Gıda ışınlaması, gıda ve gıda ambalajlarını iyonlaştırıcı radyasyona maruz bırakma işlemidir. Gama ışınları, röntgen ışınları veya elektron demetlerini kapsayabilen iyonlaştırıcı ışıma, enerji kaynağı ile doğrudan temas etmeyen hedeflenen gıdadaki elektronları atomik bağlarından serbest bırakabilen (iyonlaşma) bir enerjidir.[1][2] Radyasyon kaynağı olarak radyoaktif bir madde veya elektriksel yöntemler kullanılabilir.
Işınlama işlemi, ürünün raf ömrünü uzatarak, gıda kaynaklı hastalık riskini azaltarak, filizlenme veya olgunlaşmayı geciktirerek veya ortadan kaldırarak, gıdaları sterilize ederek ve böcek ve haşereleri kontrol ederek gıda güvenliğini artırmaya yardımcı olur.[3]
Tıbbi etkiler
Işınlama ile muamele edilmiş gıdaların tüketici algısı, diğer yollarla işlenmiş daha olumsuz olsa da, insanlar yiyeceğin radyoaktif veya mutasyona uğradığını düşündüğü için,[4] bu düşünceler, ışınlamanın çalıştığı anlaşılan mekanizma ile aynı fikirde değildir. Gıdanın kendisi büyüyen bir canlı olmadığından ötürü ışınlama gıdayı anlamlı şekilde etkilemezken, işlem gıdada yer alan canlı bakterileri öldürür.
60'tan fazla ülke tarafından gıda ışınlamasına izin verilmektedir ve yılda 500.000 ton gıda ışınlanmaktadır. Yiyeceklerin nasıl ışınlanacağını belirleyen düzenlemeler ve ayrıca ışınlanmasına izin verilen yiyecekler ülkeden ülkeye büyük farklılıklar göstermektedir.
Avusturya, Almanya ve Avrupa Birliği'nin diğer birçok ülkesinde sadece kurutulmuş otlar ve baharatlar ışınlama ile ve sadece belirli bir dozda işlenebilirken, Brezilya'da tüm yiyeceklerin herhangi bir dozda ışınlanmasına izin verilir.[9][9][10][11][12]
^World Health Organization. Wholesomeness of irradiated food. Geneva, Technical Report Series No. 659, 1981
^World Health Organization. High-Dose Irradiation: Wholesomeness of Food Irradiated With Doses Above 10 kGy. Report of a Joint FAO/IAEA/WHO Study Group. Geneva, Switzerland: World Health Organization; 1999. WHO Technical Report Series No. 890
^World Health Organization. Safety and Nutritional Adequacy of Irradiated Food. Geneva, Switzerland: World Health Organization; 1994