıyla, "anlamsız" öğelerden oluşmasına rağmen kendine göndermeli önerme (öz-referans) ve formel kurallar ile sistemlerin nasıl anlamlı bir bağlam elde edebileceğini inceleyen kitap, yayıncısı tarafından "Lewis Carroll'un izinde zihinler ve makinelere dair metaforik bir füg" olarak betimlenmiştir.[1] Bunlara ek olarak kitap, iletişimi, bilginin tanımı ve depolanmasını, izomorfizmi sembolik tanımlamanın metotları ve sınırlarını ve hatta "anlamın" temel kavramını ele almaktadır.
Kitap, matematikçi Kurt Gödel, ressam Maurits Cornelis Escher ve besteci Johann Sebastian Bach'ın hayatı ve eserlerindeki ortak temalar üzerinden matematiğin, simetrinin ve bilincin temellerini incelemiştir.
Kitap hakkında, kitabın yazarı olan ve felsefe, psikoloji, karşılaştırmalı edebiyat, bilim tarihi ve felsefesi, bilgisayar bilimleri, müzik ve elbette matematik gibi pek çok alanda öncü araştırmalar yapan, Pulitzer ödüllü Douglas R. Hofstadter, şöyle der: "Gödel, Escher, Bach 'ben' ya da bilinçlilik sözcüğü çevresinde gezinir. Düşünmenin diplerinde bir yerdeki, güçlükle anladığımız örtük mekanizmalarla nasıl ortaya çıktığını ele alır. Yalnızca düşünmenin değil, benlik duygumuzun ve bilinçliliğimizin farkında oluşumuzun bizi diğer karmaşık şeylerden ayrı kıldığını vurgular."
